Armoedeval
Wat is een armoedeval?
Een armoedeval is een mechanisme dat het voor mensen erg moeilijk maakt om aan armoede te ontsnappen. Er ontstaat een armoedeval wanneer een economisch systeem een aanzienlijke hoeveelheid kapitaal nodig heeft om voldoende te verdienen om aan de armoede te ontsnappen. Wanneer individuen dit kapitaal niet hebben, kunnen ze het ook moeilijk vinden om het te verwerven, waardoor een zichzelf versterkende cyclus van armoede ontstaat.
Belangrijkste leerpunten
- Een armoedeval verwijst naar een economisch systeem waarin het moeilijk is om aan armoede te ontsnappen.
- Een armoedeval is niet alleen het ontbreken van economische middelen. Het is ontstaan door een mix van factoren, zoals toegang tot onderwijs en gezondheidszorg, die samenwerken om een individu of gezin in armoede te houden.
- De bekende econoom Jeffrey Sachs heeft aangevoerd dat publieke en private investeringen moeten samenwerken om de armoedeval uit te roeien.
Armoedevallen begrijpen
Veel factoren dragen bij tot het creëren van een armoedeval, waaronder beperkte toegang tot krediet- en kapitaalmarkten, extreme aantasting van het milieu (waardoor het landbouwproductiepotentieel uitgeput raakt), corrupt bestuur, kapitaalvlucht, slechte onderwijssystemen, ziekte-ecologie, gebrek aan openbare gezondheidszorg, oorlog, en slechte infrastructuur.
Om aan de armoedeval te ontsnappen, wordt betoogd dat mensen in armoede voldoende hulp moeten krijgen zodat ze de kritische massa aan kapitaal kunnen verwerven die nodig is om uit de armoede te geraken. Deze armoedetheorie helpt te verklaren waarom bepaalde hulpprogramma’s die onvoldoende ondersteuning bieden, ineffectief kunnen zijn om mensen uit de armoede te halen. Als mensen in armoede niet de kritische massa aan kapitaal verwerven, zullen ze eenvoudig voor onbepaalde tijd afhankelijk blijven van hulp en achteruitgaan als de hulp wordt beëindigd.
Recent onderzoek is in toenemende mate gericht op de rol van andere factoren, zoals gezondheidszorg, bij het in stand houden van de armoedeval voor een samenleving. Een paper uit 2013 van onderzoekers van het National Bureau of Economic Research (NBER) ontdekte dat landen met slechtere gezondheidstoestand de neiging hebben om vast te zitten in een cyclus van armoede in vergelijking met andere met vergelijkbare opleidingsresultaten.
Onderzoekers van de Universiteit van Gainesville in Florida verzamelden economische en ziektegegevens van 83 van ’s werelds minst en meest ontwikkelde landen. Ze ontdekten dat mensen die in gebieden met beperkte ziekten bij mensen, dieren en gewassen leefden, zichzelf uit de armoedeval konden tillen in vergelijking met mensen die in gebieden met ongebreidelde ziekten woonden.
In zijn boek The End of Poverty: Economic Possabilities for Our Time beveelt Jeffrey Sachs aan dat hulporganisaties, als manier om de armoedeval te bestrijden, moeten functioneren als durfkapitalisten die startende bedrijven financieren.
Sachs stelt voor dat ontwikkelingslanden, net als elke andere start-up, het volledige bedrag aan hulp moeten ontvangen dat nodig is om de armoedeval te kunnen omkeren. Sachs wijst erop dat de extreme armen zes belangrijke soorten kapitaal missen: menselijk kapitaal, bedrijfskapitaal, infrastructuur, natuurlijk kapitaal, publiek institutioneel kapitaal en kenniskapitaal.
Sachs beschrijft dat standpunt:
De armen beginnen met een zeer laag kapitaalniveau per persoon, en komen dan vast te zitten in armoede omdat de verhouding van het kapitaal per persoon in feite van generatie op generatie daalt. De hoeveelheid kapitaal per persoon neemt af als de bevolking sneller groeit dan dat er kapitaal wordt opgebouwd… De vraag voor de groei van het inkomen per hoofd is of de netto vermogensopbouw groot genoeg is om de bevolkingsgroei bij te houden.
De publieke en private rol bij het aanpakken van de armoedeval
Sachs stelt verder dat de publieke sector zijn inspanningen moet concentreren op investeringen van:
- Menselijk kapitaal – gezondheid, onderwijs, voeding
- Infrastructuur – wegen, elektriciteit, water en sanitaire voorzieningen, milieubehoud
- Natuurlijk kapitaal – behoud van biodiversiteit en ecosystemen
- Openbaar institutioneel kapitaal – een goed beheerd openbaar bestuur, gerechtelijk apparaat, politie
- Delen van kenniskapitaal – wetenschappelijk onderzoek voor gezondheid, energie, landbouw, klimaat, ecologie
Investeringen in bedrijfskapitaal, zegt hij, zouden het domein van de particuliere sector moeten zijn, waarvan Sachs beweert dat ze de financiering efficiënter zouden gebruiken om de winstgevende ondernemingen te ontwikkelen die nodig zijn om de groei voldoende te ondersteunen om een hele bevolking en cultuur uit de armoede te halen.
Voorbeeld van een armoedeval
Een van de belangrijkste overwegingen bij het bestuderen van de armoedeval is de hoeveelheid overheidssteun die nodig is om een gezin uit de huidige situatie te halen. Beschouw het geval van een gezin van vier, ouders en twee kinderen die jonger zijn dan de wettelijke arbeidsleeftijd. Het gezin heeft een jaarinkomen van $ 24.000. De ouders werken in banen die $ 10 per uur betalen. Volgens de laatste federale armoederichtlijnen wordt een gezin van vier personen als arm beschouwd als het inkomen lager is dan $ 26.200.
Laten we in een eenvoudig geval aannemen dat de regering begint met het uitdelen van hulp ter waarde van $ 1.000 per maand. Dit verhoogt het jaarinkomen van het gezin tot $ 36.000. Hoewel het wordt afgetopt op $ 1.000, neemt de overheidssteun evenredig af met stijgingen van het gezinsinkomen. Als het gezinsinkomen bijvoorbeeld met $ 500 tot $ 2500 per maand stijgt, neemt de overheidssteun met $ 500 af. De ouders zouden 50 uur extra moeten werken om het tekort aan te vullen.
De toename van de werkuren brengt kansen en vrijetijdskosten met zich mee voor de ouders. Ze kunnen bijvoorbeeld uiteindelijk minder tijd met hun kinderen doorbrengen of babysitters moeten inhuren voor de tijd dat ze niet thuis zijn. De extra uren betekenen ook dat de ouders niet de tijd hebben om hun vaardigheden te upgraden voor een beter betaalde baan.
Het steunbedrag houdt ook geen rekening met de levensomstandigheden van het gezin. Omdat ze arm zijn, woont het gezin in een van de gevaarlijkste wijken van de stad en heeft het geen toegang tot goede gezondheidszorg. Misdaad of vatbaarheid voor ziekten kunnen op hun beurt hun gemiddelde maandelijkse uitgaven doen stijgen, waardoor een verhoging van hun inkomen in feite nutteloos wordt.
Voorbeeld uit de echte wereld
In de echte wereld wordt het geval van Rwanda, een land dat tot voor kort geteisterd werd door genocide en burgeroorlog, vaak gezien als een voorbeeld van een natie die de armoedeval aanpakt door factoren te identificeren die verder gaan dan inkomen. Het Afrikaanse land richtte zich op gezondheidszorg en verzekeringen om de gemiddelde dagelijkse calorie-inname te verhogen. Sommige onderzoekers belasten de regering van het land echter met het verlagen van de meetdrempel voor een succesvolle demonstratie.