Zet een bevel

Wat is een putbevel?

Een putwarrant is een soort effect dat de houder het recht geeft, maar niet de verplichting, om een ​​bepaalde hoeveelheid van een onderliggend actief op of voor een vooraf ingestelde datum voor een bepaalde prijs te verkopen. Een putwarrant is een door het bedrijf uitgegeven optie om ergens in de toekomst een bepaald aantal gewone aandelen van het bedrijf tegen een bepaalde prijs terug te verkopen aan de emittent.

Put Warrants begrijpen

Er zijn twee soorten warrants: put warrants en call warrants. Alle warrants hebben een vervaldatum, dit is de laatste dag waarop de rechten van de warrant kunnen worden uitgeoefend. Als beleggers een warrant niet uitoefenen vóór de vervaldatum, wordt deze waardeloos. De uitoefenprijs van een put warrant, ook wel de uitoefenprijs genoemd, is de prijs waartegen de houder de warrant kan verkopen. Zowel put- als call-warrants worden geclassificeerd op basis van hun uitoefeningsstijl. Amerikaanse warrants kunnen op elk moment op of voor de vervaldatum worden uitgeoefend. Anderzijds kunnen Europese warrants alleen worden uitgeoefend op de vervaldag.

Net als bij putopties kunnen beleggers putwarrants gebruiken om zich in te dekken tegen dalende aandelenkoersen. Zowel putwarrants als putopties geven de houder het recht, maar niet de verplichting, om een ​​onderliggend aandeel op of voor de vervaldatum te verkopen tegen een uitoefenprijs. Ze zullen “in-the-money” zijn als de prijs van de onderliggende aandelen lager is dan de uitoefenprijs. Omgekeerd zullen ze “out-of-the-money” zijn als de aandelenkoers hoger is dan de uitoefenprijs.

In tegenstelling tot opties, die beleggers op een beurs verhandelen, geven bedrijven warrants uit. Als beleggers de putwarrants uitoefenen, verkopen ze deze terug aan de bedrijven. Een ander fundamenteel verschil tussen een putwarrant en een putoptie is dat de looptijd van een warrant tot 15 jaar kan duren. Opties hebben veel minder tijd om te vervallen – de overgrote meerderheid vervalt binnen 12 maanden.

Voordelen van Put Warrants

Putwarrants hebben veel van dezelfde voordelen voor beleggers als putopties, maar er zijn een paar verschillen. Het belangrijkste voordeel van een putwarrant is dat de belegger potentiële verliezen kan beperken. Het beperken van verliezen is het belangrijkst wanneer de aandelen van het bedrijf illiquide zijn, wat meestal het geval is bij kleine bedrijven. Beleggers zijn mogelijk niet in staat om een ​​dergelijk effect snel te verkopen als zich ongunstige ontwikkelingen voordoen. Bovendien kan een investering te groot zijn om de optiemarkt effectief te gebruiken, of, waarschijnlijker, is het bedrijf te klein om überhaupt over opties te beschikken.

Het belangrijkste voordeel voor bedrijven die putwarrants uitgeven, is het vermogen om grote investeringen aan te trekken. Waarom zou iemand met $ 10 miljoen om te investeren het in een klein niet-beursgenoteerd bedrijf stoppen? Het zal immers moeilijker zijn om het geld terug te krijgen dan bij een grote beursgenoteerde onderneming. Door de grote investeerder een putwarrant te verkopen, verkleint het bedrijf dit risico voor de investeerder. Bovendien is het verkopen van warrants, net als het verkopen van putten, een bullish actie die de aandelenkoersen verhoogt. Wanneer een bedrijf put warrants verkoopt, is het in wezen veelbelovend om aandelen terug te kopen tegen een vooraf ingestelde prijs.

De mogelijkheid om putwarrants gedurende vele jaren aan te houden, geeft hen natuurlijk ook een voordeel ten opzichte van putopties vanuit het oogpunt van de belegger.

Kritiek op Put Warrants

Het grootste nadeel van putwarrants voor beleggers is dat ze worden uitgegeven door hetzelfde bedrijf dat de aandelen uitgeeft. Het is dus mogelijk dat de emittent de putwarrants niet kan honoreren als de aandelenkoers daadwerkelijk daalt. Dat is heel anders dan beursgenoteerde putopties, die uiteindelijk worden gedekt door een optiebeurs met een sterke kredietwaardigheid, zoals de CBOE. Uitwisselingen vereisen ook dat onderpand verstrekken.

Beleggers die putwarrants van bedrijven kopen, hoeven niet zo ver te gaan om staatsobligaties te eisen, maar het hebben van een soort onderpand maakt putwarrants veiliger. Wanneer een groter bedrijf investeert in een kleiner bedrijf in dezelfde branche, zijn harde activa, zoals fabrieken en apparatuur, vaak een goede bron van onderpand.