Waarom geven bedrijven obligaties en andere schulden uit?
Bedrijven geven obligaties uit om hun activiteiten te financieren. De meeste bedrijven zouden het geld van een bank kunnen lenen, maar zij beschouwen dit als een restrictiever en duurder alternatief dan het verkopen van de schuld op de open markt door middel van een obligatie-uitgifte.
Belangrijkste leerpunten
- Banken hebben de neiging om beperkingen op te leggen aan kredietnemers die hun zakelijke activiteiten beperken.
- Voor de banken is het een voorzorgsmaatregel tegen risico’s. Voor bedrijven kan het een belemmering vormen voor actie.
- De obligatiemarkt legt geen vergelijkbare beperkingen op aan leners.
In feite zijn de kosten die gemoeid zijn met het rechtstreeks lenen van banken voor veel bedrijven onbetaalbaar. In de wereld van bedrijfsfinanciering beschouwen veel chief financial officers (CFO’s) banken als geldschieters in laatste instantie vanwege de restrictieve schuldovereenkomsten die zij op directe bedrijfsleningen stellen.
Hoe verbonden werken
Convenanten zijn regels voor schulden die zijn ontworpen om de bedrijfsprestaties te stabiliseren en de risico’s waaraan een bank wordt blootgesteld wanneer ze een grote lening aan een bedrijf verstrekt, te verminderen. Deze restrictieve convenanten beschermen de belangen van de bank. Ze zijn geschreven door effectenadvocaten en zijn gebaseerd op wat analisten hebben vastgesteld als risico’s voor de prestaties van het bedrijf.
Hier zijn een paar voorbeelden van beperkende convenanten die aan bedrijven zijn opgelegd:
- Ze kunnen geen schulden meer krijgen voordat de banklening volledig is afbetaald
- Ze kunnen geen nieuw aandelenaanbod uitgeven totdat de banklening is afbetaald
- Ze kunnen geen andere bedrijven overnemen totdat de banklening is afbetaald
Vanuit het oogpunt van de bank zijn dit redelijke voorzorgsmaatregelen. Ze hebben de huidige financiële toestand van het bedrijf geëvalueerd, inclusief het schuldniveau. Als dat van de ene op de andere dag verandert, is de risico-evaluatie niet langer geldig.
Dit zijn relatief eenvoudige, niet-beperkende overeenkomsten. Maar schuldconvenanten kunnen veel ingewikkelder zijn en zorgvuldig worden afgestemd op de unieke bedrijfsrisico’s van het bedrijf.
Sommige van de meer verbiedende convenanten kunnen stellen dat de rente op de schuld aanzienlijk zal stijgen als de chief executive officer (CEO) stopt of als de winst per aandeel binnen een bepaalde periode daalt.
Er zijn ook “positieve” in tegenstelling tot “negatieve” convenantbeperkingen. De bank kan eisen dat de onderneming bepaalde financiële ratio’s handhaaft of haar faciliteiten in goede staat houdt.
De risico’s voor bedrijven
Convenanten zijn dus een manier voor banken om het risico van het aanhouden van schulden te verkleinen, maar voor de bedrijven die van hen lenen, kunnen ze nieuwe risico’s toevoegen.
Denk bijvoorbeeld aan een convenant dat automatisch de rente verhoogt als de inkomsten dalen. De zakelijke uitdagingen van het bedrijf zijn zojuist verdubbeld.
De rentetarieven op bedrijfsleningen kunnen worden verhoogd, net als die op consumptief krediet.
Banken leggen meer beperkingen op aan hoe een bedrijf de lening kan gebruiken en zijn meer bezorgd over de terugbetaling van schulden dan obligatiehouders. Obligatiemarkten zijn doorgaans soepeler dan banken en worden vaak gezien als gemakkelijker om mee om te gaan. Ze laten het aan de ratingbureaus over om de obligaties te beoordelen en hun beslissingen dienovereenkomstig te nemen.
Als gevolg hiervan is de kans groter dat bedrijven hun activiteiten financieren door obligaties uit te geven dan door te lenen bij een bank.