Smurf
Wat is een smurf?
Een smurf is een informele term voor een witwasser die controle van overheidsinstanties probeert te omzeilen door grote transacties op te splitsen in een reeks kleinere transacties die elk onder de meldingsdrempel liggen. Smurfen is een illegale activiteit die ernstige gevolgen kan hebben.
De huidige bankregelgeving vereist dat banken of andere financiële instellingen contante transacties van meer dan $ 10.000 – of andere die zij verdacht achten – rapporteren op basis van een verdacht activiteitenrapport (SAR).
Belangrijkste leerpunten
- Smurfen is een techniek voor het witwassen van geld waarbij grote hoeveelheden contant geld worden gestructureerd in meerdere kleine transacties.
- Deze kleinere transacties zijn vaak verspreid over veel verschillende rekeningen, om ze onder de wettelijke rapportagelimieten te houden en detectie te voorkomen.
- De Patriot Act gaf wetshandhavingsinstanties ruimere bevoegdheden om het witwassen van geld tegen te gaan door rapportagevereisten in te voeren voor stortingen, opnames of valutawissels van meer dan $ 10.000.
Hoe een smurf werkt
Bij smurfen wordt illegaal verdiend geld op meerdere bankrekeningen gestort voor overboekingen onder de radar in de nabije toekomst.
Om het witwassen van geld door criminelen die betrokken zijn bij illegale activiteiten, zoals drugs en afpersing, te voorkomen, eisen landen als de Verenigde Staten en Canada dat een valutatransactierapport wordt ingediend door een financiële instelling die transacties van meer dan $ 10.000 in contanten afhandelt. Daarom kan een criminele groep die $ 50.000 in contanten heeft voor het witwassen, verschillende smurfen gebruiken om ergens tussen de $ 5.000 en $ 9.000 te storten op een aantal geografisch verspreide rekeningen. Dit is een vorm van structurering van transacties om detectie door regelgevende instanties te voorkomen. Kort na de terroristische aanslagen van 9/11 breidde de USA Patriot Act de inspanningen om het witwassen van geld te bestrijden uit door onderzoekstools voor de preventie van georganiseerde misdaad en drugshandel te gebruiken bij terroristische onderzoeken en door het melden van transacties van $ 10.000 of meer verplicht te stellen.
Smurfen vindt plaats in drie fasen : plaatsing, gelaagdheid en integratie. In de plaatsingsfase wordt de crimineel ontheven van het bewaken van grote hoeveelheden illegaal verkregen geld door het in het financiële systeem te plaatsen. Een smurf kan bijvoorbeeld contant geld in een koffer stoppen en het naar een ander land smokkelen om te gokken, internationale valuta te kopen of om andere redenen.
Tijdens de fase van gelaagdheid wordt illegaal geld van de bron gescheiden door een verfijnde gelaagdheid van financiële transacties die het controlespoor verdoezelt en de link met de oorspronkelijke misdaad verbreekt. Een smurf kan bijvoorbeeld geld elektronisch van het ene land naar het andere verplaatsen en het geld vervolgens verdelen over investeringen in geavanceerde financiële opties of overzeese markten.
In de integratiefase wordt het geld teruggegeven aan de crimineel. Hoewel er talloze manieren zijn om het geld terug te krijgen, moet het lijken alsof het geld uit een legitieme bron komt, en het proces mag geen aandacht trekken. Kostbaarheden zoals eigendommen, kunstwerken, sieraden of hoogwaardige auto’s kunnen bijvoorbeeld worden gekocht en aan de crimineel worden gegeven.
Voorbeeld van smurfen
Eenrichtingsmisdadigers internationaal geld verplaatsen staat bekend als ‘koekoeksmurfen’. Stel dat een New Yorkse crimineel een Londense crimineel $ 9.000 schuldig is, en een Londense koopman een New Yorkse leverancier $ 9.000.
- De Londense handelaar gaat naar London Bank en stort $ 9.000, met instructies om het geld over te maken naar de bank van de leverancier in New York.
- De Londense bankier, die samenwerkt met de New Yorkse crimineel, instrueert de New Yorkse crimineel om $ 9.000 te storten op de bankrekening van de New Yorkse leverancier.
- De Londense bankier maakt vervolgens $ 9.000 over van de rekening van de Londense koopman naar de rekening van de Londense crimineel.
De Londense handelaar en de leverancier uit New York weten niet dat het geld nooit rechtstreeks is overgemaakt. Het enige wat ze weten is dat de Londense handelaar $ 9.000 heeft betaald en de leverancier uit New York $ 9.000. Als hij echter wordt betrapt, kan de Londense bankier ernstige gevolgen hebben.