Waarde deflatie

Wat is waardedeflatie?

Waarde-deflatie, of krimpflatie, treedt op wanneer detailhandelaren en dienstverleners hun kosten verlagen en kleinere pakketten verkopen, kleinere porties uitdelen of over het algemeen minder leveren voor dezelfde prijs om dezelfde stickerprijs te behouden. Bedrijven kunnen dit doen om de prijzen stiekem te verhogen wanneer de kosten stijgen en de consument bijzonder prijsbewust is. Waarde-deflatie in de hele economie is in feite een vorm van prijsinflatie in die mate dat het resulteert in een lagere reële consumptie bij hetzelfde prijsniveau. Waardedeflatie kan leiden tot een onderschatting van de inflatie en de kosten van levensonderhoud als hiermee geen rekening wordt gehouden bij de berekening van prijsindexcijfers. 

Waardedeflatie begrijpen

Waarde-deflatie is een manier om de prijzen te verhogen, zodat de consument het minder snel opmerkt, en het kan de vorm aannemen van vermindering van de hoeveelheid voedsel in een typische verpakking, kleinere portiegroottes in restaurants, langere wachttijden en vermindering van klantenservice en ondersteuning, of overschakeling op goedkopere ingrediënten of materialen.

Het kan een succesvolle tactiek zijn omdat veel shoppers gevoeliger zijn voor een prijswijziging dan voor een kwaliteitswijziging. Vanuit marketingoogpunt zijn krimpende pakketten beter dan prijzen verhogen om een ​​consistent prijspunt te behouden. Maar waarde-deflatie kan averechts werken, zoals Kraft ontdekte toen het zijn Toblerone-balk in 2016 verkleinde en de krantenkoppen haalde in het Verenigd Koninkrijk. Britse voedingsdistributeurs hebben zo uitgebreid gebruik gemaakt van waarde-deflatie om het zwakke pond en de gestegen kosten van geïmporteerde ingrediënten te compenseren dat krimpflatie een fenomeen is geworden. Volgens het Office for National Statistics waren tussen 2012 en 2017 meer dan 2500 producten onderhevig aan waarde-deflatie.

Waardedeflatie komt mogelijk niet tot uiting in inflatiemaatstaven zoals de consumentenprijsindex of de kleinhandelsprijsindex. Veel bureaus voor de economische statistiek gebruiken kwaliteitsaanpassingsprocessen om prijsbewegingen te isoleren van de veranderingen in het gewicht of de kwaliteit van het product, dus in hun zou het nog steeds moeten verschijnen als een prijsstijging in de officiële inflatiestatistieken.

Veel van de technieken voor waardedeflatie kunnen echter door hun opzet moeilijk te meten zijn. Fabrikanten zouden kunnen overschakelen op goedkopere inputs zonder het product aanzienlijk te veranderen. Een warme cacaomaker schakelt bijvoorbeeld over op een goedkopere zoetstof of een maker van geraspte kaasproducten kan het gehalte aan houtpulpvulstof van zijn producten verhogen. Dit kan voor sommige klanten de kwaliteit verminderen, maar ondanks de lagere kwaliteit is het misschien niet voldoende dat ze hun gedrag veranderen. Andere consumenten merken de verandering misschien helemaal niet. Dit kan al dan niet worden opgevangen door officiële gegevens- en statistische bureaus.

Met name bezuinigingen op diensten of vermindering van de kwaliteit van ingrediënten en materialen kunnen voor consumenten en statistici moeilijk of onmogelijk zijn om verantwoording af te leggen en zich voor te corrigeren. Een hotel kan bijvoorbeeld zijn schoonmaakpersoneel instrueren om de hoeveelheid tijd die wordt besteed aan het schoonmaken per kamer te verminderen, wat resulteert in een afname van de netheid, of een fabrikant van consumentenelektronica kan overschakelen naar een goedkopere klantenserviceprovider, wat resulteert in langere wachttijden of service van mindere kwaliteit aan zijn gebruikers. 

Of waarde-deflatie nu de “perfecte zakelijke misdaad” is of niet, consumenten over de hele wereld moeten op hun hoede zijn voor deze verpakkingstrucs. De vraag is, in hoeverre kunnen grote, snel bewegende bedrijven in consumptiegoederen waarde-deflatie opnemen – en het risico lopen hun merken te beschadigen – voordat ze worden gedwongen om stickerprijzen te verhogen of te maken krijgen met krappe operationele marges.