Wat zijn de regels voor kiemrust en vervallenverklaring voor IRA’s?
De regels voor kiemrust en vervallenverklaring voor IRA’s verschillen per staat, net als voor alle financiële activa die onderhevig zijn aan vervallenverklaring. Dit betekent dat de staat waarin u woont, van invloed kan zijn op de voorwaarden van uw IRA.
Ongeacht de staat is de rustperiode voor IRA’s echter iets anders dan voor andere soorten activa. Het is vooral belangrijk om op de hoogte te zijn van de voorwaarden van uw IRA en de specifieke escheatment-wetten die van toepassing zijn op uw woonstaat.
Houd er rekening mee dat IRA’s die worden beïnvloed door kiemrust, onderworpen moeten zijn aan vereiste minimale distributies (RMD’s) om te worden beïnvloed.
Belangrijkste leerpunten
- Doorgaans verschillen de regels voor kiemrust en escheatment voor IRA’s van staat tot staat.
- Wanneer iemands bezittingen gedurende een bepaalde periode inactief zijn (vaak na overlijden), kan de staat beslag leggen op de bezittingen.
- De rustperiode voor sommige activa is doorgaans drie tot vijf jaar, maar de rustperiode voor IRA’s is over het algemeen langer.
- Financiële instellingen zijn wettelijk verplicht om inactiviteit op de IRA van een rekeninghouder te melden als de vereiste minimale uitkeringen niet op de rekening plaatsvinden.
Wat is schorsing?
Wanneer een financiële rekening slapend wordt, wat betekent dat er gedurende een langere periode geen activiteit is geweest, zijn financiële instellingen verplicht om de inactiviteit aan de staat te melden.
Activa die een bepaald aantal jaren inactief zijn gebleven, kunnen door de staat worden opgegeven en opgeëist, ervan uitgaande dat er geen contact kan worden opgenomen met de accounteigenaar. Soms zijn ze in de steek gelaten omdat de accounteigenaar is overleden, soms omdat de eigenaar ziek is geworden. Het is niet gebruikelijk dat IRA’s inactief worden als testamenten en trusts up-to-date zijn en als accounteigenaren zelf begunstigden aan de IRA hebben gekoppeld.
Dit proces wordt escheatment genoemd. De periode van inactiviteit die moet verstrijken voordat de staat het eigendom kan overnemen, wordt de rustperiode genoemd en bedraagt doorgaans tussen de drie en vijf jaar, afhankelijk van de staatswet, die in het hele land varieert.
Roth IRA’s zijn echter vaak niet onderhevig aan schending, omdat ze doorgaans geen RMD-vereisten hebben.
Hoe de schrapping van IRA’s werkt
Omdat IRA’s bedoeld zijn om gedurende lange perioden relatief inactief te blijven tijdens de accumulatiefase – wat doorgaans de werkjaren van de eigenaar zijn, waarin de rekening rente opbouwt – zijn ze niet op dezelfde manier onderhevig aan schrapping als andere activa.
In plaats van kwetsbaar te zijn voor een claim van de staat na een paar jaar inactiviteit, kan de rustperiode voor IRA’s pas beginnen als de accounteigenaar de leeftijd bereikt waarop men moet beginnen met het nemen van de vereiste minimale uitkeringen.
De minimale uitkeringsleeftijd werd vastgesteld op 72 jaar door de SECURE Act, voor 2020 en in de toekomst. Het blijft 70½ voor degenen die in 2019 of in een vorig jaar die leeftijd hebben bereikt.
Als de staatswet de rustperiode bijvoorbeeld op drie jaar stelt, kan een IRA worden geschrapt als de accounteigenaar de leeftijd van 75 bereikt zonder enige uitkeringen te ontvangen of enige activiteit bij de financiële instelling te registreren, en de instelling kan geen contact opnemen met de eigenaar bij de adres vermeld op het account.