Welke soorten onderwerpen behandelt micro-economie?

Micro-economie is de studie van menselijk handelen en interactie. De meest voorkomende toepassingen van micro-economie hebben betrekking op individuen en bedrijven die met elkaar zaken doen, maar de methoden en inzichten ervan kunnen op bijna elk aspect van doelgerichte activiteit worden toegepast. Uiteindelijk gaat micro-economie over menselijke keuzes en prikkels.

De meeste mensen maken kennis met micro-economie door de studie van schaarse middelen, geldprijzen en vraag en aanbod van goederen en diensten. Micro-economie wordt bijvoorbeeld gebruikt om uit te leggen waarom de prijs van een goed stijgt naarmate het aanbod daalt, terwijl alle andere dingen gelijk zijn. Deze inzichten hebben duidelijke gevolgen voor consumenten, producenten, bedrijven en overheden.

Veel academische instellingen behandelen micro-economie op een beperkte, modelgebaseerde en kwantitatieve manier. Traditionele vraag- en aanbodcurves zetten de hoeveelheid van een goed op de markt af tegen de prijs. Deze modellen proberen individuele variabelen te isoleren en causale verbanden of op zijn minst sterke correlatieve verbanden vast te stellen. Economen zijn het oneens over de effectiviteit van deze modellen, maar ze worden veel gebruikt als goede heuristische apparaten.

De basisaannames van micro-economie als wetenschap zijn echter noch modelgebaseerd, noch kwantitatief. De micro-economie stelt eerder dat menselijke actoren rationeel zijn en dat ze schaarse middelen gebruiken om doelgerichte doelen te bereiken. De dynamische interactie tussen schaarste en keuze helpt economen te ontdekken wat mensen waardevol vinden. Uitwisseling, vraag, prijzen, winsten, verliezen en concurrentie ontstaan ​​wanneer mensen vrijwillig met elkaar omgaan om hun afzonderlijke doelen te bereiken. In die zin kan micro-economie het beste worden beschouwd als een tak van deductieve logica; modellen en curves zijn slechts manifestaties van deze deductieve inzichten.

Micro-economie staat vaak in contrast met macro-economie. In deze context richt micro-economie zich op individuele actoren, kleine economische eenheden en directe gevolgen van rationele menselijke keuzes. Macro-economie heeft de neiging om grote economische eenheden en de indirecte effecten van rentetarieven, werkgelegenheid, overheidsinvloed en geldinflatie te bestuderen.