Wat zou de geprivatiseerde sociale zekerheid voor Amerikanen betekenen?
Het huidigesocialezekerheidsstelsel in de Verenigde Staten werkt volgens een omslagstelsel, dat wordt beheerd door de federale overheid. Socialezekerheidsbelastingen die door de huidige werknemers worden betaald, komen in het algemene fonds terecht en worden onmiddellijk gebruikt om de huidige eisers te betalen (samen met de inkomsten uit obligaties in de twee federale trustfondsen die het socialezekerheidsprogramma ondersteunen).
Privatisering zou het omslagproces elimineren. In plaats daarvan zouden de bijdragen van elke belastingbetaler worden belegd op een aparte rekening voor hun pensionering, en de waarde ervan zou fluctueren met de waarde van hun beleggingen op de markt.
Belangrijkste leerpunten
- Privatisering zou het omslagstelsel van sociale zekerheid vervangen door een particulier systeem waarin elke belastingbetaler een aparte rekening heeft.
- Degenen die voor privatisering zijn, zijn van mening dat deze aanpak zou resulteren in een hoger spaarpercentage, een beter rendement en een hogere levensstandaard voor gepensioneerden.
- Tegenstanders stellen dat belastingbetalers te maken zouden krijgen met investeringsrisico’s en dat vervanging van het huidige systeem te omslachtig zou zijn.
Voorstanders van privatisering beweren dat het huidige systeem onvoldoende rendement genereert en in zekere zin werkt als eenPonzi-plan. Ze beweren dat een privésysteem zou leiden tot een hogere levensstandaard voor de deelnemers.
Degenen die tegen privatisering zijn, stellen tegen dat dit zou leiden tot ongewenste investeringsrisico’s en dat het te moeilijk zou zijn om van het oude systeem naar een nieuw over te stappen. Critici van privatisering stellen dat dit het principe van het sociale vangnet en de garantie die het aan oudere burgers biedt, ondermijnt.
Het huidige socialezekerheidsstelsel
De sociale zekerheid komt steeds meer onder de loep vanwege de aanstaande insolventie. Te veel gepensioneerden leven te lang en de huidige werknemers betalen niet genoeg om het programma draaiende te houden.
Het Social Security Trustees Report 2019 laat zien dat de pensioen, overlevings- en arbeidsongeschiktheidsfondsen in het jaar 2035 opraken en dat, dankzij de demografie van het land, er correcties moeten worden aangebracht als de fondsen solvabel blijven.
Toen het Congres in de jaren dertig het socialezekerheidsprogramma implementeerde, was de gemiddelde levensverwachting in de VS 58 voor mannen en 62 voor vrouwen. Volgens de socialezekerheidsadministratie (SSA)zou slechts 54% van de mannen die de leeftijd van 21 jaar hebben bereikt, 65 jaar worden, terwijl het mogelijk zou zijn om socialezekerheidsuitkeringen te innen.
In 1930 waren er slechts 6,7 miljoen Amerikanen van 65 jaar of ouder. Tegenwoordig zijn er volgens de SSA ongeveer 64 miljoen gepensioneerde werknemers, hun gezinsleden en nabestaanden van overleden werknemers die socialezekerheidsuitkeringen ontvangen. De gemiddelde resterende levensverwachting van mannen die de leeftijd van 65 jaar bereiken, is bijna 19 jaar;Voor vrouwen die 65 worden, is dit 21½.
79 miljoen
Het aantal Amerikanen dat de SSA-projecten uitvoert, zal in 2035 65 jaar en ouder zijn.
Bovendien is de waarde van een socialezekerheidsuitkering zwaar getroffen door de inflatie. Zelfs metaanpassingen van de consumentenprijsindex (CPI) van hun voordelen, verloren Amerikaanse senioren tussen 2000 en 2019 33% van hun koopkracht.
Bovendien is de loongroei al decennia lang traag, en een langzame loonstijging zal resulteren in een lager rendement op socialezekerheidsbijdragen voor toekomstige generaties gepensioneerden.
Hoe privatisering zou kunnen werken
Privatisering is de overdracht van een bedrijf, operatie of eigendom van de overheid aan een niet-overheidspartij.
De belangstelling voor privatiseringsplannen houdt verband met de financiële problemen waarmee openbare pensioenstelsels overal ter wereld worden geconfronteerd.
Chili bijvoorbeeld privatiseerde in 1981 met enig succes een falend openbaar systeem. Het vertrouwen van Chilenen in hun pensioenstelsel is echter gedaald na de financiële crisis van 2008, toen sommige van de risicovollere fondsen met 40% daalden. Momenteel zijn de pensioenen in Chili niet groot genoeg voor een aanzienlijk percentage van de bevolking, dankzij onvoldoende bijdragen, een hogere levensverwachting en jaren van lagere beleggingsopbrengsten.
Om het Amerikaanse socialezekerheidsstelsel te privatiseren, zouden de salarisbijdragen van een werknemer – die waarschijnlijk nog steeds verplicht zou zijn voor 12,4% – moeten worden gestort bij particuliere investeringsmaatschappijen of publiek-private beheerfondsen.
Werknemers zouden de keuze kunnen hebben om hun bijdragen te verhogen om eerder met pensioen te gaan of om hun uitbetalingen bij pensionering te verhogen. Voorstanders zeggen dat de accumulatie van activa op pensioenrekeningen zou leiden tot een grote stijging van de spaarquote, met een rimpeleffect dat de inkomensgroei zou stimuleren, waardoor het gemakkelijker wordt om de last van een grote gepensioneerde bevolking te betalen.
Onder het huidige systeem worden socialezekerheidsfondsen belegd in staatsobligaties met een laag risico.
Bij pensionering zouden werknemers kunnen kiezen uit verschillende uitbetalingsopties die in de particuliere sector worden aangetroffen, zoals lijfrente of levensverzekeringen.
Uitdagingen voor overstappen
Een uitdaging waarmee elk privatiseringsplan zou worden geconfronteerd, is de overgangsperiode van het huidige omslagplan.
De overheid zou uitkeringen moeten betalen aan werknemers die hebben bijgedragen aan de sociale zekerheid en die al met pensioen zijn of binnenkort met pensioen gaan. Beleidsmakers zouden geld moeten vinden om die gepensioneerden te betalen, terwijl jongere werknemers genoeg geld moeten krijgen om op nieuwe particuliere pensioenrekeningen te zetten.
Sommige regelingen die de uitkeringen zouden verlagen of de huidige werknemersbijdragen zouden verhogen, zouden nodig zijn, samen met federale leningen.
Amerikanen zouden bereid moeten zijn om het offer van kleinere uitkeringen of hogere bijdragen te aanvaarden in ruil voor het bezitten van en het toezicht houden op hun pensioenrekeningen.