Aannames van economen in hun economische modellen

De aannames van economen zijn gemaakt om het gedrag van consumenten en bedrijven beter te begrijpen bij het nemen van economische beslissingen. Er zijn verschillende economische theorieën die helpen verklaren hoe een economie functioneert en hoe groei, rijkdom en werkgelegenheid kunnen worden gemaximaliseerd. De onderliggende thema’s van veel theorieën gaan echter over voorkeuren, dat wil zeggen wat bedrijven en consumenten liever hebben of liever vermijden. Ook hebben de aannames meestal betrekking op de beschikbare of niet beschikbare middelen om aan de behoeften en voorkeuren te voldoen. De schaarste of overvloed aan middelen is belangrijk bij het bepalen van de keuzes die deelnemers maken in een economie.

Waarom economen aannames nodig hebben

In zijn essay uit 1953 getiteld “The Methodology of Positive Economics”, legde aannames moeten doen om bruikbare voorspellingen te doen. Friedman begreep dat economie de wetenschappelijke methode niet zo netjes kon gebruiken als scheikunde of natuurkunde, maar hij zag de wetenschappelijke methode toch als de basis. Friedman stelde dat economen zouden moeten vertrouwen op “ongecontroleerde ervaring in plaats van op gecontroleerde experimenten”.

De wetenschappelijke methode vereist geïsoleerde variabelen en testen om causaliteit te bewijzen. Economen kunnen onmogelijk individuele variabelen in de echte wereld isoleren, dus maken ze aannames om een ​​model met enige standvastigheid te creëren. Er kunnen natuurlijk fouten optreden, maar economen die voorstander zijn van de wetenschappelijke methode, zijn oké met de fouten, op voorwaarde dat ze klein genoeg zijn of een beperkte impact hebben.

Inzicht in de veronderstellingen van economen

Elke economische theorie heeft zijn eigen reeks aannames die worden gemaakt om uit te leggen hoe en waarom een ​​economie functioneert. Degenen die voorstander zijn van klassieke economie gaan ervan uit dat de economie zelfregulerend is en dat aan alle behoeften in een economie zal worden voldaan door de deelnemers. Met andere woorden: er is geen tussenkomst van de overheid nodig. Mensen zullen middelen correct en efficiënt toewijzen. Als er een behoefte is in een economie, zal een bedrijf opstarten om die behoefte te vervullen door evenwicht te creëren. Klassieke economen gaan ervan uit dat mensen en bedrijven de economie stimuleren, groei creëren, door te besteden en te investeren.

Neoklassieke economen gaan ervan uit dat mensen rationele beslissingen nemen bij het kopen van of investeren in de economie. Prijzen worden bepaald door vraag en aanbod, terwijl er geen externe krachten zijn die de prijzen beïnvloeden. Consumenten streven ernaar om het nut of hun behoeften en wensen te maximaliseren. Het maximaliseren van het nut is een basisprincipe van de rationele-keuzetheorie, die zich richt op hoe mensen hun doelstellingen bereiken door rationele beslissingen te nemen. De theorie stelt dat mensen, gegeven de informatie die ze hebben, zullen kiezen voor keuzes die het grootste voordeel opleveren en eventuele verliezen minimaliseren.

Neoklassieke economen geloven dat de neiging tot behoefte van de consument de economie en de bedrijfsproductie drijft die eruit voortvloeit om in die behoeften te voorzien. Aangenomen wordt dat eventuele onevenwichtigheden in een economie worden gecorrigeerd door middel van concurrentie, waardoor het evenwicht wordt hersteld op de markten die middelen op de juiste manier toewijzen.

Kritiek op veronderstellingen

De meeste critici beweren dat aannames in welk economisch model dan ook onrealistisch zijn en niet standhouden in de echte wereld. In de klassieke economie is er geen behoefte aan overheidsbemoeienis. Zo zou er bijvoorbeeld tijdens de financiële crisis van 2008 en eventuele stimuleringsmaatregelen in de Grote Recessie die daarop volgden geen geld zijn uitgetrokken voor reddingsoperaties van banken. Veel economen zouden beweren dat de markt niet efficiënt handelde, en als de overheid niet had ingegrepen, zouden meer banken en bedrijven failliet zijn gegaan, wat tot hogere werkloosheid zou hebben geleid.

De veronderstelling in de neoklassieke economie dat alle deelnemers zich rationeel gedragen, wordt door sommige economen bekritiseerd. Critici beweren dat er talloze factoren zijn die van invloed zijn op een consument en bedrijf die hun keuzes of beslissingen irrationeel kunnen maken. Marktcorrecties en zeepbellen, evenals inkomensongelijkheid, zijn allemaal het resultaat van keuzes van deelnemers die volgens sommige economen irrationeel zijn.

Gedragseconomie

In de afgelopen jaren heeft het onderzoek naar de psychologie van economische keuzes en beslissingen aan populariteit gewonnen. De studie van gedragseconomie accepteert dat irrationele beslissingen soms worden genomen en probeert uit te leggen waarom die keuzes worden gemaakt en hoe ze economische modellen beïnvloeden. Gedragseconomen gaan ervan uit dat mensen emotioneel zijn en afgeleid kunnen worden, waardoor ze hun beslissingen beïnvloeden. Als iemand bijvoorbeeld wil afvallen, zal de persoon bestuderen welke gezonde voedingsmiddelen hij moet eten en zijn dieet aanpassen (rationele beslissing). Wanneer u echter in een restaurant het dessertmenu ziet, kiest u voor de toffeescake. Gedragseconomen zijn van mening dat, hoewel mensen het doel hebben rationele keuzes te maken, krachten en emoties van buitenaf in de weg kunnen staan ​​- waardoor de keuzes irrationeel worden.