Accumulatiegebied
Wat is het accumulatiegebied?
Het accumulatiegebied op een prijs- en volumegrafiek wordt gekenmerkt door voornamelijk zijwaartse beweging van de aandelenkoersen en wordt door veel beleggers of technische analisten gezien als een indicatie van een potentiële koopmogelijkheid. Het kan erop wijzen dat grote institutionele beleggers in de loop van de tijd een groot aantal aandelen kopen of accumuleren.
Dit staat in contrast met de distributiezone, waar institutionele beleggers hun aandelen beginnen te verkopen. In staat zijn om te herkennen of een aandeel zich in de accumulatiezone of de distributiezone bevindt, is cruciaal voor succes bij het beleggen. Het doel is om te kopen in het accumulatiegebied en te verkopen in het distributiegebied.
Belangrijkste leerpunten
- Het accumulatiegebied vertegenwoordigt een periode van impliciete aankoop van aandelen, doorgaans door institutionele kopers, terwijl de prijs redelijk stabiel blijft.
- Op een prijsgrafiek wordt het accumulatiegebied gekenmerkt door zijwaartse prijsbewegingen op een bovengemiddeld volume.
- Door dit gebied te identificeren, kunnen beleggers goede toegangspunten tot een investering herkennen voordat de prijs begint te stijgen.
Inzicht in het accumulatiegebied
Het accumulatiegebied is belangrijk voor beleggers om te herkennen bij het nemen van koop- en verkoopbeslissingen. Ervaren beleggers zoeken naar patronen die aangeven dat een aandeel zich op een hoog, laag of ergens daar tussenin bevindt. Het doel is om te bepalen of er momentum is in een aandelenkoers en in welke richting. Een voorraad in het accumulatiegebied kan op het punt staan uit te breken. Wanneer een aandelenkoers niet onder een bepaald prijsniveau daalt en gedurende een langere periode in een zijwaarts bereik beweegt, kan dit een indicatie zijn voor beleggers dat de aandelen worden opgebouwd door beleggers en als gevolg daarvan snel zullen stijgen.
Het accumulatiegebied is slechts één vorm van grafieken. Grafieken worden ook gebruikt om te identificeren wat bekend staat als de distributiezone, wat erop kan duiden dat een aandeel een uitverkoop nadert. Beleggers zoeken naar verschillen tussen schommelingen in de aandelenkoersen en handelsvolumes als de sleutel tot hun grafiekanalyse.
De wijdverspreide beschikbaarheid van online kaarttools via de vele investeringsmaatschappijen geeft steeds meer investeerders toegang tot kaarttechnieken die ooit beperkt waren tot professionele makelaars. Deze toegang tot nieuwe tools stelt de belegger in staat terug te kijken op vele jaren om de momenten te zien waarop aandelen zijn gestegen. De belegger wil begrijpen wat er in het verleden consequent gebeurde vlak voordat een aandelenkoers omhoogging. De handelaar is op zoek naar reeksen van prijs- en volumebewegingen. Een verlengd zijwaarts grafiekbereik zonder grote ups of downs geeft aan dat het aandeel zich in het accumulatiegebied bevindt en mogelijk op het punt staat in prijs te stijgen.
De accumulatie / distributie-indicator (A / D)
Accumulatie / distributie ( A / D ) is een cumulatieve indicator die volume en prijs gebruikt om te beoordelen of een aandeel wordt opgebouwd of gedistribueerd. De accumulatie- / distributiemaatregel tracht verschillen tussen de aandelenkoers en de volumestroom te identificeren . Dit geeft inzicht in hoe sterk een trend is. Als de prijs stijgt maar de indicator daalt, geeft dit aan dat het koop- of accumulatievolume mogelijk niet voldoende is om de prijsstijging te ondersteunen en dat er een prijsdaling zou kunnen komen.
De A / D-indicator is cumulatief, wat betekent dat de waarde van een periode wordt toegevoegd aan of afgetrokken van de laatste. Een stijgende A / D-lijn helpt bij het bevestigen van een stijgende prijsontwikkeling, terwijl een dalende A / D-lijn helpt bij het bevestigen van een prijsdaling. Als de prijs stijgt maar A / D daalt, duidt dit op een onderliggende zwakte en een mogelijke prijsdaling, en vice versa.
Het accumulatiegebied gebruiken: voors en tegens
Het begrijpen van grafiekbewegingen zoals die te zien zijn in het accumulatiegebied kan heel goed werken in tijden van relatieve stabiliteit, maar voorzichtige beleggers weten dat ze aandacht moeten besteden aan grotere economische gebeurtenissen die grafieken snel kunnen herconfigureren.
Twee van de bekendste seismische economische gebeurtenissen waren de Grote Depressie en de Grote Recessie. In de aanloop naar het eerste had de markt al 10% verloren in de vijf weken vóór 28 oktober 1929, toen het in één dag 13% daalde.2 Op die ene dag werd meer dan $ 14 miljard van de boeken geveegd.
Meer recentelijk piekte het gemiddelde van de Dow Jones Industrial op 14.164,43 op 9 oktober 2007, maar verloor de helft van zijn waarde in slechts 18 maanden, en sloot op 5 maart 2009 op 6.594,44.5