Actieve retentie

Wat is actieve retentie?

Actief behoud is het beschermen tegen verlies door specifieke fondsen aan te wijzen om ervoor te betalen. Actieve retentie is de tegenovergestelde praktijk van passieve retentie, waarbij geen geld wordt gereserveerd om een ​​aankomend of geschat verlies te dekken.

Inzicht in actieve retentie

Actieve retentie, ook wel geplande retentie genoemd, wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat kleinere of verwachte verliezen kunnen worden gedekt. Het wordt gezien als een vorm van zelfverzekering, waarbij de entiteit die naar verwachting het verlies zal lijden, afhankelijk is van haar eigen vermogen om eventuele gebeurtenissen te dekken. Deze praktijk kan worden gebruikt door diegenen die extra vergoedingen en kosten willen vermijden in verband met het omgaan met verzekeringsagentschappen, of voor activiteiten die mogelijk niet in aanmerking komen voor traditionele verzekeringen.

Binnen een bedrijfsomgeving kan actieve retentie de vorm aannemen van risicobeperking. Bedrijven zullen hun risico’s moeten inventariseren en hun blootstelling daaraan moeten plannen. Een e-commercebedrijf dat de diensten van een externe verkoper gebruikt om de levering van zijn producten te vergemakkelijken, moet bijvoorbeeld rekening houden met het risico dat de verkoper failliet gaat of zijn activiteiten stopzet. Om een ​​dergelijke gebeurtenis te plannen, zou het e-commercebedrijf geld opzij kunnen zetten voor een alternatieve, duurdere bezorgmethode, of zelf proberen af ​​te leveren vanuit het magazijn. Het bedrijf zou ook een verzekeringsplan kunnen afsluiten, maar de vertraging en het papierwerk in verband met de uitbetaling kunnen de bedrijfsactiviteiten van cruciaal belang zijn.

Voorbeeld van actieve retentie

Een zoon erft bijvoorbeeld een woonboot van zijn ouders. Er zijn geen pandrechten op de woonboot en de ouders hebben samen met het landgoed een flinke levensverzekering afgesloten. Terwijl hij verzekeringspolissen afrekent, ontdekt de zoon dat het verzekeren van een woonboot vrij duur is en een veel hogere maandelijkse premie met zich meebrengt dan hij denkt dat hij zich kan veroorloven om van zijn bestaande inkomen te leven. Hij besluit een bedrag ter waarde van de totale waarde van de woonboot opzij te zetten, evenals een extra bedrag dat de inflatie van de waarde, diverse schade en de kosten van onderdelen en arbeid zou dekken. Deze praktijk kan actieve retentie worden genoemd.

Anders dan bij een verzekeringspolis, hoeft hij niet steeds maandelijks te storten in het geld dat is gereserveerd om mogelijke verliezen te dekken. Evenmin zal hij worden onderworpen aan het voldoen aan specifieke vereisten om een ​​claim in te dienen of te horen krijgen dat een claim die hij indient ongeldig is of niet wordt gedekt.

Actieve retentie heeft voordelen als de fondsen onaangetast blijven en beschikbaar blijven voor het geval dat ze nodig zijn. Stel dat de zoon besloot om passieve retentie te oefenen. In plaats van een deel van de erfenis opzij te zetten om enig verlies of aansprakelijkheid te dekken, besluit hij in plaats daarvan het geld aan een nieuwe auto te besteden. Hoewel hij een autoverzekering op de auto heeft, verzuimt hij de woonboot te dekken. Een grote storm komt binnen en veegt de boot de zee op. Zonder de verzekeringsdekking op het activum is hij nu uit de waarde van de boot.

Als hij een verzekering op de boot had gehad, had hij een claim voor het verlies kunnen indienen. Als hij actieve retentie had geoefend, zou hij in staat zijn geweest om in het spaargeld van de nalatenschap te duiken om eventuele verliezen of schade door de storm te dekken.