Activiteiten van het dagelijks leven (ADL)
Wat zijn dagelijkse activiteiten?
Dagelijkse activiteiten (ADL’s) zijn routinematige activiteiten die mensen elke dag zonder hulp doen. Er zijn zes basis-ADL’s: eten, baden, aankleden, toiletbezoek, mobiliteit en continentie. De prestaties van deze ADL’s zijn belangrijk om te bepalen welk type langdurige zorg en ziektekostenverzekering, zoals Medicare, Medicaid of langdurige zorgverzekering, een persoon nodig heeft naarmate hij ouder wordt.
Belangrijkste leerpunten
- Activiteiten van het dagelijks leven zijn basistaken van het dagelijks leven die de meeste mensen zonder hulp gewend zijn.
- De mogelijkheid om ADL’s uit te voeren wordt gebruikt om de medische status te helpen bepalen voor gezondheidsdekking en beslissingen over langdurige zorg.
- Voorzieningen voor begeleid wonen, thuiszorgverleners en verpleeghuizen zijn gespecialiseerd in het verlenen van zorg en diensten aan degenen die zelf geen ADL’s kunnen uitvoeren.
Inzicht in de dagelijkse levensactiviteiten (ADL)
Volgens het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Serviceszal meer dan een derde van de Amerikanen die 65 worden – een gewone pensioengerechtigde leeftijd – uiteindelijk naar een zorginstelling gaan omdat ze geen specifieke ADL’s kunnen uitvoeren. Waar het merendeel van de zorgopnames voor de korte termijn zal zijn (minder dan een jaar), blijft ongeveer een vijfde langer dan vijf jaar.
Het kunnen uitvoeren van ADL’s tijdens het ouder worden houdt rechtstreeks verband met zelfstandig leven, aangezien artsen en maatschappelijk werkers in de volwassen zorg ADL’s gebruiken om te bepalen of een persoon begeleid wonen nodig heeft of in een verpleeghuis moet worden geplaatst. Waarom zijn ADL’s zo belangrijk? Omdat ze van invloed zijn op iemands vermogen om huishoudelijk werk te doen, zijn eigen maaltijden te bereiden, boodschappen te doen, een auto te rijden of het openbaar vervoer te gebruiken, en voorgeschreven medicijnen te nemen. Ze kunnen de persoon ook vatbaar maken voor gevaren, zoals van de trap vallen of uitglijden onder de douche.
Doorgaans vereist een langdurige zorgverzekering voor verpleegkosten een persoon die niet in staat is om twee of meer van de zes ADL’s uit te voeren.
Speciale overwegingen
Wie hulp nodig heeft bij ADL’s, kan kiezen voor thuiszorg, begeleid wonen of verpleeghuiszorg. In sommige gevallen kunnen gezinnen mensen in nood helpen om de beslissing te nemen tussen de overgang naar een begeleid wonen of kiezen voor thuiszorg. In extreme gevallen kunnen gezinnen een persoon zonder toestemming naar een zorginstelling moeten overbrengen.
Gezinnen huren vaak thuiszorgverleners in om ADL-hulp te bieden wanneer de persoon thuis of in een begeleid wonen gemeenschap woont en enige, maar niet totale zorg nodig heeft. Thuiszorgmedewerkers helpen een persoon bij het gebruik van ADL’s en ondersteunen het zelfstandig leven door te helpen bij dagelijkse activiteiten zoals boodschappen doen, hen eraan te herinneren de juiste medicatie te nemen en hen te begeleiden tijdens wandelingen. De ziektekostenverzekering kan een deel of alle kosten dekken van het inhuren van erkende thuiszorgmedewerkers, afhankelijk van het beleid van de persoon, en de meeste erkende thuiszorgmedewerkers zijn door de staat gecertificeerde verpleeghulpverleners.4
Degenen die overstappen naar verpleeghuizen, doen dat omdat ze in hun eentje maar weinig of geen ADL’s kunnen krijgen. In de meeste situaties, wanneer een persoon naar een verpleeghuis wordt overgebracht, houdt een team van artsen, verpleegkundigen en gezondheidsmedewerkers 24 uur per dag toezicht op de zorg in de instelling.