De totale vraag is een economische maatstaf voor de totale vraag naar alle afgewerkte goederen en diensten die in een economie worden geproduceerd. De totale vraag wordt uitgedrukt als de totale hoeveelheid geld die voor die goederen en diensten wordt uitgewisseld tegen een specifiek prijsniveau en op een bepaald tijdstip.
Belangrijkste leerpunten
De totale vraag is een economische maatstaf voor de totale vraag naar alle afgewerkte goederen en diensten die in een economie worden geproduceerd.
De totale vraag wordt uitgedrukt als het totale bedrag dat aan die goederen en diensten wordt besteed op een bepaald prijsniveau en tijdstip.
De totale vraag omvat alle consumptiegoederen, kapitaalgoederen (fabrieken en uitrusting), export, import en overheidsuitgaven.
Inzicht in de totale vraag
De totale vraag vertegenwoordigt de totale vraag naar goederen en diensten op een bepaald prijsniveau in een bepaalde periode. De totale vraag op de lange termijn is gelijk aan het bruto binnenlands product (bbp) omdat de twee maatstaven op dezelfde manier worden berekend. Het bbp vertegenwoordigt de totale hoeveelheid goederen en diensten die in een economie worden geproduceerd, terwijl de totale vraag de vraag of het verlangen naar die goederen is. Als gevolg van dezelfde berekeningsmethoden nemen de totale vraag en het bbp samen toe of af.
Technisch gezien is de totale vraag op de lange termijn alleen gelijk aan het BBP na correctie voor het prijsniveau. Dit komt doordat de geaggregeerde vraag op korte termijn de totale productie meet voor een enkel nominaal prijsniveau waarbij de nominale niet wordt gecorrigeerd voor inflatie. Afhankelijk van de gebruikte methodologieën en de verschillende componenten kunnen er andere variaties in berekeningen optreden.
De totale vraag omvat alle consumptiegoederen, kapitaalgoederen (fabrieken en uitrusting), export, import en overheidsuitgavenprogramma’s. De variabelen worden allemaal als gelijk beschouwd zolang ze tegen dezelfde marktwaarde worden verhandeld.
Hoewel de totale vraag nuttig is bij het bepalen van de algehele sterkte van consumenten en bedrijven in een economie, brengt het enkele beperkingen met zich mee. Aangezien de totale vraag wordt gemeten aan de hand van marktwaarden, vertegenwoordigt deze alleen de totale productie tegen een bepaald prijsniveau en niet noodzakelijk de kwaliteit of levensstandaard.
De totale vraag meet ook veel verschillende economische transacties tussen miljoenen individuen en voor verschillende doeleinden. Als gevolg hiervan kan het een uitdaging worden om de causaliteit van de vraag te bepalen en een regressieanalyse uit te voeren, die wordt gebruikt om te bepalen hoeveel variabelen of factoren de vraag beïnvloeden en in welke mate.
Geaggregeerde vraagcurve
Als u de totale vraag grafisch zou weergeven, wordt de totale hoeveelheid gevraagde goederen en diensten weergegeven op de horizontale X-as en wordt het algehele prijsniveau van de hele mand met goederen en diensten weergegeven op de verticale Y-as.
De totale vraagcurve loopt, zoals de meeste typische vraagcurves, van links naar rechts naar beneden. De vraag stijgt of daalt langs de curve naarmate de prijzen voor goederen en diensten stijgen of dalen. Ook kan de curve verschuiven als gevolg van veranderingen in de geldhoeveelheid, of stijgingen en verlagingen van belastingtarieven.
De totale vraag berekenen
De vergelijking voor de totale vraag voegt het bedrag van de consumentenuitgaven, particuliere investeringen, overheidsuitgaven en het saldo van export en import toe. De formule wordt als volgt weergegeven:
De bovenstaande formule voor de geaggregeerde vraag wordt ook gebruikt door het Bureau of Economic Analysis om het BBP in de VS te meten
Factoren die de totale vraag kunnen beïnvloeden
Hieronder volgen enkele van de belangrijkste economische factoren die de totale vraag in een economie kunnen beïnvloeden.
Veranderingen in rentetarieven : Of de rentetarieven stijgen of dalen, zal van invloed zijn op beslissingen van consumenten en bedrijven. Lagere rentetarieven verlagen de financieringskosten voor items met een groot kaartje, zoals apparaten, voertuigen en huizen. Bedrijven zullen ook tegen lagere tarieven kunnen lenen, wat vaak leidt tot hogere kapitaaluitgaven. Omgekeerd verhogen hogere rentetarieven de kosten van lenen voor consumenten en bedrijven. Als gevolg hiervan neigen de uitgaven te dalen of te groeien in een langzamer tempo, afhankelijk van de mate van tariefstijging.
Inkomen en vermogen: naarmate het vermogen van huishoudens toeneemt, neemt de totale vraag gewoonlijk ook toe. Omgekeerd leidt een afname van de rijkdom meestal tot een lagere totale vraag. Toename van persoonlijke besparingen zal ook leiden tot minder vraag naar goederen, wat vaak voorkomt tijdens recessies. Wanneer consumenten een goed gevoel hebben over de economie, hebben ze de neiging om meer uit te geven, wat leidt tot een afname van de besparingen.
Veranderingen in de inflatieverwachtingen: Consumenten die denken dat de inflatie zal stijgen of de prijzen zullen stijgen, hebben de neiging om nu aankopen te doen, wat leidt tot een stijgende totale vraag. Maar als consumenten denken dat de prijzen in de toekomst zullen dalen, neigt de totale vraag ook te dalen.
Wisselkoersveranderingen: als de waarde van de Amerikaanse dollar daalt (of stijgt), worden buitenlandse goederen duurder (of minder duur). Ondertussen zullen in de VS vervaardigde goederen goedkoper (of duurder) worden voor buitenlandse markten. De totale vraag zal daarom toenemen (of afnemen).
Economische omstandigheden en totale vraag
Economische omstandigheden kunnen van invloed zijn op de totale vraag, of die omstandigheden nu in eigen land of internationaal zijn ontstaan. De hypotheekcrisis van 2008 is een goed voorbeeld van een afname van de totale vraag als gevolg van economische omstandigheden.
De financiële crisis in 2008 en de Grote Recessie die in 2009 begon, hadden grote gevolgen voor banken vanwege het grote aantal wanbetalingen op hypotheekleningen. Als gevolg hiervan rapporteerden banken omvangrijke financiële verliezen die leidden tot een krimp van de kredietverlening, zoals te zien is in de grafiek links hieronder. Alle grafieken en gegevens werden geleverd door het Federal Reserve Monetary Policy Report aan het Congres van 2011.
Met minder kredietverlening in de economie daalden de bedrijfsuitgaven en investeringen. Uit de grafiek aan de rechterkant zien we een aanzienlijke daling van de uitgaven voor fysieke constructies zoals fabrieken, evenals apparatuur en software gedurende 2008 en 2009.
Omdat bedrijven minder toegang hadden tot kapitaal en minder verkopen, begonnen ze werknemers te ontslaan. De grafiek aan de linkerkant toont de piek in de werkloosheid tijdens de recessie. Tegelijkertijd kromp ook de bbp-groei in 2008 en 2009, waardoor de totale productie in de economie in die periode kromp.
Het resultaat van een slecht presterende economie en stijgende werkloosheid was een daling van de persoonlijke consumptie of de consumentenbestedingen, zoals aangegeven in de grafiek aan de linkerkant. Persoonlijke besparingen namen ook sterk toe doordat consumenten contant geld vasthielden vanwege een onzekere toekomst en instabiliteit in het banksysteem. We kunnen zien dat de economische omstandigheden die zich in 2008 en de daaropvolgende jaren hebben afgespeeld, ertoe leiden dat de totale vraag van consumenten en bedrijven afneemt.
Controverse over de geaggregeerde vraag
Zoals we zagen in de economie in 2008 en 2009, nam de totale vraag af. Er is echter veel discussie onder economen over de vraag of de totale vraag vertraagt, wat leidt tot een lagere groei of dat het bbp krimpt, wat leidt tot minder totale vraag. Of vraag de groei leidt of andersom, is de economenversie van de eeuwenoude vraag wat er eerst kwam: de kip of het ei.
Het stimuleren van de totale vraag verhoogt ook de omvang van de economie met betrekking tot het gemeten bbp. Dit bewijst echter niet dat een toename van de totale vraag tot economische groei leidt. Aangezien het bbp en de totale vraag dezelfde berekening delen, weerspiegelt het alleen maar dat ze gelijktijdig toenemen. De vergelijking laat niet zien wat de oorzaak is en wat het gevolg is.
De relatie tussen groei en totale vraag is al jaren het onderwerp van grote debatten in de economische theorie.
Vroege economische theorieën gingen ervan uit dat productie de bron van vraag is. De 18e-eeuwse Franse klassieke liberale econoom Jean-Baptiste Say stelde dat consumptie beperkt is tot productieve capaciteit en dat sociale eisen in wezen grenzeloos zijn, een theorie die de wet van Say wordt genoemd.
De wet van Say gold tot de jaren dertig, met de komst van de theorieën van de Britse econoom John Maynard Keynes. Keynes stelde, door te stellen dat de vraag het aanbod aandrijft, de totale vraag op de stoel van de bestuurder. Keynesiaanse macro-economen zijn sindsdien van mening dat het stimuleren van de totale vraag de reële toekomstige output zal vergroten. Volgens hun theorie aan de vraagzijde wordt het totale productieniveau in de economie aangedreven door de vraag naar goederen en diensten en voortgestuwd door het geld dat aan die goederen en diensten wordt besteed. Met andere woorden, producenten kijken naar stijgende uitgavenniveaus als een indicatie om de productie te verhogen.
Keynes beschouwde werkloosheid als een bijproduct van onvoldoende totale vraag omdat de lonen zich niet snel genoeg neerwaarts zouden aanpassen om de verminderde uitgaven te compenseren. Hij geloofde dat de regering geld zou kunnen uitgeven en de totale vraag zou kunnen verhogen totdat ongebruikte economische middelen, waaronder arbeiders, opnieuw werden ingezet.
Andere stromingen, met name de Oostenrijkse School en echte bedrijfscyclustheoretici, luisteren terug naar Say. Ze benadrukken dat consumptie alleen mogelijk is na productie. Dit betekent dat een toename van de output leidt tot een toename van het verbruik, en niet andersom. Elke poging om de uitgaven te verhogen in plaats van duurzame productie veroorzaakt alleen maar een verkeerde verdeling van rijkdom of hogere prijzen, of beide.
Keynes voerde verder aan dat individuen uiteindelijk de productie zouden kunnen schaden door de huidige uitgaven te beperken, bijvoorbeeld door geld op te potten. Andere economen beweren dat hamsteren de prijzen kan beïnvloeden, maar niet noodzakelijkerwijs de kapitaalaccumulatie, productie of toekomstige output verandert. Met andere woorden, het effect van het sparen van geld – meer kapitaal dat beschikbaar is voor het bedrijfsleven – verdwijnt niet door een gebrek aan uitgaven.
Veel Gestelde Vragen
Welke factoren zijn van invloed op de totale vraag?
De totale vraag kan worden beïnvloed door een paar belangrijke economische factoren. Stijgende of dalende rentetarieven zijn van invloed op beslissingen van consumenten en bedrijven. Toenemend vermogen van huishoudens verhoogt de totale vraag, terwijl een daling meestal leidt tot een lagere totale vraag. De verwachtingen van consumenten over toekomstige inflatie zullen ook een positieve correlatie hebben met de totale vraag. Ten slotte zal een afname (of toename) van de waarde van de binnenlandse valuta buitenlandse goederen duurder (of goedkoper) maken, terwijl goederen die in het binnenlandse land worden vervaardigd goedkoper (of duurder) worden, wat leidt tot een toename (of afname) van de totale vraag.
Wat zijn enkele beperkingen van de totale vraag?
Hoewel de totale vraag nuttig is bij het bepalen van de algehele sterkte van consumenten en bedrijven in een economie, brengt het enkele beperkingen met zich mee. Aangezien de totale vraag wordt gemeten aan de hand van marktwaarden, vertegenwoordigt deze alleen de totale productie tegen een bepaald prijsniveau en niet noodzakelijk de kwaliteit of levensstandaard. De totale vraag meet ook veel verschillende economische transacties tussen miljoenen individuen en voor verschillende doeleinden. Als gevolg hiervan kan het een uitdaging worden bij het bepalen van de causaliteit van de vraag voor analytische doeleinden.
Wat is de relatie tussen het bbp en de totale vraag?
Het BBP (bruto binnenlands product) meet de omvang van een economie op basis van de geldwaarde van alle afgewerkte goederen en diensten die in een land gedurende een bepaalde periode zijn gemaakt. Als zodanig is het BBP het totale aanbod. De totale vraag vertegenwoordigt de totale vraag naar deze goederen en diensten op een bepaald prijsniveau gedurende de opgegeven periode. De totale vraag op de lange termijn is gelijk aan het bruto binnenlands product (bbp) omdat de twee maatstaven op dezelfde manier worden berekend. Als gevolg hiervan nemen de totale vraag en het bbp samen toe of af.
