Tax Reform Act van 1986

Wat is de Tax Reform Act van 1986?

De Tax Reform Act van 1986 is een wet die is aangenomen door het Amerikaanse Congres om de wet op de inkomstenbelasting te vereenvoudigen. Om de billijkheid te vergroten en een stimulans te geven voor groei in de economie, verlaagde de goedkeuring van de wet het maximumtarief op het gewone inkomen en verhoogde het belastingtarief op vermogenswinsten op lange termijn.

Het werd gevolgd door de wet op de belastinghervorming van 1993.

Inzicht in de Tax Reform Act van 1986

De belastinghervormingswet van 1986, ondertekend door de Republikeinse president Ronald Reagan op 22 oktober 1986, werd in het Congres gesponsord door Richard Gephardt (D-MO) in het Huis van Afgevaardigden en Bill Bradley (D-NJ) in de Senaat. De wet is algemeen bekend als de tweede van twee Reagan-belastingverlagingen, de eerste is de Economic Recovery Tax Act van 1981.

De Tax Reform Act van 1986 verlaagde het hoogste belastingtarief voor gewoon inkomen van 50% naar 28% en verhoogde het laagste belastingtarief van 11% naar 15%. Dit was de eerste keer in de geschiedenis van de Amerikaanse inkomstenbelasting dat het hoogste belastingtarief werd verlaagd en tegelijkertijd het laagste tarief werd verhoogd.

De Tax Reform Act van 1986 voorzag ook in de opheffing van het onderscheid tussen vermogenswinst op lange termijn en gewoon inkomen. De wet verplichtte dat vermogenswinsten tegen hetzelfde tarief worden belast als het gewone inkomen, waardoor het maximale belastingtarief op langetermijnvermogenswinsten van 20% naar 28% wordt verhoogd.

Voordat de wet werd aangenomen, werden vermogenswinsten ofwel belast tegen lagere tarieven dan het gewone inkomen op grond van een alternatieve belasting, ofwel werden ze gedeeltelijk uitgesloten van belasting volgens het normale tariefschema. Zestig procent van de vermogenswinsten op activa die gedurende ten minste zes maanden werden aangehouden, waren uitgesloten van het belastbaar inkomen. Het marginale belastingtarief op de netto vermogenswinst op lange termijn was dus slechts 40% van het marginale belastingtarief op andere inkomsten onder de vorige belastingwetten.

Naast het wijzigen van de belastingschijven, heeft de Tax Reform Act van 1986 bepaalde belastingschuilplaatsen geschrapt. Het vereiste dat mensen die kinderen claimden als afhankelijke personen burgerservicenummers voor elk kind op hun belastingaangifte vermelden, het breidde de alternatieve minimumbelasting (AMT) uit – de minste belasting die een persoon of bedrijf moet betalen nadat alle in aanmerking komende uitsluitingen, verrekeningen en inhoudingen zijn gedaan genomen – en verhoogde de hypotheekrenteaftrek om het eigenwoningbezit te stimuleren.

Terwijl de wet een einde maakte aan de belastingwetbepalingen die het individuen mogelijk maakten om rente op consumptieve leningen af ​​te trekken, verhoogde het persoonlijke vrijstellingen en standaard aftrekbedragen geïndexeerd aan de inflatie.

Voor bedrijven werd het vennootschapsbelastingtarief verlaagd van 50% naar 35%. De Tax Reform Act van 1986 verlaagde ook de vergoedingen voor bepaalde zakelijke uitgaven, zoals zakelijke maaltijden, reizen en entertainment, en beperkte aftrekposten voor bepaalde andere uitgaven.

Belastinghervormingswet van 1993

De Clinton Administration creëerde vervolgens in 1993 de Tax Reform Act om verschillende belangrijke bepalingen voor individuen te bevatten, zoals de toevoeging van de belastingschijf van 36% , een verhoging van de benzinebelasting en een extra belasting van 10 procent voor gehuwde paren met een inkomen van meer dan $ 250.000. Het verhoogde ook de belastingen op  socialezekerheidsuitkeringen  en schafte het belastingplafond op  Medicare af. De Tax Reform Act was een van de eerste belastingpakketten van president Clinton en leidde tot veel ingrijpende veranderingen in de belastingwetgeving voor zowel particulieren als bedrijven.

De Tax Reform Act van 1993 was een stuk wetgeving dat ook bekend staat als de Revenue Reconciliation Act van 1993. Niet alleen individuen werden door deze wetgeving getroffen. Zo werd ook het  vennootschapsbelastingtarief  verhoogd, werd de afschrijvingsperiode voor goodwill verlengd en werd de aftrekbaarheid voor congreslobbykosten geëlimineerd.

Veel andere belastingen werden verhoogd en ook de aftrekposten werden verlaagd of afgeschaft. De wet was ook een van de eerste wetsvoorstellen waarbij het belastingtarief met terugwerkende kracht werd verhoogd, waardoor de verhoogde belastingtarieven in feite voor de belastingbetalers voor het begin van het jaar geldend werden, ondanks het feit dat de wet  op 10 augustus bij wet werd  ondertekend.