Aleatory Contract

Wat is een biercontract?

Een aleatorisch contract is een overeenkomst waarbij de betrokken partijen een bepaalde actie niet hoeven uit te voeren totdat zich een specifieke, triggerende gebeurtenis voordoet. Gebeurtenissen zijn gebeurtenissen die door geen van beide partijen kunnen worden gecontroleerd, zoals natuurrampen en de dood. Aleatoire contracten worden vaak gebruikt in verzekeringspolissen. Zo hoeft de verzekeraar de verzekerde pas uit te betalen na een gebeurtenis, zoals een brand die tot eigendomsverlies leidt. Aleatoire contracten – ook wel aleatorische verzekeringen genoemd – zijn nuttig omdat ze de koper doorgaans helpen het financiële risico te verkleinen.

Een Aleatory Contract begrijpen

Aleatoire contracten zijn historisch gerelateerd aan gokken en verschenen in het Romeinse recht als contracten die verband houden met toevallige gebeurtenissen. In verzekeringen verwijst een aleatorisch contract naar een verzekeringsovereenkomst waarbij de uitkeringen aan de verzekerde onevenwichtig zijn. Totdat de verzekering resulteert in een uitkering, betaalt de verzekerde premie zonder daar iets anders voor terug te krijgen dan de dekking. Wanneer de uitbetalingen plaatsvinden, kunnen ze veel groter zijn dan de som van de premies die aan de verzekeraar worden betaald. Als het evenement niet plaatsvindt, wordt de belofte die in het contract is uiteengezet niet uitgevoerd.

Hoe Aleatory Contracts werken

Risicobeoordeling is een belangrijke factor voor de partij, die een hoger risico neemt bij het overwegen van het aangaan van een aleatoir contract. Levensverzekeringspolissen worden beschouwd als aleatorische contracten, aangezien ze de verzekeringnemer pas ten goede komen als de gebeurtenis zelf (overlijden) plaatsvindt. Alleen dan staat de polis het overeengekomen bedrag of de diensten toe die in het aleatorische contract zijn vastgelegd. Het overlijden van iemand is een onzekere gebeurtenis, aangezien niemand van tevoren met zekerheid kan voorspellen wanneer de verzekerde zal overlijden. Het bedrag dat de begunstigde van de verzekerde ontvangt, is echter zeker veel meer dan wat de verzekerde als premie heeft betaald.

In bepaalde gevallen, als de verzekerde de periodieke premies niet heeft betaald om de polis van kracht te houden, is de verzekeraar niet verplicht de polisuitkering te betalen, ook al heeft een verzekerde een aantal premiebetalingen gedaan voor de polis. In andere soorten verzekeringscontracten geldt dat als de verzekerde niet overlijdt tijdens de looptijd van het contract, er niets op de vervaldag wordt betaald, zoals bij een overlijdensrisicoverzekering.

Lijfrenten en looncontracten

Een ander type aleatorisch contract waarbij elke partij een bepaald risiconiveau op zich neemt, is een annuïteit. Een lijfrentecontract is een overeenkomst tussen een individuele belegger en een verzekeringsmaatschappij waarbij de belegger een vast bedrag of een reeks premies betaalt aan de lijfrenteverstrekker. In ruil daarvoor bindt het contract de verzekeringsmaatschappij wettelijk om periodieke uitkeringen aan de lijfrentetrekker – de lijfrentetrekker genoemd – te betalen zodra de lijfrentetrekker een bepaalde mijlpaal bereikt, zoals pensionering. De belegger kan echter het risico lopen de premies die aan de annuïteit zijn betaald, te verliezen als hij het geld te vroeg opneemt. Aan de andere kant kan de persoon een lang leven leiden en betalingen ontvangen die veel hoger zijn dan het oorspronkelijke bedrag dat voor de lijfrente is betaald.

Lijfrentecontracten kunnen investeerders erg behulpzaam zijn, maar ze kunnen ook buitengewoon complex zijn. Er zijn verschillende soorten lijfrentes, elk met hun eigen regels, waaronder hoe en wanneer uitbetalingen zijn gestructureerd, vergoedingsschema’s en afkoopkosten – als geld te snel wordt opgenomen.

Speciale overwegingen

Voor beleggers die van plan zijn hun pensioenfondsen aan een begunstigde over te laten, is het belangrijk op te merken dat het Amerikaanse Congres  in 2019 de  SECURE Act heeft aangenomen, waardoor de regels zijn gewijzigd voor begunstigden van pensioenregelingen. Vanaf 2020 moeten niet-echtgenoten begunstigden van pensioenrekeningen al het geld op de geërfde rekening opnemen binnen tien jaar na het overlijden van de eigenaar. In het verleden konden begunstigden de uitkeringen – of opnames – gedurende hun leven verlengen. De nieuwe regeling schrapt de stretchvoorziening, wat betekent dat alle fondsen, inclusief lijfrentecontracten binnen de pensioenrekening, binnen de 10-jaarregel moeten worden opgenomen.

Ook verkleint de nieuwe wet de juridische risico’s voor verzekeringsmaatschappijen door hun aansprakelijkheid te beperken als zij geen lijfrente uitkeren. Met andere woorden, de wet beperkt de mogelijkheid voor de rekeninghouder om de lijfrenteverstrekker aan te klagen wegens contractbreuk. Het is belangrijk dat beleggers hulp zoeken bij een financiële professional om de kleine lettertjes van een aleatoir contract te bekijken en ook hoe de SECURE Act hun financiële plan kan beïnvloeden.