Nettobedrag dat risico loopt
Wat loopt het nettobedrag in gevaar?
Het nettobedrag dat risico loopt, is het geldelijke verschil tussen het bedrag dat voor een levensverzekering wordt uitbetaald en de opgebouwde contante waarde die ervoor is betaald door de verzekerde. Het netto risicobedrag is van cruciaal belang voor verzekeringsmaatschappijen, aangezien het aangeeft hoeveel van de polis is betaald voordat deze moet worden uitgekeerd, wat van invloed is op de winstgevendheid van het bedrijf en hoe het zijn reservesaldi beheert.
Belangrijkste leerpunten
- Het nettobedrag dat risico loopt, is het verschil tussen de uitkering bij overlijden die wordt uitbetaald op een levensverzekering en de opgebouwde contante waarde die ervoor wordt betaald door de verzekerde.
- Het netto risicobedrag is het hoogst in de vroege stadia van een levensverzekering en neemt af naarmate de verzekerde ouder wordt.
- Het netto risicobedrag blijft bestaan totdat een polis volledig is volgestort.
- Als het netto risicobedrag moet worden uitbetaald, wordt het verlies gedekt door de wettelijke reserves van een verzekeringsmaatschappij.
Inzicht in het nettobedrag dat risico loopt
Wanneer een persoon een verzekeringspolis koopt, betalen ze ervoor via verzekeringspremies op maand, kwartaal- of jaarbasis. Deze betalingen groeien in de loop van de tijd en vertegenwoordigen de opgebouwde contante waarde die een verzekerde aan zijn polis heeft betaald.
De uitkering bij overlijden – het bedrag dat wordt uitgekeerd bij overlijden van een verzekeringnemer – is een vast bedrag. Dit is het bedrag aan levensverzekeringen dat een persoon wil kopen. Een persoon zou bijvoorbeeld een levensverzekering van $ 1 miljoen kunnen kopen, die $ 1 miljoen zal betalen bij het overlijden van die persoon. Als de verzekeringnemer vroegtijdig overlijdt in de levensverzekering, zal het bedrag dat erop wordt gestort laag zijn in vergelijking met het bedrag dat erop wordt gestort als de verzekeringnemer op een veel later moment in het leven overlijdt. Het verschil tussen het uitbetaalde bedrag en het opgebouwde bedrag is het netto risicobedrag.
Als de uitkering bij overlijden van een polis bijvoorbeeld $ 200.000 is en de opgebouwde contante waarde $ 75.000, dan is het nettobedrag dat risico loopt gelijk aan $ 125.000.
De opgebouwde contante waarde in een permanente polis is bedoeld om te groeien, en deze groei vermindert het netto risicobedrag in een polis, waardoor de sterftekosten op een redelijk niveau blijven.
Beschouw als voorbeeld van dit concept in actie een volledige levensverzekeringspolis die is uitgegeven voor een nominale waarde van $ 100.000. Op het moment van uitgifte loopt de volledige $ 100.000 risico, maar naarmate de contante waarde zich opstapelt, functioneert het als een reserverekening, waardoor het nettobedrag dat voor de verzekeringsmaatschappij wordt bedreigd, wordt verminderd.
Daarom, als de contante waarde van de verzekeringspolis stijgt tot $ 60.000 in jaar 30, is het nettobedrag dat risico loopt dan $ 40.000. Naarmate de leeftijd van de verzekerde toeneemt, neemt het netto risicobedrag af. Telkens wanneer een polis van kracht is voordat de verzekerde de volledig premievrije leeftijd bereikt, loopt er altijd een netto bedrag risico.
Hoewel een levensverzekering bedoeld is om van toepassing te zijn op het leven van een verzekeringnemer, vervalt de levensverzekering als iemand ouder wordt dan 100 jaar. De verzekeringnemer krijgt zijn overlijdensuitkering uitbetaald, die wordt belast, en hij is niet langer gedekt. De leeftijdseis van 100 jaar is in 2001 aangepast naar 121 jaar voor nieuwe levensverzekeringen.
Netto risicodragend bedrag en wettelijke reserves
Als een verzekerde overlijdt voordat zijn polis volledig is volgestort, is de verzekeringsmaatschappij deze verplichting verschuldigd. Daarom moeten actuariële analyses nauwkeurig zijn om de reserves van een bedrijf en zijn mogelijke toekomstige verplichtingen in evenwicht te kunnen brengen.
In de Verenigde Staten zijn verzekeringsmaatschappijen verplicht om wettelijke reserves aan te houden. Wettelijke reserves zijn activa die een verzekeringsmaatschappij op haar balans moet hebben en die ervoor zorgt dat ze aanspraken op haar toekomstige verplichtingen kan betalen. De wettelijke reserves worden berekend met behulp van de Commissioner’s Reserve Valuation Method (CRVM).
Als een verzekeringsmaatschappij een verlies heeft dat gelijk is aan het netto risicobedrag, wordt dit verlies gecompenseerd door de premies van degenen die nog niet zijn overleden en door inkomsten uit geïnvesteerde premies. Het risicodragende bedrag is het verschil tussen de uitbetaalde uitkering bij overlijden en de reserves van een verzekeringsmaatschappij.