Arabische competitie
Wat is de Arabische Liga?
De Arabische Liga, officieel de Liga van Arabische Staten, is een unie van Arabisch sprekende Afrikaanse en Aziatische landen. Het werd in 1945 in Caïro opgericht om de onafhankelijkheid, soevereiniteit, zaken en belangen van de lidstaten (oorspronkelijk waren er zes) en waarnemers te bevorderen.
De 22 leden van de Arabische Liga vanaf 2021 zijn Algerije, Bahrein, Comoren, Djibouti, Egypte, Irak, Jordanië, Koeweit, Libanon, Libië, Mauritanië, Marokko, Oman, Palestina, Qatar, Saoedi-Arabië, Somalië, Soedan, Syrië, Tunesië, de Verenigde Arabische Emiraten en Jemen. De vijf waarnemers zijn Brazilië, Eritrea, India en Venezuela.
Belangrijkste leerpunten
- De Arabische Liga is een regionale multinationale organisatie van Arabisch sprekende landen op de Afrikaanse en Aziatische continenten.
- De missie van de Arabische Liga is het bevorderen van handel en economische groei, evenals soevereiniteit en politieke stabiliteit in de regio.
- Vanaf 2021 bestond de Liga uit 22 lidstaten en 5 waarnemende landen.
Inzicht in de Arabische Liga
De landen van de Arabische Liga hebben sterk verschillende niveaus van bevolking, rijkdom, bruto binnenlands product (BBP) en alfabetisering. Het zijn allemaal overwegend islamitische, Arabisch sprekende landen, maar Egypte en Saoedi-Arabië worden beschouwd als de dominante spelers in de Liga. Via overeenkomsten voor onder meer gezamenlijke defensie, economische samenwerking en vrijhandel helpt de bond haar lidstaten bij het coördineren van regerings- en culturele programma’s om samenwerking te vergemakkelijken en conflicten te beperken.
In 1945, toen de Liga werd gevormd, waren de belangrijkste kwesties de bevrijding van de Arabische landen die nog onder koloniaal bestuur stonden en het voorkomen van het uiteenvallen van Palestina door de oprichting van de Joodse staat Israël. (De Liga erkent Palestina tegenwoordig als een aparte natie.)
De Raad van de Arabische Liga
De Ligaraad is het hoogste orgaan van de Arabische Liga en is samengesteld uit vertegenwoordigers van de lidstaten, doorgaans ministers van Buitenlandse Zaken, hun vertegenwoordigers of permanente afgevaardigden. Elke lidstaat heeft één stem.
De Raad komt twee keer per jaar bijeen, in maart en september. Twee of meer leden kunnen een speciale sessie aanvragen als ze dat willen.
Het algemeen secretariaat beheert de dagelijkse werking van de competitie en staat onder leiding van de secretaris-generaal. Het algemeen secretariaat is het bestuursorgaan van de liga, het uitvoerend orgaan van de raad en de gespecialiseerde ministerraden.
Conflicten tussen leden van de Arabische Liga
De effectiviteit en invloed van de Arabische Liga worden belemmerd door verdeeldheid tussen de lidstaten. Tijdens de Koude Oorlog steunden sommige leden de Sovjet-Unie, terwijl anderen zich aansloten bij westerse landen. Er is ook rivaliteit over het leiderschap van de Liga – vooral tussen Egypte en Irak.
Vijandigheden tussen monarchieën zoals Saoedi-Arabië, Jordanië en Marokko waren ontwrichtend, evenals het gedrag van staten die politieke veranderingen hebben ondergaan, zoals Egypte onder Gamal Abdel Nasser en Libië onder Muammar Gaddafi.
De aanval van de Verenigde Staten op het Irak van Saddam Hoessein veroorzaakte ook aanzienlijke kloven tussen leden van de Arabische Liga.
Besluiten van de Raad hoeven niet unaniem te worden goedgekeurd door de leden. Omdat ze echter alleen bindend zijn voor de naties die voor hen hebben gestemd – geen enkel land hoeft zich er tegen zijn wil aan te houden – is hun doeltreffendheid enigszins beperkt, vaak niet meer dan verklaringen in plaats van geïmplementeerd beleid.
Een van de langstlopende en unanieme acties van de Arabische Liga: de economische boycot van Israël door haar leden tussen 1948 en 1993.
De Arabische Liga en de Arabische lente
De Arabische Liga trad vastberaden en unaniem op tijdens de opstanden van de “Arabische Lente” begin 2011. Ze steunde de actie van de Verenigde Naties tegen de troepen van Muammar Gaddafi in Libië. Het heeft ook Syrië geschorst van deelname aan de Raad.
Recente ontwikkelingen
Hoewel de Arabische Liga in 2014 de Islamitische Staat (ISIS) veroordeelde en een aantal van haar leden luchtaanvallen lanceerde tegen de militante organisatie, deed ze als geheel weinig om de door sjiieten geleide Iraakse regering bij te staan.
De Liga heeft de Turkse invasies in Syrië aan de kaak gesteld en roept het land op zich in 2018 en 2019 terug te trekken.
Het standpunt van de Liga over Israël is inconsequent. In 2019 hekelde het de plannen van Israël om de Jordaanvallei te annexeren. In februari 2020 hekelde de Liga het vredesplan voor het Midden-Oosten dat door de regering van de Amerikaanse president Donald J. Trump was opgesteld en zei dat het “niet voldoet aan de minimumrechten en ambities van het Palestijnse volk”. Maar verschillende leden leken het goed te keuren, en later, in september veroordeelde het de beslissing van de Verenigde Arabische Emiraten om de banden met de Joodse staat te normaliseren niet.
In april 2021 riep de Liga Somalië op om uitstel van presidents- en parlementsverkiezingen te houden.
Veelgestelde vragen over de Arabische Liga
Wat is het doel van de Arabische Liga?
Het staatsdoel van de Arabische Liga is om nauwe samenwerking te zoeken tussen haar leden op het gebied van zaken van gemeenschappelijk belang – in het bijzonder economie, communicatie, cultuur, nationaliteit, sociaal welzijn en gezondheid; om de banden te versterken, de communicatie te verbeteren en de gemeenschappelijke interesse onder Arabisch sprekende landen te bevorderen.
Het pact van de Liga van Arabische Staten, het oprichtingsdocument van de organisatie, identificeert de missie van de Liga als volgt:
“ Het doel van de Liga is om de betrekkingen tussen de lidstaten te versterken en hun politieke activiteiten te coördineren met als doel een nauwe samenwerking tussen hen tot stand te brengen, hun onafhankelijkheid en soevereiniteit te vrijwaren, en in het algemeen de zaken en belangen van de Arabische landen. “
Wie is de leider van de Arabische Liga?
De Arabische Liga wordt geleid door de secretaris-generaal. Vanaf 2021 bekleedt Ahmed Aboul Gheit die functie. Hij nam het in 2016 aan.
Bestaat de Arabische Liga nog?
Ja, de Arabische Liga bestaat nog steeds. Maar leden slaan League-topconferenties en afnemende posities over, mogelijk een teken van afnemend enthousiasme voor de organisatie.
Sommige geleerden en staatslieden zijn van mening dat de Liga niet in staat is een fundamentele verlamming te boven te komen, als gevolg van interne verdeeldheid onder haar lidstaten, wat leidt tot “resoluties [die] geprefabriceerd zijn, verouderd, niet meer in aanraking komen en reflexmatig anti-Israëlisch zijn”. zoals staat in een artikel uit 2020, gepost door het Begin-Sadat Center for Strategic Studies. De conclusie van het Begin-Sadat Centrum voor Strategische Studies is dat “het tijd is om het te sluiten”.
“De verlamming van de Liga weerspiegelt de irrelevantie ervan sinds de jaren 2000”, zei Sean Yom, universitair hoofddocent aan Temple University, Philadelphia, en auteur vanFrom Resilience to Revolution: How Foreign Interventions Destabilize the Middle East, in een interview in 2018.”Als we gaan zien dat de Bond eenvoudigweg wordt ontbonden, zal het waarschijnlijk nog een decennium of twee duren.”
Waarom zit Turkije niet in de Arabische Liga?
Turkije heeft interesse getoond in het hebben van een waarnemersstatus in de Liga, maar is geweigerd om verschillende redenen, met name oppositie uit Irak (wiens Koerdische staatsburgers Turkije vaak heeft gestreden) en Syrië (de laatste claimt nog steeds de Turkse provincie Hatay). De Liga heeft ook de militaire interventies van Turkije in Libië en andere landen veroordeeld.
Is de Arabische Liga een militaire alliantie?
De Arabische Liga als organisatie is niet per se een militaire alliantie, hoewel haar leden vanaf de oprichting in 1945 overeengekomen waren samen te werken in militaire aangelegenheden en de militaire verdediging te coördineren. Op de top van 2007 besloten de leiders hun gezamenlijke verdediging te reactiveren en een vredesmacht op te richten die in Zuid-Libanon, Darfur, Irak en andere hotspots zou worden ingezet.
Tijdens een top in 2015 in Egypte kwamen de lidstaten in principe overeen om een gezamenlijke vrijwillige militaire macht te vormen.