Wat zijn de kritiek op de Human Development Index (HDI)?
De menselijke ontwikkelingsindex (HDI) kent numerieke waarden toe aan verschillende landen als maatstaf voor menselijke welvaart. Deze waarden worden afgeleid door het onderwijsniveau, de levensstandaard en de levensverwachting te meten. Landen met hogere scores op de index zouden beter ontwikkeld zijn dan landen met lagere scores.
Het systeem is ontworpen om te helpen bij het bepalen van strategieën om de levensomstandigheden van mensen over de hele wereld te verbeteren. Het kan worden gebruikt om te beoordelen waarom landen met een vergelijkbaar bruto binnenlands product (bbp) verschillende HDI-waarden hebben en daarom het fiscale en openbare beleid van een land kunnen beïnvloeden. Sommige critici beweren echter dat deze maatregelen gebrekkig zijn en geen nauwkeurig beeld van de welvaart geven.
Critici beweren dat de HDI gewichten toekent aan bepaalde factoren die gelijke afwegingen zijn, terwijl deze metingen niet altijd even waardevol zijn.
Hoe de Human Development Index (HDI) wordt gewaardeerd
De HDI is in 1990 geïmplementeerd en de waarden die het beoordeelt, worden als volgt bepaald:
- De gezondheidsfactor wordt beoordeeld aan de hand van de levensverwachting bij de geboorte.
- De levensstandaard wordt bepaald door het BNI (bruto nationaal inkomen) per hoofd van de bevolking.
- De opleidingsfactor wordt beoordeeld aan de hand van zowel de alfabetiseringsgraad als de Gross Enrollment Index (GEI).
De GEI maakt deel uit van de bevolking die is ingeschreven in de lagere, middelbare en tertiaire school.
Kritiek op de Human Development Index (HDI)
Critici beweren dat de HDI gewichten toekent aan bepaalde factoren die gelijke afwegingen zijn, terwijl deze metingen niet altijd even waardevol zijn. Landen zouden bijvoorbeeld dezelfde HDI kunnen bereiken door verschillende combinaties van levensverwachting en BNI per hoofd van de bevolking. Dit zou impliceren dat de levensverwachting van een persoon een economische waarde heeft.
Een extra levensjaar zou bijdragen aan het bni en zou dus anders zijn in landen met een verschillend bni per hoofd van de bevolking.
Het correleert ook factoren die vaker voorkomen in ontwikkelde economieën. Zo zou een hoger opleidingsniveau doorgaans leiden tot een hoger bni per hoofd van de bevolking. Critici betogen het voordeel of het ontbreken daarvan van het opnemen van twee sterk gecorreleerde waarden, terwijl er misschien een een betere indicator zou zijn voor het welzijn van een land.
De HDI houdt ook geen rekening met factoren zoals ongelijkheid, armoede en genderongelijkheid. Een land met een hoge waarde voor het bni per hoofd van de bevolking zou duiden op een ontwikkeld land, maar wat als dat bni wordt bereikt door bepaalde geslachten of etnische klassen te marginaliseren? En wat als dat BNI wordt bereikt door een klein percentage van de bevolking dat rijk is en daarom de armen negeert?
Bovendien zijn de waarden van de factoren waaruit de HDI bestaat, begrensd tussen 0 en 1. Dit betekent dat bepaalde landen die bijvoorbeeld al een hoog BNI hebben, weinig ruimte hebben om te verbeteren in termen van BNI-score, zelfs als hun BNI blijft groeien. En verbeteren. Deze zelfde parameter beïnvloedt de logica van de levensverwachting.
Het komt neer op
Hoewel de HDI is ontworpen om naast rijkdom ook andere factoren in overweging te nemen, waardoor een veelzijdig onderzoek van de mondiale welvaart en opkomende marktlanden mogelijk is, leiden de zwakke punten van deze meting ertoe dat sommige critici de bruikbaarheid ervan bij het vaststellen van buitenlands beleid in twijfel trekken. Ook andere factoren die de welvaart beïnvloeden, worden in deze meting onvoldoende meegenomen.