Asset Manager Ethics: Risk Management and Compliance

Ooit werden compliance nauwelijks overlast getolereerd in de wereld van vermogensbeheer. Managers en adviseurs werden alleen “aangemoedigd” om deel te nemen aan processen die zij zowel eenvoudig als vervelend vonden. Na de grote financiële crisis van 2008 werden deze procedures en processen echter een integraal onderdeel van het investeringsproces. Met de ontwikkelingen door deFiduciaire Regel van hetDepartment of Labor, werden de richtlijnen inzake compliance en risicobeheer verder gecementeerd in de basis van alle adviespraktijken.

Grote financiële crisis: een game-wisselaar

Vóór de financiële crisis had de markt te maken gehad met geïsoleerde ontwrichtingen en incidentele bedrijfsuitbarstingen als gevolg van slecht beheer of illegale activiteiten. Hoewel deze incidenten verwoestend waren en de levens van velen hebben beïnvloed, heeft de omvang van de huisvestingscrisis in 2008 niemand in het land onberoerd gelaten. Degenen die dachten dat hun portefeuilles gediversifieerd waren, ontdekten dat hun beleggingen gecorreleerd waren. Degenen die aannamen dat hun risicoprocedures rekening hielden met en beschermden tegen zelfs de meest onwaarschijnlijke scenario’s, ontdekten dat ze ernstig onjuist waren.

Sommige vermogensbeheerders en financiële adviseurs beweren misschien dat deze crisis uniek was, dat we ervan geleerd hebben en dat de kans op herhaling klein is. Voor klanten is zelfs de kleinste kans op een soortgelijke gebeurtenis te groot als de veroorzaakte schade zo groot is. Daarom eisen klanten meer garanties dat hun activa zo veilig mogelijk worden behandeld. Op hun beurt moeten vermogensbeheerders en adviseurs risico- en nalevingsprocessen ontwerpen die effectiever zijn in het handhaven en beperken van risico’s, terwijl ze zichzelf ook niet beperken in het op de juiste manier beheren van activa.

Risico- en nalevingsrichtlijnen

Het richtlijnen opgesteld om nalevingsrichtlijnen zo effectief mogelijk te maken. Nalevings- en risicobeheerprocedures moeten het volgende doen:

1. Wettelijke en regelgevende vereisten

Eerst en vooral moeten nalevingsbeleid en -procedures worden ontwikkeld om ervoor te zorgen dat alle investeringsactiviteiten in overeenstemming zijn met wet- en regelgeving. Federale wetten die van toepassing zijn op vermogensbeheerders zullen resulteren in vergelijkbare nalevingsrapportageprogramma’s, maar de specifieke interne controles van het programma van elke manager kunnen enigszins verschillen.

Tools waarbij elk lid van het beleggingsteam bijvoorbeeld hun compliance moet ‘zelf beoordelen’, worden soms specifiek voor die manager of adviseur ontwikkeld. Deze programma’s zullen variëren op basis van de grootte van het bedrijf en het soort investeringen dat elk bedrijf aangaat; de meeste bedrijven zullen echter aan dezelfde richtlijnen worden gehouden door de recente wetgeving van het ministerie van Arbeid.

2. Afzonderlijke functie

Het creëren van een onafhankelijke functie voor een compliance-team of manager – los van het beleggingsteam – is een goede manier om een ​​compliance-team in staat te stellen de meest effectieve procedures te implementeren. Een nalevingsfunctionaris moet verantwoordelijk zijn voor het ontwerpen, implementeren en controleren van de procedures en het beleid.

De nalevingsfunctionaris moet er bijvoorbeeld voor zorgen dat de klant de hoogste prioriteit heeft door alle persoonlijke en vaste transacties te beoordelen. Een risicomanager moet een effectief risicotoestel ontwikkelen dat risicogrenzen of richtlijnen kan creëren, de investeringen kan bewaken, de potentiële risicogebieden kan bepalen en corrigerende maatregelen kan nemen. Het complianceteam en de procedures moeten “regelmatig aan alle werknemers duidelijk maken dat het naleven van compliance-beleid en -procedures cruciaal is en dat iedereen die deze schendt aansprakelijk zal worden gesteld”, aldus het CFA Institute.

3. Verificatie door derden

De informatie over de klantenportefeuille moet door een derde partij worden geverifieerd om er zeker van te zijn dat deze juist en volledig is. Het vergroot niet alleen de geloofwaardigheid van de manager, maar het kan ook helpen om mogelijke risicogebieden te identificeren. Verificatie door derden kan de vorm aannemen van een jaarlijkse audit of door middel van handelsbevestigingen van een bewaarder.

4. Bewaren van gegevens

Het bijhouden van nauwkeurige en gemakkelijk te beoordelen gegevens is om verschillende redenen een belangrijke vereiste. Met het oog op compliance en risicodoeleinden stelt het CFA Institute voor dat “Managers gegevens moeten bewaren die hun investeringsactiviteiten, de reikwijdte van hun onderzoek, de basis voor hun conclusies en de redenen voor acties die namens hun klanten worden ondernomen, moeten onderbouwen.”

Zorgvuldige registratie en transparantie van informatie zijn beide zaken die worden benadrukt in de fiduciaire regel van het Department of Labor.  Bovendien kunnen nauwkeurige gegevens het risicobeheer van de implementatie helpen bij het back-testen van verschillende risicoscenario’s om correlatieniveaus of andere risicomaatstaven te bepalen.

5. Passende middelen

Gekwalificeerd personeel en toereikende technologische middelen zijn nodig om toezicht te houden op investeringsacties. Dit omvat de mogelijkheid om investeringsbeslissingen en -acties grondig te analyseren en te volgen. Deze trackingtools moeten identificeren dat de belangen van klanten een prioriteit zijn en dat de diensten die klanten ontvangen binnen de reikwijdte van hun overeenkomst vallen.

Interne controles zijn ook vereist om illegale activiteiten met betrekking tot de klantrelatie te voorkomen, zoals het overmatig geven van geschenken en andere twijfelachtige processen. De term “passende middelen” heeft niet alleen betrekking op het aantal personeelsleden, maar ook op de kwalificaties van het personeel. Adviespraktijken hebben de verantwoordelijkheid om ervaren en bekwame personeelsleden in dienst te nemen, volledige openbaarmaking te verstrekken en instrumenten voor geldbeheer te implementeren die zijn goedgekeurd door regelgevende instellingen.

In termen van risicobeheer hebben adviseurs de juiste middelen nodig, zowel menselijk kapitaal als technologie, om op competente wijze het nodige onderzoek en de analyse uit te voeren die worden uitgevoerd om weloverwogen investeringsbeslissingen te nemen. Technologische tools kunnen software zijn om analyses zoals Value at Risk (VaR) of stochastische modellen uit te voeren. Een risicobeheerproces moet ook een regelmatige portefeuillemonitoring omvatten – op het niveau van de deelnemingen en voor de totale portefeuille – om ervoor te zorgen dat het wordt beheerd binnen de richtlijnen van de klant. Dit wordt steeds belangrijker naarmate er meer geavanceerde effecten, zoals derivaten of andere alternatieve beleggingen, worden gebruikt.

6. Rampenplanning

De financiële crisis van 2008 heeft duidelijk gemaakt dat een plan voor beheer tijdens een ramp en herstel essentieel is. Procedures die zijn ontwikkeld om de belangen van de klant te beschermen, zijn onder meer het hebben van een back-upfaciliteit op een externe locatie, het opzetten van secundaire monitoring- en handelssystemen en het ontwikkelen van communicatieplannen voor werknemers. Deze plannen moeten door iedereen binnen het bedrijf worden ontwikkeld, regelmatig worden herzien en periodiek bedrijfsbreed getest.

Het komt neer op

Gebeurtenissen zoals natuurrampen, terroristische aanslagen of marktcrashes leken vroeger onwaarschijnlijk, maar door de wereldwijde aard van de markten is de kans op ongebruikelijke gebeurtenissen toegenomen, waardoor de behoefte aan sterke risico- en nalevingsprocessen in elke organisatie naar voren komt. Deze processen, die de zorgvuldigheid en zorgvuldigheid waarmee managers de activa van klanten beleggen, zullen verbeteren, dienen procedures vast te stellen die regelmatig worden herzien en getest.