Autonome uitgaven
Wat is een autonome uitgave?
Een autonome uitgave beschrijft de componenten van de totale uitgaven van een economie die niet worden beïnvloed door het reële inkomen van diezelfde economie. Dit soort uitgaven wordt automatisch en noodzakelijk geacht, of ze nu op regeringsniveau of op individueel niveau plaatsvinden. De klassieke economische theorie stelt dat elke stijging van de autonome uitgaven ten minste een gelijkwaardige stijging van de totale productie, zoals het bbp, zal creëren, zo niet een grotere stijging.
Autonome uitgaven begrijpen
Ongeacht het inkomen moet aan een zelfstandige uitgavenverplichting worden voldaan. Het wordt als onafhankelijk van aard beschouwd, omdat de behoefte niet varieert met het inkomen. Vaak houden deze kosten verband met het vermogen om een staat van autonomie te behouden. Autonomie omvat, met betrekking tot naties, het vermogen om zelfbestuur te hebben. Voor individuen verwijst het naar het vermogen om te functioneren binnen een bepaald niveau van maatschappelijk aanvaardbare onafhankelijkheid.
Om als een autonome uitgave te worden beschouwd, moeten de uitgaven in het algemeen als noodzakelijk worden beschouwd om een basisniveau van functioneren te behouden of, in individuele zin, te overleven. Vaak variëren deze uitgaven niet, ongeacht het persoonlijk besteedbaar inkomen of het nationaal inkomen. Autonome uitgaven zijn gekoppeld aan autonoom verbruik, inclusief alle financiële verplichtingen die nodig zijn om een basislevensstandaard te behouden. Alle andere uitgaven worden beschouwd als onderdeel van de geïnduceerde consumptie, die wordt beïnvloed door veranderingen in het beschikbare inkomen.
In gevallen waarin het persoonlijk inkomen niet toereikend is, moeten alsnog zelfstandige uitgaven worden betaald. Aan deze behoeften kan worden voldaan door het gebruik van persoonlijke spaargelden, mechanismen voor het lenen van consumenten, zoals leningen en creditcards, of verschillende sociale diensten.
Belangrijkste leerpunten
- Autonome uitgaven zijn uitgaven die noodzakelijk zijn en door een overheid worden gedaan, ongeacht het inkomensniveau in een economie.
- De meeste overheidsuitgaven worden als autonome uitgaven beschouwd omdat het nodig is om een natie te besturen.
- Autonome uitgaven zijn gerelateerd aan autonoom verbruik omdat ze nodig zijn om een basislevensstandaard te behouden.
- Externe factoren, zoals rentetarieven en handelsbeleid, zijn van invloed op de autonome uitgaven.
Autonome uitgaven en inkomensniveaus
Hoewel de verplichtingen die als autonome uitgaven worden aangemerkt, niet variëren, kan het bedrag aan inkomsten dat eraan wordt besteed wel. In individuele zin kwalificeert de behoefte aan voedsel bijvoorbeeld als een autonome uitgave, hoewel aan de behoefte op verschillende manieren kan worden voldaan, variërend van het gebruik van voedselbonnen tot het eten van elke maaltijd in een vijfsterrenrestaurant. Hoewel het inkomensniveau van invloed kan zijn op hoe in de behoefte wordt voorzien, verandert de behoefte zelf niet.
Overheden en autonome uitgaven
De overgrote meerderheid van de overheidsuitgaven kwalificeren als autonome uitgaven. Dit komt door het feit dat de uitgaven vaak sterk verband houden met het efficiënt besturen van een natie, waardoor een deel van de uitgaven wordt gedaan die nodig zijn om minimumnormen te handhaven.
Factoren die van invloed zijn op autonome uitgaven
Technisch gezien worden autonome uitgaven niet beïnvloed door externe factoren. In werkelijkheid kunnen echter verschillende factoren de autonome uitgaven beïnvloeden. Rentetarieven hebben bijvoorbeeld een significant effect op de consumptie in een economie. Hoge rentetarieven kunnen de consumptie drukken, terwijl lage rentetarieven dit kunnen stimuleren. Dit heeft op zijn beurt invloed op de uitgaven binnen een economie.
Handelsbeleid tussen landen kan ook van invloed zijn op de autonome uitgaven van hun burgers. Als een producent van goedkope goederen invoerrechten oplegt aan de export, dan zou dit tot gevolg hebben dat afgewerkte producten voor buitenlandse regio’s duurder worden. Overheden kunnen ook controles opleggen aan de autonome uitgaven van een individu door middel van belastingen. Als een basisgoed van het huishouden wordt belast en er geen vervangingsmiddelen beschikbaar zijn, kunnen de bijbehorende autonome uitgaven afnemen.
Voorbeelden van autonome uitgaven
Enkele van de bestedingscategorieën die worden beschouwd als onafhankelijk van inkomensniveaus, die kunnen worden geteld als individueel inkomen of belastinginkomsten, zijn overheidsuitgaven, investeringen, export en basiskosten voor levensonderhoud, zoals voedsel en onderdak.