Gemiddelde kostenmethode

Wat is de gemiddelde kostenmethode?

De gemiddelde kostenmethode wijst kosten toe aan voorraadartikelen op basis van de totale kosten van goederen die in een periode zijn gekocht of geproduceerd, gedeeld door het totale aantal gekochte of geproduceerde artikelen. De gemiddelde kostprijsmethode wordt ook wel de gewogen gemiddelde methode genoemd.

Inzicht in de gemiddelde kostenmethode

Bedrijven die producten aan klanten verkopen, hebben te maken met voorraad, die ofwel bij een aparte fabrikant wordt gekocht of door het bedrijf zelf wordt geproduceerd. Artikelen die voorheen in voorraad waren en die zijn verkocht, worden in de winst-en-verliesrekening van een bedrijf geboekt als kostprijs van verkochte goederen (COGS). De COGS is een belangrijk cijfer voor bedrijven, investeerders en analisten, aangezien deze wordt afgetrokken van verkoopopbrengsten om de brutomarge op de resultatenrekening te bepalen. Om de totale kosten te berekenen van goederen die gedurende een bepaalde periode aan consumenten zijn verkocht, gebruiken verschillende bedrijven een van de drie voorraadkostenmethoden: first in first out (FIFO), last in first out (LIFO) of gemiddelde kostenmethode.

De gemiddelde kostprijsmethode maakt gebruik van een eenvoudig gemiddelde van alle vergelijkbare artikelen in voorraad, ongeacht de aankoopdatum, gevolgd door een telling van de laatste voorraadartikelen aan het einde van een boekhoudperiode. Door de gemiddelde kosten per artikel te vermenigvuldigen met de uiteindelijke voorraadtelling, krijgt het bedrijf een cijfer voor de kosten van de goederen die op dat moment voor verkoop beschikbaar zijn. Dezelfde gemiddelde kostprijs wordt ook toegepast op het aantal items dat in de vorige boekhoudperiode is verkocht om de kostprijs van de verkochte goederen te bepalen.

Voorbeeld van de gemiddelde kostenmethode

Bekijk bijvoorbeeld het volgende voorraadboek voor Sam’s Electronics:

Stel dat het bedrijf in het eerste kwartaal 72 eenheden heeft verkocht. De gewogen gemiddelde kosten zijn de totale voorraad die in het kwartaal is gekocht, $ 113.300, gedeeld door het totale voorraadaantal van het kwartaal, 100, voor een gemiddelde van $ 1.133 per eenheid. De kosten van verkochte goederen worden geregistreerd als 72 verkochte eenheden x $ 1.133 gemiddelde kosten = $ 81.576. De kosten van goederen die voor verkoop beschikbaar zijn, of voorraad aan het einde van de periode, zijn de 28 resterende items die nog in voorraad zijn x $ 1.133 = $ 31.724.

Voordelen van de gemiddelde kostenmethode

De methode met gemiddelde kosten vereist minimale arbeid om toe te passen en is daarom de minst dure van alle methoden. Naast de eenvoud van het toepassen van de gemiddelde kostenmethode, kunnen inkomsten niet zo gemakkelijk worden gemanipuleerd als bij de andere methoden voor voorraadkostenberekening. Bedrijven die producten verkopen die niet van elkaar te onderscheiden zijn of die het moeilijk vinden om de kosten van individuele eenheden te vinden, geven er de voorkeur aan om de methode van gemiddelde kosten te gebruiken. Dit helpt ook wanneer er grote hoeveelheden vergelijkbare artikelen door de voorraad lopen, waardoor het tijdrovend is om elk afzonderlijk artikel bij te houden.

Speciale overwegingen

Een van de kernaspecten van de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) in de VS is consistentie. Het consistentiebeginsel vereist dat een bedrijf een boekhoudmethode toepast en deze consequent volgt van de ene boekhoudperiode naar de andere. Bedrijven die de gemiddelde-kostprijsmethode toepassen, moeten deze methode bijvoorbeeld blijven gebruiken voor toekomstige boekhoudperioden. Dit principe is van kracht voor het gemak van gebruikers van financiële overzichten, zodat cijfers over de financiële cijfers jaar op jaar kunnen worden vergeleken. Een bedrijf dat zijn voorraadkostenmethode wijzigt, moet de wijziging in de voetnoten bij de financiële overzichten vermelden.