Bandwagon-effect
Wat is het bandwagon-effect?
Het bandwagon-effect is een psychologisch fenomeen waarbij mensen iets voornamelijk doen omdat andere mensen het doen, ongeacht hun eigen overtuigingen, die ze kunnen negeren of negeren. Deze neiging van mensen om hun overtuigingen en gedragingen af te stemmen op die van een groep, wordt ook wel een kuddementaliteit genoemd. De term “bandwagon-effect” komt uit de bullmarkten en de groei van activabubbels.
Belangrijkste leerpunten
- Het bandwagon-effect is wanneer mensen iets gaan doen omdat iedereen het lijkt te doen.
- Het bandwagon-effect kan worden toegeschreven aan psychologische, sociale en economische factoren.
- Het bandwagon-effect vindt zijn oorsprong in de politiek, waar mensen stemmen op de kandidaat die de meeste steun lijkt te hebben omdat ze deel willen uitmaken van de meerderheid.
Inzicht in het Bandwagon-effect
Het bandwagon-effect komt voort uit psychologische, sociologische en tot op zekere hoogte economische factoren. Mensen maken graag deel uit van het winnende team en geven graag blijk van hun sociale identiteit. Economisch gezien kan een bepaald soort bandwagon-effect zinvol zijn, omdat het mensen in staat stelt te bezuinigen op de kosten van het verzamelen van informatie door te vertrouwen op de kennis en meningen van anderen. Het bandwagon-effect doordringt vele aspecten van het leven, van aandelenmarkten tot kledingtrends tot sportfandom.
Politiek
In de politiek kan het bandwagon-effect ertoe leiden dat burgers stemmen op de persoon die meer populaire steun lijkt te hebben omdat ze tot de meerderheid willen behoren. De term “bandwagon” verwijst naar een wagen die een band door een parade vervoert. In de 19e eeuw reisde een entertainer genaamd Dan Rice door het land om campagne te voeren voor president Zachary Taylor. De kar van Rice was het middelpunt van zijn campagnegebeurtenissen en hij moedigde de aanwezigen aan om “op de kar te springen” en Taylor te steunen. Aan het begin van de 20e eeuw waren bandwagons alledaags in politieke campagnes, en ‘spring op de trein’ was een denigrerende term geworden die werd gebruikt om het sociale fenomeen te beschrijven dat je deel wilt uitmaken van de meerderheid, zelfs als dat betekent dat je tegen je principes of overtuigingen ingaat..
Consumentengedrag
Consumenten bezuinigen vaak op de kosten van het verzamelen van informatie en het beoordelen van de kwaliteit van consumptiegoederen door te vertrouwen op de mening en het koopgedrag van andere consumenten. Tot op zekere hoogte is dit een gunstige en nuttige neiging; als de voorkeuren van andere mensen vergelijkbaar zijn, hun consumptiebeslissingen rationeel zijn en ze nauwkeurige informatie hebben over de relatieve kwaliteit van beschikbare consumptiegoederen, dan is het volkomen logisch om hun voorbeeld te volgen en de kosten van het verzamelen van informatie effectief uit te besteden aan iemand anders.
Dit soort bandwagon-effect kan echter een probleem opleveren doordat het elke consument een prikkel geeft om gratis mee te rijden op de informatie en voorkeuren van andere consumenten. Voor zover het leidt tot een situatie waarin informatie over consumentenproducten mogelijk ondergeproduceerd is, of alleen of grotendeels door marketeers wordt geproduceerd, kan er kritiek op worden uitgeoefend. Mensen kunnen bijvoorbeeld een nieuw elektronisch item kopen vanwege zijn populariteit, ongeacht of ze het nodig hebben, het zich kunnen veroorloven of het zelfs echt willen.
Bandwagon-effecten in consumptie kunnen ook verband houden met opvallende consumptie, waarbij consumenten dure producten kopen als signaal van economische status.
Investeringen en financiën
Investeringen en financiële markten kunnen bijzonder kwetsbaar zijn voor bandwagon-effecten, omdat niet alleen dezelfde soort sociale, psychologische en informatiebesparende factoren zullen optreden, maar ook omdat de prijzen van activa de neiging hebben om te stijgen naarmate meer mensen op de trein springen. Dit kan een positieve feedbacklus creëren van stijgende prijzen en een grotere vraag naar activa, gerelateerd aan het concept van reflexiviteit van George Soros.
Tijdens de dotcom-bubbel van de late jaren negentig kwamen bijvoorbeeld tientallen tech-startups naar voren die geen levensvatbare bedrijfsplannen hadden, geen producten of diensten klaar om op de markt te brengen, en in veel gevallen niets meer dan een naam (meestal iets technisch klinkend). met “.com” of “.net” als achtervoegsel). Ondanks een gebrek aan visie en reikwijdte, trokken deze bedrijven miljoenen investeringsdollars aan, grotendeels dankzij het bandwagon-effect.