Mand met goederen
Wat is een mand met goederen?
Een mand met goederen verwijst naar een vaste reeks consumentenproducten en -diensten waarvan de prijs regelmatig, vaak maandelijks of jaarlijks, wordt geëvalueerd. Dit mandje wordt gebruikt om de inflatie in een specifieke markt of land te volgen, zodat als de prijs van het mandje met goederen in een jaar tijd met 2% stijgt, de inflatie dus 2% is. De goederen in de mand zijn bedoeld om representatief te zijn voor de bredere economie en worden periodiek aangepast om rekening te houden met veranderingen in consumentengewoonten.
Een mand met goederen wordt voornamelijk gebruikt om de consumentenprijsindex (CPI) te berekenen.
Belangrijkste leerpunten
- Een mand met goederen is een constante reeks algemene goederen die wordt geproduceerd in een economie waarvan de prijzen in de loop van de tijd worden gevolgd.
- Het mandje wordt gebruikt om de inflatie in de tijd te meten, bijvoorbeeld met de consumentenprijsindex (CPI).
- De items in het winkelmandje worden periodiek bijgewerkt en gewijzigd om gelijke tred te houden met de huidige consumptiegewoonten om de bredere economie zo goed mogelijk weer te geven.
Mand met goederen gedeconstrueerd
Een mand met goederen in economische zin bevat alledaagse producten zoals voedsel, kleding, meubels en een scala aan diensten. Naarmate de prijs van de producten in het mandje stijgt of daalt, verandert de totale waarde van het mandje. Jaarlijks verzamelt het Bureau of Labor Statistics (BLS) gegevens over de kosten van de artikelen in de mand en vergelijkt de prijs van de mand met het voorgaande jaar. De resulterende ratio is de consumentenprijsindex of CPI.
De mand met goederen omvat basisvoedsel en dranken zoals ontbijtgranen, melk en koffie. Het omvat ook huisvestingskosten, slaapkamermeubilair, kleding, transportkosten, medische zorgkosten, recreatiekosten, speelgoed en de kosten van toelating tot musea komen ook in aanmerking. Onderwijs- en communicatiekosten zijn inbegrepen in de inhoud van de mand, en de overheid neemt ook andere willekeurige items op, zoals tabak, kapsels en begrafenissen.
Hoe de overheid de prijzen in de goederenmand meet
In de Verenigde Staten houdt het mandje met goederen voornamelijk rekening met aankopen door stedelijke consumenten. Volgens het Bureau of Labor Statistics weerspiegelt de CPI de bestedingsgewoonten van twee bevolkingsgroepen : alle stedelijke consumenten en stedelijke loontrekkenden en bedienden. De all-urban consumentengroep vertegenwoordigt ongeveer 93% van de totale Amerikaanse bevolking op basis van de uitgaven van professionals, zelfstandigen, werklozen, loontrekkenden en bedienden. De CPI omvat niet het bestedingspatroon van mensen die op het platteland wonen, mensen uit landbouwhuishoudens, mensen in de strijdkrachten en mensen in instellingen zoals gevangenissen en psychiatrische ziekenhuizen.
De overheid volgt de prijzen voor de mand met goederen door winkels, servicebedrijven, verhuureenheden en dokterspraktijken in het hele land te bezoeken om gegevens te verzamelen over de prijzen van producten en diensten. Maandelijks worden de prijzen van zo’n 80.000 stuks verzameld. Elke oproep of elk bezoek verzamelt gegevens over items die eerder zijn onderzocht, zodat eventuele wijzigingen in hoeveelheden of prijzen worden geregistreerd. Bij online verkooppunten wordt in een verkooppuntonderzoek (POPS) aan respondenten gevraagd waar ze aankopen hebben gedaan. De uitlaten kunnen dan worden geselecteerd voor bemonstering.
Hoe verhoudt CPI zich tot inflatie?
Hoewel de CPI vaak analoog is aan inflatie, meet deze alleen de inflatie zoals die door consumenten wordt ervaren. Het is echter niet de enige indicator van het inflatiepeil. De producentenprijsindex (PPI) meet de inflatie in het productieproces en de werkgelegenheidskostenindex meet de inflatie op de arbeidsmarkt. Het internationale prijsprogramma toont inflatie voor import en export, terwijl de deflator van het bruto binnenlands product de inflatie omvat die wordt ervaren door individuen, regeringen en andere instellingen.
Voorbeeld uit de echte wereld
Van medio 2017 tot medio 2018 is de CPI in de Verenigde Staten met 2,8% gestegen, het hoogste stijgingspercentage sinds 2012. De regering heeft deze stijging toegeschreven aan de stijgende kosten van gas, medische zorg, huisvesting en huurprijzen.. Deze stijging van de CPI impliceerde inflatie toen de prijzen in de goederenkorf stegen.
Het is een indicator dat mensen vertrouwen hebben in de economie en bereid zijn te besteden. Door de CPI en inflatie in de gaten te houden, bepalen overheden en centrale banken het monetaire beleid. Centrale banken van ontwikkelde economieën, waaronder de Federal Reserve in de Verenigde Staten, streven er doorgaans naar om het inflatiepercentage rond de 2% te houden. Na een lange periode van lage rentetarieven heeft de Federal Reserve de rente in 2018 volgens CNBC vier keer verhoogd om een sterke economie en inflatie te bestrijden.