Carmack-amendement

Wat is het Carmack-amendement?

Het Carmack-amendement is een herziening uit 1906 van de Interstate Commerce Act van 1877, die de relatie regelt tussen rederijen en de eigenaren van goederen die worden verzonden.

Het Carmack-amendement beperkt de aansprakelijkheid van deze rederijen, bekend als vervoerders, tot verlies of beschadiging van het eigendom zelf.

Inzicht in het Carmack-amendement

Vóór het amendement van Carmack waren bedrijven die betrokken waren bij het vervoer van goederen over de staatsgrenzen onderworpen aan staatswetten die de aansprakelijkheid van scheepvaartmaatschappijen jegens hun klanten regelden. Carmack was een belangrijke stap in de harmonisatieregels die werden toegepast op interstatelijke verladers en interstatelijke vervoerders tegen claims van bedrijven die de waarde van de goederen overschreden.

Het Carmack-amendement is belangrijk voor rederijen om te begrijpen, omdat het de aard van hun aansprakelijkheid jegens hun klanten schetst. Vanwege de verschillende uitzonderingen die in de wet worden beschreven, is het voor rederijen een goede zaak om de aard en de staat van de goederen onder hun hoede zorgvuldig te documenteren.

Een van de belangrijkste kenmerken van Carmack is dat de verzender geen bewijs van nalatigheid hoeft te overleggen, alleen dat de goederen beschadigd zijn. Hierdoor is de vervoerder aansprakelijk voor de schade, ongeacht hoe de schade is ontstaan. De verzender moet ervoor zorgen dat de verzonden items in goede staat verkeren toen ze door de vervoerder werden opgehaald, dat de goederen na ontvangst beschadigd waren en dat het schadebedrag kan worden gekwantificeerd.

De vervoerder kan worden vrijgesteld van schadeclaims onder bijzondere omstandigheden, zoals schade veroorzaakt door een te zijn wet van God, als een tornado of een aardbeving, de overheid, inbrekers, of eigen gebrek, wat betekent dat er iets inherent instabiel over het product (bijv, Licht ontvlambaar).

Carmack en vrachtbrieven

Een vrachtbrief is een bewijs van aflevering voor wanneer goederen op hun bestemming worden afgeleverd en ondertekend door de ontvanger. De inhoud van de factuur weerspiegelt ofwel de verklaringen van de verzender aan de vervoerder van de servicevoorwaarden of de aantekeningen van de vervoerder die hij zelf heeft geïnspecteerd van de goederen. Als de vrachtbrief de gebrekkige staat van de goederen of hun verpakking vermeldt, wordt dit als ” clausule ” of “vervuild” beschouwd. Als er geen defecten worden opgemerkt, wordt het beschouwd als een “schone” vrachtbrief.

Op de vrachtbrief staat dat de vervoerder verantwoordelijk is voor verlies, schade, vertraging en aansprakelijkheid bij het vervoer van de goederen voor verladers vanaf het moment dat de vervoerder de goederen ontvangt tot het moment dat de levering is voltooid. De vervoerder is verantwoordelijk voor het volledige  daadwerkelijke verlies. Als de ontvanger vindt dat de vracht beschadigd of onaanvaardbaar is, kan de vrachtbrief worden gebruikt als een juridisch document om de levering van goederen te betwisten in overeenstemming met de bepalingen van titel 49 van de Code of Federal Regulations, sectie 1005, sectie 14706, het Carmack-amendement.

Het Carmack-amendement en de Amerikaanse grondwet

Voorafgaand aan de Grote Depressie nam het Congres een zeer strikte interpretatie van de handelsclausule aan, waardoor het de interstatelijke handel kon reguleren. Interstatelijke scheepvaart valt duidelijk in de categorie van interstatelijke handel, en daarom was het Congres lang actief in het afkondigen van regelgeving met betrekking tot scheepvaartmaatschappijen.

In een poging om de Grote Depressie te bestrijden, begon het Congres wetten uit te vaardigen die niet strikt betrekking hadden op handel tussen staten, zoals regulering van de effectenindustrie. Het Hooggerechtshof verzette zich aanvankelijk tegen deze nieuwe rol, maar breidde uiteindelijk zijn definitie uit van wat regulering van interstatelijke handel betekende om deze nieuwe activiteiten op te nemen.