Veel voorkomende Carrier
Wat is een gewone drager?
Een gewone vervoerder wordt door de Amerikaanse wet gedefinieerd als een particuliere of openbare entiteit die tegen betaling goederen of mensen van de ene plaats naar de andere vervoert. De term wordt ook gebruikt om telecommunicatiediensten en openbare voorzieningen te beschrijven.
Het woord “gewoon” is hier een belangrijk onderscheid. Een gemeenschappelijke vervoerder, zoals een busdienst, biedt zijn diensten aan het grote publiek aan, in tegenstelling tot een particuliere vervoerder die mogelijk alleen op contractbasis beschikbaar is voor specifieke klanten.
Een nutsbedrijf kan volgens de wet als een gewone vervoerder worden beschouwd, omdat het geen onderscheid maakt in zijn klanten. Het is beschikbaar voor iedereen in het dekkingsgebied die bereid is de vergoeding te betalen.
Belangrijkste leerpunten
- Een gewone vervoerder is een particuliere of openbare entiteit die tegen betaling goederen of personen vervoert.
- Nutsbedrijven en telecommunicatiebedrijven worden ook als gewone providers beschouwd.
- Een gewone vervoerder moet, in tegenstelling tot een particuliere vervoerder, zijn dienst verlenen aan iedereen die bereid is zijn vergoeding te betalen, tenzij hij gronden heeft om te weigeren.
Hoe Common Carriers werken
De oorsprong van de term gemeenschappelijke vervoerder ligt in het transport, en dat is nog steeds de context waarin deze het meest wordt gebruikt. Sommige gewone vervoerders vervoeren goederen voor andere bedrijven en andere zorgen voor vervoer voor leden van het grote publiek.
Sommige bedrijven die als gewone vervoerders kunnen worden geclassificeerd, zijn onder meer taxidiensten, vrachtwagenbedrijven, spoorvrachtdiensten, afvalverwijderingsdiensten, koeriers, sleepdiensten voor voertuigen en luchtvrachtdiensten.
Volgens de Amerikaanse wetgeving worden telecommunicatiediensten geclassificeerd als gewone vervoerders, net als veel exploitanten van olie- en gaspijpleidingen.
Gemeenschappelijke luchtvaartmaatschappijen bieden essentiële openbare diensten en kunnen dus te maken krijgen met meer nationale en interstatelijke regelgeving en meer controle door de overheid.
Over het algemeen is een gewone vervoerder een vervoerder die zijn diensten moet verlenen aan iedereen die bereid is zijn vergoedingen te betalen, tenzij hij goede gronden heeft om te weigeren.
Staten kunnen van gewone vervoerders eisen dat ze een vergunning krijgen voordat ze legaal kunnen opereren. Ze kunnen te maken krijgen met meer nationale en interstatelijke regelgeving en meer overheidstoezicht dan andere bedrijven, omdat ze essentiële diensten aan het publiek verlenen, in sommige gevallen met weinig of geen concurrentie.
Speciale overwegingen
Als je je afvraagt hoe je de vrachtwagen van een gewone koerier op de snelweg kunt onderscheiden van die van een privékoerier, kijk dan naar de reclame, of het ontbreken daarvan, aan de buitenkant.
Een particuliere vervoerder heeft meestal het logo van een bedrijf op het oppervlak gespat. De gewone vervoerder mag het eigen logo van het transportbedrijf dragen, maar zal evengoed duidelijk en onversierd zijn. Het kan de ene dag verfblikken en de volgende dag cupcakes dragen.
Een bedrijf dat geen gebruik maakt van een gewone vervoerder, maar in plaats daarvan zijn eigen vloot gebruikt om zijn goederen te vervoeren, wordt een particuliere vervoerder genoemd. Wat de verzendlogistiek betreft, kunnen bedrijven hun verzending in eigendom hebben en de verantwoordelijkheid voor tijdige levering op zich nemen, of deze contracteren met een gemeenschappelijke koerier. Een bedrijf kan de optie voor privévervoer kiezen als deze handiger, betrouwbaarder of goedkoper is. Zelfs bedrijven die particuliere vervoerders bezitten en exploiteren, worden af en toe gedwongen om op korte termijn gemeenschappelijke vervoerders in te huren wanneer het bedrijfsvolume de interne capaciteit overschrijdt.
Creditcardverzekeraars en gewone vervoerders
Een andere plaats waar een consument de term ‘common carrier’ kan tegenkomen, zijn de aanvullende voordelen die worden geboden door een creditcardmaatschappij.
Sommige uitgevers bieden een gemeenschappelijke bagageverzekering aan, die de bagage van de kaarthouder dekt in het geval deze tijdens het transport verloren, beschadigd of gestolen wordt. De gemeenschappelijke vervoerder is in dit geval de luchtvaartmaatschappij. De dekking is van toepassing wanneer de consument een creditcard gebruikt om een vliegticket te kopen.