Inkomen van de gemeenschap

Wat is een gemeenschapsinkomen?

Communautair inkomen is het inkomen van een belastingbetaler die in staten van gemeenschapsgoederen woont. Op het moment van schrijven zijn er negen staten van gemeenschapsbezit. Deze staten omvatten Wisconsin, Washington Texas, New Mexico, Nevada, Louisiana, Idaho, Californië en Arizona. In deze staten behoort het gemeenschapsinkomen in gelijke mate toe aan beide echtgenoten, net als bij alle andere eigendommen die tijdens het huwelijk eigendom zijn van of verworven zijn door een van de echtgenoten. Deze staten beschouwen het huwelijk als een partnerschap waarbij beide individuen gelijk delen in de activa.

Bovendien worden inkomsten van een van de echtgenoten buiten het huwelijk niet als gemeenschapsinkomen beschouwd. Deze fondsen kunnen voor of na het huwelijk komen.

Soorten gemeenschapsinkomsten en geregistreerde binnenlandse partners

Het gemeenschapsinkomen is niet altijd alleen maar geld. Het kan onroerend goed omvatten, maar ook salarissen, lonen en andere betalingen die u voor diensten ontvangt. Communautair inkomen komt overeen met gemeenschap van goederen, die activa of andere goederen zijn die door gehuwde paren in staten van gemeenschap van goederen gemeenschappelijk worden gehouden. Deze staten volgen de regel dat alle activa die tijdens een huwelijk zijn verworven, door elke echtgenoot als mede-eigendom worden beschouwd. Dit echtelijke vermogen omvat inkomsten (gemeenschapsinkomen), al het onroerend goed dat met die inkomsten is gekocht en alle schulden die tijdens het huwelijk zijn ontstaan. Communautair eigendom begint bij het huwelijk en eindigt wanneer het paar fysiek uit elkaar gaat met de bedoeling het huwelijk niet voort te zetten, en eindigt in een scheiding. Daarom worden alle inkomsten of schulden die voortkomen uit de scheiding als afzonderlijk eigendom beschouwd.

Communautaire eigendomswetten in Nevada, Washington en Californië zijn ook van toepassing op geregistreerde binnenlandse partners. Dit statuut houdt in dat elke partner de helft van het gezamenlijke inkomen moet aangeven, ook als het koppel niet getrouwd is. Slechts negen staten zijn geclassificeerd als staten van gemeenschapseigendom, maar de staatswetten variëren, en sommige leren meer over gemeenschapseigendommen dan andere. Wanneer echtgenoten overeenstemming kunnen bereiken over een billijke verdeling van activa, worden de wetten inzake gemeenschapsgoederen grotendeels onbelangrijk. Pas als de rechtbank moet beslissen hoe de verdeeldheid moet worden vormgegeven, worden zij de doorslaggevende factor. 

Voorbeeld uit de echte wereld

Communautaire inkomenswetten zijn vaak van toepassing op stellen die in staten van gemeenschapsgoederen wonen en echtscheiding. De echtgenoten verdelen het gemeenschappelijk vermogen onder elkaar en worden vervolgens belast over de helft van het inkomen voor het deel van het jaar dat voorafgaat aan de ontbinding van het huwelijk. Alle inkomsten die de echtgenoten ontvangen na de scheiding, worden dan als afzonderlijk inkomen beschouwd en alleen belastbaar voor de verdienende persoon.