Aansprakelijkheid van de consument
Wat is consumentenaansprakelijkheid?
Consumentenaansprakelijkheid legt de verantwoordelijkheid bij de consument om nalatigheid bij hun consumptieactiviteiten te voorkomen. Beleid dat het niveau van de aansprakelijkheid van de consument bepaalt, is opgenomen in de contracten van bedrijven en is een manier om hen te beschermen tegen aansprakelijkheid als gevolg van mogelijke nalatigheid van de consument.
Belangrijkste leerpunten
- Consumentenaansprakelijkheden zijn contractuele verplichtingen die de consument aansprakelijk stellen om nalatigheid in hun activiteiten tijdens het gebruik van een product of dienst te voorkomen.
- Consumentenaansprakelijkheidsbeleid varieert van eenvoudig beleid voor transacties tot complexe meerpartijenpolissen die worden beheerst door wetten, zoals de Electronic Funds Transfer Act.
- Een koffiekoffer van McDonald’s, waarin een 79-jarige vrouw werd verbrand door een kop koffie die in het restaurant van de keten werd gekocht, wordt beschouwd als een mijlpaal in zaken inzake consumentenaansprakelijkheid.
Inzicht in consumentenaansprakelijkheid
De aansprakelijkheid van de consument wordt doorgaans afgebakend in de kleine lettertjes van een contract of een document met servicevoorwaarden, en de verantwoordelijkheid voor het lezen en gehoorzamen van de voorwaarden van het beleid is in handen van de consument.
Consumentenaansprakelijkheidsbeleid varieert van eenvoudig beleid dat transacties regelt, zoals het kopen van niet-restitueerbare tickets, tot meer uitgebreide beleidslijnen, zoals beschreven in de Electronic Funds Transfer Act. De Electronic Funds Transfer Act beschrijft hoe consumenten hun aansprakelijkheid kunnen beperken in het geval van een verloren of gestolen creditcard.
Een rechtszaak waarbij een 79-jarige vrouw betrokken was die werd verbrand door een kop koffie die ze kocht bij de drive-through van een McDonald’s-restaurant, wordt beschouwd als een mijlpaal in gevallen van consumentenaansprakelijkheid. De jury koos in dit geval uiteindelijk de kant van de eiser en legde de verantwoordelijkheid voor de verwonding bij het restaurant in plaats van de nalatigheid van de consument. Deze zaak eindigde met een minnelijke schikking voor de benadeelde partij. De zaak werd zeer invloedrijk in de manier waarop bedrijven met hun klanten communiceren over hun producten en de garanties vaststellen die eraan verbonden zijn.
Als wordt vastgesteld dat een product op de markt defect of schadelijk is, zal een bedrijf dat product vaak vrijwillig terugroepen. Hoewel het succes van schadeclaims in deze omstandigheden sterk varieert, zal een terugroepactie vaak de basis leggen voor de aansprakelijkheid van de consument als reactie op het voortdurende gebruik van teruggeroepen producten.
Consumentenaansprakelijkheid en de Electronic Funds Transfer Act
De Electronic Funds Transfer Act werd in 1978 in de VS ingesteld als reactie op de populariteit van elektronisch bankieren. Elektronisch bankieren verwijderde het papieren spoor van cheques en een zekere mate van menselijke interactie die voorheen bij financiële transacties betrokken was. De wet is bedoeld om zowel consumenten als financiële instellingen te beschermen door aansprakelijkheidslimieten vast te stellen in het geval van ongeautoriseerde elektronische financiële transacties.
In het bijzonder stelt deze wet dat consumenten onder bepaalde omstandigheden kunnen worden blootgesteld aan beperkte aansprakelijkheid voor ongeautoriseerde elektronische overdrachten. In de polis staat dat een consument die zich realiseert dat een creditcard of betaalpas is verloren of gestolen, dit binnen twee werkdagen aan de uitgevende bank moet melden, anders is de bank beperkt in hun aansprakelijkheid om eventuele verliezen terug te betalen. Consumenten krijgen ook een venster van 60 dagen om bankfouten aan te vechten en te corrigeren voordat een betwisting als nietig wordt beschouwd.
Voorbeelden van consumentenaansprakelijkheid
Stel dat Imran zijn creditcard gebruikt om een product op de website van een fabrikant te kopen. De fabrikant gaat de volgende dag failliet en kan het product niet leveren. Imran vraagt de fabrikant om terugbetaling. Volgens de bestaande wetgeving inzake consumentenaansprakelijkheid is de fabrikant verplicht om het geld van Imran terug te betalen.
Als Imran zijn bankpas zou hebben gebruikt om de transactie uit te voeren, zou hij na het faillissementsaanvraag van de fabrikant een claim als schuldeiser moeten indienen. Het verschil in behandeling tussen beide kaarten is voornamelijk omdat de Electronic Fund Transfer Act en de Federal Reserve Board-verordening E debetkaart- en ACH-transacties regelen, terwijl de Truth in Lending Act en Regulation Z verantwoordelijk zijn voor het definiëren van de verplichtingen van de consument bij krediettransacties.