Continuïteit van de doctrine van zakelijke ondernemingen
DEFINITIE van de continuïteit van de doctrine van zakelijke ondernemingen
De continuïteit van de doctrine van het bedrijfsleven is een belastingprincipe dat van toepassing is op fusies en overnames van bedrijven. De doctrine houdt in dat, om te kwalificeren als een belastingvrije reorganisatie, de overnemende entiteit ofwel de historische activiteiten van de doelonderneming moet voortzetten of een substantieel deel van de bedrijfsmiddelen van de doelgroep moet gebruiken bij het zakendoen.
Samenvattend is de leerstelling van toepassing op de manier waarop belastingen worden behandeld wanneer een bedrijf van eigenaar verandert. De kopende entiteit moet het bedrijf operationeel houden of de meeste activa behouden wanneer twee entiteiten fuseren om een uitgestelde belastingstatus te krijgen. Het is van vitaal belang voor veel fusies, inclusief de fusie met de omgekeerde driehoek.
DE continuïteit van de doctrine van zakelijke ondernemingen doorbreken
De doctrine van de continuïteit van de zakelijke onderneming is alleen van toepassing op de zakelijke en zakelijke activa van het doelbedrijf en niet op het overnemende bedrijf. Daarom, in een situatie waarin de meeste activa van een bedrijf worden afgestoten (afgestoten), is een manier om naleving van de continuïteitsdoctrine te waarborgen, door van dit bedrijf de overnemende partij te maken in plaats van het doelwit. Dit is een techniek die is goedgekeurd door de IRS.
Volgens de Amerikaanse federale belastingwet hebben reorganisaties van bedrijven vaak een voorkeursbehandeling genoten. Belastingen kunnen echter lastig worden, afhankelijk van of een transactie een reorganisatie of de verkoop van een eigendomsbelang is. Wil een transactie kwalificeren als een reorganisatie en dus fiscaal gunstig worden behandeld, dan wordt in de continuïteit van de bedrijfsondernemingsdoctrine onderzocht of de aandeelhouders van een doelwit vóór de reorganisatie een eigendomsbelang in het gereorganiseerde bedrijf bleven houden. Het vereist in wezen dat de aandeelhouders van een doelentiteit een aanzienlijk deel van hun tegenprestatie in de aandelen van de kopende entiteit ontvangen. Bovendien vereist de doctrine dat de overnemende onderneming de activiteiten van het doelwit voortzet of een aanzienlijk deel van de activa van het doelwit in een zakelijke vorm gebruikt. Als niet aan deze voorwaarden kan worden voldaan, beschouwt de belastingcode de aandeelhouders van het doelwit als het hebben van hun belang in het bedrijf en de activa van het doelwit, in plaats van deze te hebben voortgezet. De transactie zou dus niet kwalificeren als een reorganisatie en zou zowel op het niveau van de onderneming als op het niveau van de aandeelhouders worden belast.
Voor veel zakelijke transacties kan fiscale behandeling een grote motivator zijn voor een voorgestelde transactie; hoewel het een zeer technische aangelegenheid is, moet de continuïteit van de doctrine van het bedrijfsleven wel degelijk in overweging worden genomen.