Schuldeiser Nation
Wat is een crediteurenland?
Een crediteurenland heeft een cumulatief betalingsbalansoverschot. Een crediteurenland heeft een positieve netto internationale investeringspositie (NIIP) na het verzoenen van alle financiële transacties tussen het land en de rest van de wereld.
Belangrijkste leerpunten
- Schuldeiserlanden zijn landen die meer in de wereld investeren dan de wereld erin investeert. Een andere manier om hier naar te kijken, is dat een crediteurenland meer geld aan de wereld leent dan ervan.
- Het feit dat het een schuldeiser is, geeft een land enige macht en invloed, vooral bij het onderhandelen over handelsovereenkomsten met schuldenlanden.
- De status van schuldeiser kan in de loop van de tijd veranderen met de eb en vloed van de binnenlandse en wereldeconomie.
Inzicht in Creditor Nations
Schuldeiserlanden hebben meer middelen in andere landen geïnvesteerd dan de rest van de wereld erin heeft geïnvesteerd. Om te bepalen of een land een crediteurenland is, moet men bij het berekenen van de betalingsbalans rekening houden met het totale schuldsaldo van het land. Schuldeiserlanden kunnen soms hun status verliezen en schuldenaar worden. Dit overkwam de Verenigde Staten in de jaren tachtig, toen de betalingsbalans negatief werd.
Sinds 2006 worden betalingsbalansstatistieken opgesteld door het Internationaal Monetair Fonds geüpload naar een handige online database die toegankelijk is via de IMF-website. Naast de betalingsbalanscijfers van een land bevat de database ook de netto internationale investeringspositie van een land. De NIIP bestaat uit het verschil tussen buitenlandse activa die binnenlandse ingezetenen bezitten en binnenlandse activa die worden aangehouden door buitenlandse entiteiten.
‘S Werelds crediteurenlanden
Zoals vermeld, kan de status van crediteurenland worden verworven of verloren door veranderingen in zowel de binnenlandse economie van een land als de wereldeconomie als geheel. Sinds 2018 zijn Duitsland en Zwitserland de belangrijkste crediteurenlanden in de eurozone en hebben ze jarenlang een positieve NIIP gehandhaafd. In Azië zijn Japan, het vasteland van China, Hongkong en Singapore de belangrijkste landen die steeds grotere bedragen in andere landen investeren. China, Japan en Singapore hebben allemaal hun internationale investeringspositie vergroot, waarbij vooral China grote hoeveelheden Amerikaanse staatsobligaties heeft gekocht. In Noord-Amerika is alleen Canada een schuldeiser.
Investeerders houden de NIIP-cijfers in de gaten bij het meten van de kredietwaardigheid van een land en zijn bedrijven. Uiteindelijk zullen de handelsvoorwaarden worden bepaald door landen met kapitaal om uit te lenen, en het zijn de schuldenlanden die de rekening moeten betalen. Voor alledaagse investeerders belooft de NIIP van een land een leidende indicator te zijn van de algemene fiscale verantwoordelijkheid van een land. Door de belangen in zowel crediteuren- als debiteurenlanden te diversifiëren, kan het risico van een portefeuille in de loop van de tijd worden gespreid.
De Verenigde Staten: niet langer een schuldeiser
Volgens de NIIP zijn de Verenigde Staten momenteel het land met de grootste schuldenlast. Dit betekent dat de waarde van zijn activa in eigen bezit lager is dan zijn verplichtingen jegens buitenlandse investeerders. De VS werden in 1985 voor het eerst sinds de Eerste Wereldoorlog een schuldenland. De status van een land als schuldenland geeft echter niet noodzakelijk de kracht van de economie van dat land aan. Ten tijde van de statuswijziging waarschuwden analisten ervoor om de Verenigde Staten niet te vergelijken met andere landen met grote schulden, zoals Brazilië en Mexico, omdat de Amerikaanse economie veel sterker was.
Analisten suggereerden ook dat de VS meer van het verdiende geld naar het buitenland moest sturen dan het terugkreeg van buitenlandse investeringen. Dit is op geen enkele zinvolle manier gebeurd, dus de VS blijft in de schulden bij de rest van de wereld. Dit wordt vaak toegeschreven aan het overconsumptie van Amerikanen, terwijl de rest van de wereld zowel financiering als producten verstrekt. Interessant is dat de financiële crisis die in 2008 begon, de curve weer in evenwicht leek te brengen, maar toen herstelde de negatieve NIIP-trend zich, gaande van negatief $ 2,5 biljoen in 2010 naar negatief $ 9,5 biljoen in 2018.