KREDIETRISICO
Wat is kredietrisico?
Kredietrisico is de mogelijkheid van verlies als gevolg van het feit dat een kredietnemer een lening niet terugbetaalt of contractuele verplichtingen niet nakomt. Traditioneel verwijst het naar het risico dat een geldschieter de verschuldigde hoofdsom en rente niet ontvangt, wat resulteert in een onderbreking van de Overtollige kasstromen kunnen worden geschreven om aanvullende dekking voor kredietrisico te bieden. Wanneer een kredietverstrekker met een verhoogd kredietrisico wordt geconfronteerd, kan dit worden beperkt door een hogere couponrente, wat zorgt voor grotere kasstromen.
Hoewel het onmogelijk is om precies te weten wie zijn verplichtingen niet nakomt, kan het goed inschatten en beheren van kredietrisico de ernst van een verlies verminderen. Rentebetalingen van de lener of emittent van een schuldverplichting zijn de beloning van de geldschieter of investeerder voor het aangaan van kredietrisico.
Belangrijkste leerpunten
- Kredietrisico is de mogelijkheid dat een kredietverstrekker een lening verliest door de mogelijkheid dat een kredietnemer een lening niet terugbetaalt.
- Het consumentenkredietrisico kan worden gemeten aan de hand van de vijf C’s: kredietgeschiedenis, terugbetalingscapaciteit, kapitaal, de voorwaarden van de lening en het bijbehorende onderpand.
- Consumenten die hogere kredietrisico’s lopen, betalen doorgaans uiteindelijk hogere rentetarieven op leningen.
Inzicht in kredietrisico
Wanneer kredietverstrekkers hypotheken, creditcards of andere soorten leningen aanbieden, bestaat het risico dat de kredietnemer de lening niet terugbetaalt. Evenzo, als een bedrijf een klant krediet aanbiedt, bestaat het risico dat de klant zijn facturen niet betaalt. Kredietrisico beschrijft ook het risico dat een emittent van een obligatie niet op verzoek betaalt of dat een verzekeringsmaatschappij een claim niet kan betalen.
Kredietrisico’s worden berekend op basis van het algemene vermogen van de lener om een lening terug te betalen volgens de oorspronkelijke voorwaarden. Om het kredietrisico op een consumentenlening te beoordelen, kijken kredietverstrekkers naar de vijf C’s : kredietgeschiedenis, terugbetalingscapaciteit, kapitaal, de voorwaarden van de lening en het bijbehorende onderpand.
Sommige bedrijven hebben afdelingen opgericht die uitsluitend verantwoordelijk zijn voor het beoordelen van de kredietrisico’s van hun huidige en potentiële klanten. Technologie heeft bedrijven in staat gesteld om snel gegevens te analyseren die worden gebruikt om het risicoprofiel van een klant te beoordelen.
Als een belegger overweegt een obligatie te kopen, zal hij vaak de kredietwaardigheid van de obligatie herzien. Als het een lage rating (<BBB) heeft, loopt de emittent een relatief hoog risico op wanbetaling. Omgekeerd, als het een sterkere rating (BBB, A, AA of AAA) heeft, wordt het risico op wanbetaling geleidelijk verminderd.
Kredietbeoordelaars van obligaties, zoals Moody’s Investors Services en Fitch Ratings, evalueren doorlopend de kredietrisico’s van duizenden emittenten van bedrijfsobligaties en gemeenten.2 Een risicomijdende belegger kan er bijvoorbeeld voor kiezen om een gemeentelijke obligatie met een AAA-rating te kopen. Een risicozoekende belegger kan daarentegen een obligatie met een lagere rating kopen in ruil voor een mogelijk hoger rendement.
Kredietrisico versus rentetarieven
Als er een hoger niveau van gepercipieerd kredietrisico is, vragen beleggers en kredietverstrekkers doorgaans een hogere rente voor hun kapitaal.
Schuldeisers kunnen er ook voor kiezen om af te zien van de investering of lening.
Omdat bijvoorbeeld een hypotheekaanvrager met een superieure kredietwaardigheid en een vast inkomen waarschijnlijk als een laag kredietrisico wordt beschouwd, zullen zij een lage rente over hun hypotheek ontvangen. Als een aanvrager daarentegen een slechte kredietgeschiedenis heeft, moet hij mogelijk samenwerken met een subprime-kredietverstrekker – een hypotheekverstrekker die leningen met relatief hoge rentetarieven aanbiedt aan kredietnemers met een hoog risico – om financiering te verkrijgen. De beste manier voor een kredietnemer met een hoog risico om lagere rentetarieven te verwerven, is door zijn kredietscore te verbeteren; degenen die hier moeite mee hebben, kunnen overwegen om samen te werken met een van de beste kredietreparatiebedrijven.
Evenzo bieden emittenten van obligaties met een niet-perfecte rating hogere rentetarieven dan emittenten van obligaties met een perfecte kredietwaardigheid. De emittenten met een lagere kredietwaardigheid gebruiken hoge rendementen om beleggers te verleiden het risico te nemen dat aan hun aanbod is verbonden.