Kroonlening
Wat is een kroonlening?
Een kroonlening is een renteloze lening zonder vervaldatum. Het wordt meestal gedaan door een volwassene met een hoge inkomensgroep aan een persoon met een lage of minimale belastingschijf – zoals een minderjarig kind of een ander familielid – om de belastingbeet op het geld te vermijden of te verminderen. In 1984 sloten het Congres en het Amerikaanse Hooggerechtshof de mazen in de wet die dergelijke leningen aantrekkelijk maakten.1
Hoe een kroonlening werkt
Kroonleningen ontlenen hun naam aan Henry Crown, een rijke industrieel en gerenommeerde filantroop uit Chicago die voor het eerst gebruik maakte van vraagleningen als een manier om rijkdom over te dragen aan zijn kinderen en kleinkinderen. Vraagleningen hebben geen vaste vervaldatum, dus hun terugbetaling wordt alleen verschuldigd op verzoek van de geldschieter. Individuen die deze leningen gebruikten, deden dit doorgaans om te profiteren van het verschillende belastingtarief dat hun kinderen of kleinkinderen zouden betalen over de investeringsopbrengsten van het geleende geld.
In de huidige belastingwetgeving zijn de voordelen van een renteloze Crown-lening verdwenen;in feite zou de ontvanger te maken kunnen krijgen met belastingen voor het ontvangen van “kwijtgescholden schulden”.
De typische financiële structuur van een dergelijke deal omvatte het lenen van geld aan een kind of kleinkind. Deze fondsen zouden dan worden geïnvesteerd in een actief of financieel instrument met een hoge rente of een hoog rendement. Omdat de lener gewoonlijk een lagere belastingschijf bezette dan de uitlener, zou het bedrag aan belasting dat verschuldigd is over de investeringswinsten veel kleiner zijn. Aangezien het geld eerder een lening dan een gift vertegenwoordigde, kon de geldschieter schenkbelasting over het bedrag van de lening vermijden, en kon de geldschieter voorkomen dat hij aan rentebelastingen werd blootgesteld door alleen de hoofdsom te eisen.
Uitdagingen voor kroonleningen
De Amerikaanse Internal Revenue Service (IRS) begon in de jaren zestig naar Crown-leningen te kijken. In 1973 probeerde het een schenkingsbelasting in te voeren op $ 18 miljoen aan dergelijke leningen die waren verstrekt aan trusts die waren opgericht voor kinderen en andere naaste familieleden door niemand minder dan Lester Crown, een van de zonen van Henry Crown. Lester Crown betwistte de belasting bij de belastingrechtbank en won: hoewel de IRS in beroep ging, bevestigde het Amerikaanse Hof van Beroep voor het zevende circuit in Crown v. Commissioner de beslissing van de belastingrechtbank.
Een paar jaar later had de IRS echter de overhand in een andere zaak. In 1984 bevestigde het Hooggerechtshof in Dickman v. Commissioner een uitspraak van het 11e Circuit waarin een schenkingsrecht werd geheven op renteloze leningen die door Paul en Esther Dickman aan hun kinderen en een hecht familiebedrijf werden verstrekt. Deze uitspraak, samen met aanvullende wetgeving om de mazenin de belastingwetgevingmet betrekking tot leningen met lagere rentetarieven in de belastinghervormingswet van 1984te dichten, heeft in feite de financiële prikkel weggenomen om Crown-leningen te verstrekken.2
Huidige fiscale behandeling van kroonleningen
Hoewel ze nog steeds bestaan, zal een persoon met een hoog vermogen die op dit moment wil profiteren van Crown-leningen, deze praktijk fiscaal gezien waarschijnlijk niet voordelig vinden. Volgens de voorwaarden van sectie 7872 van de Internal Revenue Code kan de IRS dergelijke leningen (en leningen in het algemeen) over het algemeen beschouwen als leningen onder de markt of als schenkingsleningen, afhankelijk van het in rekening gebrachte rentetarief en de aard van de rentebetalingen die worden gederfd door de lener.
Technisch gezien betekent dit dat een deel van of de gehele lening – de hoofdsom en / of het bedrag aan rente dat deze mogelijk in rekening heeft gebracht – als ‘vergeven’ wordt beschouwd en dat schulden die door een schuldeiser zijn kwijtgescholden, belastbaar zijn als kwijtschelding van schuldinkomsten. Waar het in de praktijk om draait: leningen zonder rente in het algemeen, en kroonleningen in het bijzonder, worden belastbaar.