Bewaarovereenkomst
Wat is een bewaarovereenkomst?
Een bewaarnemingsovereenkomst is een overeenkomst waarbij iemand een actief of onroerend goed bezit namens de feitelijke eigenaar (uiteindelijk gerechtigde). Dergelijke overeenkomsten worden over het algemeen aangegaan door overheidsinstanties of bedrijven om verschillende uitkeringsprogramma’s te beheren.
Belangrijkste leerpunten
- Met een bewaarovereenkomst houdt een gevolmachtigde activa of eigendommen namens de echte eigenaar.
- Voorbeelden zijn onder meer programma’s voor personeelsbeloningen zoals 401 (k) -plannen of ziektespaarrekeningen waarbij een bedrijf een derde partij inhuurt om het plan te beheren.
- Dit soort regelingen biedt werknemers het voordeel dat ze een account hebben die wordt beheerd door een beleggingsprofessional.
Hoe een detentieovereenkomst werkt
Een voorbeeld van een bewaarovereenkomst is een pensioenregeling van een bedrijf. Veel, zo niet de meeste, bedrijven huren een derde partij in om dergelijke plannen te beheren om betalingen van de werkgever en werknemers te innen, het geld te investeren en de voordelen uit te betalen.
Het voordeel van deze regeling is dat de uiteindelijk gerechtigde professioneel advies krijgt, wat tijd bespaart en vaak leidt tot lagere vergoedingen die anders beschikbaar zouden zijn als het geld door elke individuele eigenaar zou zijn afgehandeld.
Met bewaringsovereenkomsten die worden gebruikt voor uitkeringsprogramma’s, verzamelt de bewaarder geld van werknemers door middel van regelmatige inhoudingen op de loonlijst en investeert het geld; eventuele vergoedingen in verband met deze overeenkomsten zijn doorgaans lager dan degene die aan individuele beleggers in rekening zouden worden gebracht.
Hoe bewaringsovereenkomsten worden toegepast
Bewaringovereenkomsten worden gebruikt voor een verscheidenheid aan uitkeringsprogramma’s, zoals IRA’s en gezondheidsspaarrekeningen. De overeenkomst beschrijft doorgaans de betaling van de persoon die zal worden uitbetaald aan de bewaarder, die er op zijn beurt voor zal zorgen dat het geld bij een bank of andere financiële instelling wordt bewaard. Afhankelijk van het type rekening is de bewaarder mogelijk niet aansprakelijk als de werkgever van de werknemer niet het overeenstemmende geld levert dat voor de uitkering bedoeld was. Als een bedrijf bijvoorbeeld niet de overeenkomstige bijdrage levert aan een pensioenspaarplan, zijn eventuele verliezen niet de verantwoordelijkheid van de bewaarder.
Onder een dergelijke overeenkomst kan van een bewaarder worden verlangd dat hij aan de Internal Revenue Service rapporteert over alle uitkeringen die zijn gedaan vanuit de rekeningen of activa waarop hij toezicht houdt. Het is echter niet per se de plicht van de bewaarder om te melden waarom de uitkering heeft plaatsgevonden. Als een werknemer met een healthspaarrekening bijvoorbeeld een uitkering ontvangt, kan de werknemer de verantwoordelijkheid dragen om aan te tonen dat dit ging naar wat wordt beschouwd als gekwalificeerde medische kosten.
De werknemer, en niet de bewaarder, moet mogelijk alle gegevens bijhouden die bevestigen dat de uitkering op belastingvrije basis is gedaan. Het kan ook aan de werknemer zijn, en niet aan de bewaarder, om te bepalen welke inkomstenbelasting over de uitkering verschuldigd is, en of er fiscale sancties van toepassing zijn.
De bewaarder is mogelijk ook niet verantwoordelijk voor het inhouden van een deel van de uitkering die zou worden gebruikt om verschuldigde inkomstenbelastingen te dekken. Als de rekeninghouder zou overlijden, zou de bewaarder verantwoordelijk kunnen zijn voor het liquideren van het geld op de rekening en vervolgens zorgen voor de verdeling van de activa aan de begunstigden in overeenstemming met de parameters van de nalatenschap van de overledene.