Belastingen bij overlijden
Wat zijn belastingen bij overlijden?
Overlijdensbelastingen zijn belastingen die door de federale en / of deelstaatregering worden opgelegd op iemands nalatenschap bij overlijden. Deze belastingen worden geheven van de begunstigde die het onroerend goed ontvangt in het testament van de overledene of de nalatenschap die de belasting betaalt voordat het geërfde eigendom wordt overgedragen.
Overlijdensbelastingen worden ook wel successierechten, successierechten of successierechten genoemd.
Inzicht in belastingen bij overlijden
De overlijdensbelasting kan elke belasting zijn die wordt geheven op de eigendomsoverdracht na het overlijden van iemand. De term “overlijdensbelasting” won aan populariteit in de jaren negentig en werd gebruikt om successierechten en successierechten te omschrijvendoor degenen die willen dat de belastingen worden ingetrokken. Met de successierechten betaalt de nalatenschap van de overledene de belasting voordat de activa worden overgedragen aan de begunstigde. Met de erfbelasting betaalt degene die het vermogen erft.
De successierechten, geheven door de federale overheid en sommige deelstaatregeringen, is gebaseerd op de waarde van eigendommen en activa op het moment van overlijden van de eigenaar. Vanaf 2018 bedraagt de federale successierechten maximaal 40% van het erfrecht. Twaalf staten heffen een staatsbelasting op successierechten die losstaat van die van de federale overheid. Deze staten zijn Connecticut, Hawaii, Illinois, Maine, Maryland, Massachusetts, Minnesota, New York, Oregon, Rhode Island, Vermont en Washington.
De federale overheid heft geen successierechten op, maar verschillende staten doen dat wel: Iowa, Kentucky, Maryland, Nebraska, New Jersey en Pennsylvania. In al deze staten is het vermogen dat aan een langstlevende echtgenoot wordt overgedragen, echter vrijgesteld van successierechten. Nebraska en Pennsylvania heffen belastingen op eigendommen die in sommige gevallen aan een kind of kleinkind worden overgedragen.6
De meeste mensen betalen de overlijdensbelasting niet, omdat deze slechts voor een paar mensen geldt. De federale belastingwet van 2018 past bijvoorbeeld de successierechten toe op elk bedrag van meer dan $ 10 miljoen, dat, geïndexeerd voor inflatie, individuen in staat stelt om $ 11,18 miljoen ($ 22,36 miljoen voor koppels) door te geven, zonder een cent te betalen.
Stel bijvoorbeeld dat een persoon $ 11,8 miljoen (goed voor inflatie) aan niet-vrijgestelde activa aan zijn kinderen overlaat. Het bedrag boven het federale niveau, dat wil zeggen $ 11,8 miljoen – $ 11,18 miljoen = $ 620.000, zal worden onderworpen aan successierechten. Daarom heeft de nalatenschap een overlijdensbelasting van 40% x $ 620.000 = $ 248.000. Zolang de nalatenschap van de overledene wordt gewaardeerd op minder dan het toepasselijke vrijstellingsbedrag voor het jaar van overlijden, is de nalatenschap geen federale successierechten verschuldigd.
De unified belastingkrediet heeft een vast bedrag dat een individu kan gift tijdens hun leven voordat de dood belastingen of schenkingsrechten te passen. Het belastingkrediet verenigt zowel de schenk- als de successierechten in één belastingsysteem dat de belastingaanslag van het individu of de nalatenschap van dollar tot dollar verlaagt. Aangezien sommige mensen er de voorkeur aan geven de uniforme belastingverminderingen te gebruiken om te besparen op successierechten na hun overlijden, mag het uniforme belastingkrediet niet worden gebruikt voor het verminderen van schenkingsrechten terwijl ze nog in leven zijn, maar kan het in plaats daarvan worden gebruikt voor het erfenisbedrag dat na overlijden aan begunstigden wordt nagelaten.
Een andere voorziening die beschikbaar is om de overlijdensbelasting te verlagen, is de onbeperkte huwelijksaftrek, waardoor een persoon op elk moment een onbeperkt bedrag aan activa aan zijn of haar echtgenoot kan overdragen, ook bij het overlijden van de vervreemder, zonder belasting. De bepaling schaft zowel de federale successierechten als de schenkingsrechten op eigendomsoverdrachten tussen echtgenoten af en behandelt ze in feite als één economische eenheid. De overdracht aan de langstlevende echtgenoten wordt mogelijk gemaakt door een onbeperkte aftrek van successie- en schenkingsrechten die de overdrachtsbelastingen op het van elkaar geërfde vermogen uitstelt tot het overlijden van de tweede echtgenoot.
Met andere woorden, de onbeperkte huwelijksaftrek stelt gehuwde paren in staat de betaling van successierechten uit te stellen bij het overlijden van de eerste echtgenoot, omdat na het overlijden van de langstlevende echtgenoot alle activa in de nalatenschap boven het toepasselijke uitsluitingsbedrag zullen worden opgenomen in de belastbare nalatenschap van de nabestaande. tenzij de activa worden gebruikt of geschonken tijdens het leven van de langstlevende echtgenoot.