Disintermediatie
Wat is desintermediatie
Disintermediation is het proces waarbij de tussenpersoon of tussenpersoon wordt verwijderd uit toekomstige transacties. In de financiële sector is desintermediatie het opnemen van middelen van intermediaire financiële instellingen, zoals banken en spaar- en leningverenigingen, om deze rechtstreeks te beleggen.
Belangrijkste leerpunten
- Disintermediation is het proces waarbij tussenpersonen worden uitgesloten van een transactie, toeleveringsketen of besluitvormingsproces.
- In financiële termen hield disintermediatie vaak in dat banken, makelaars of andere derde partijen werden verwijderd, waardoor individuen rechtstreeks transacties konden uitvoeren of investeren.
- Disintermediatie kan de kosten verlagen en de efficiëntie verhogen, maar vereist meestal meer due diligence-werk omdat regelgevingskaders en efficiëntienormen kunnen worden verminderd.
- Cryptocurrencies en andere blockchain-implementaties worden gezien als het disintermediëren van de financiële sector en de overheid van monetaire transacties.
Inzicht in disintermediatie
Disintermediatie kan ook de totale kosten van het voltooien van transacties verlagen. Door de tussenpersoon te verwijderen, kan een transactie mogelijk ook sneller verlopen.
Disintermediatie kan optreden wanneer een groothandelsaankoop een geïnteresseerde koper in staat stelt goederen, soms in grote hoeveelheden, rechtstreeks bij de producent te kopen. Dit kan resulteren in lagere prijzen voor de koper doordat de tussenpersoon, een traditionele winkel, uit het inkoopproces is gehaald. Dit bespaart de koper op de markup-kosten die doorgaans gepaard gaan met de overgang van een product van een groothandel naar een winkelomgeving.
Niet alle bedrijven kiezen ervoor om groothandelsopties rechtstreeks aan klanten aan te bieden, omdat het vaak een grotere investering in middelen vereist om deze bestellingen te verwerken en te verzenden. Het heeft echter enkele voordelen voor het bedrijf als het het aantal langlopende groothandelscontracten met detailhandelaren wil beperken; Door rechtstreeks met klanten te werken, wordt een deel van de traditionele retailmarkt omzeild.
Disintermediation en obligaties
Een van de toepassingen van desintermediatie is het verkrijgen van aanvullende financiële steun door middel van een obligatie-uitgifte. De lener kiest er in dit geval voor om een obligatie-uitgifte te creëren in plaats van andere kapitaalopbouwopties, zoals een traditionele lening. Door rechtstreeks met geïnteresseerde kopers samen te werken, kan de lener financiering verkrijgen zonder tussenpersoon.
Risico’s van disintermediatie
Desintermediatie wordt vaak geassocieerd met een verhoogde belasting van het bedrijf dat de strategie toepast. Omdat het een tussenpersoon uit het proces verwijdert, moet het bedrijf mogelijk meer interne middelen inzetten om de diensten te dekken die voorheen elders werden afgehandeld. Bij het uitgeven van obligaties zal het bedrijf meer tijd en personeel moeten besteden aan het beheer van de fondsen. Wat de groothandel betreft, zou dit kunnen inhouden dat producten rechtstreeks naar de consument worden verzonden in plaats van alleen aan de detailhandel.
In termen van investeren, legt disintermediatie een zwaardere last op investeerders, aangezien zij persoonlijk verantwoordelijk zijn voor alle acties en beslissingen. Dit kan ertoe leiden dat er meer onderzoek nodig is van hun kant, evenals extra tijd en toewijding om eventuele transacties te voltooien. Sommige beleggers vinden deze aspecten wellicht uitdagender, afhankelijk van de aard van hun beleggingen en persoonlijke strategie.
Cryptocurrencies en desintermediatie
Disintermediatie is een belangrijk concept geworden met de komst van gedecentraliseerde cryptocurrencies die afhankelijk zijn van blockchain technologie, zoals Bitcoin. Een kenmerk van deze systemen is dat gebruikers op peer-to-peer (P2P) basis rechtstreeks met elkaar transacties uitvoeren, zonder dat een bank of monetaire autoriteit die transacties faciliteert. In plaats van te vertrouwen op een vertrouwde derde partij, gebruiken blockchainsystemen in plaats daarvan een gedistribueerd consensusmechanisme zoals proof of work (PoW) of proof of stake (PoS) dat vertrouwt op cryptografische functies en algoritmische verwerking om de veiligheid en betrouwbaarheid te behouden.