Diversificatie
Wat is diversificatie?
Diversificatie is een risicobeheerstrategie die een breed scala aan beleggingen binnen een portefeuille combineert. Een gediversifieerde portefeuille bevat een mix van verschillende activatypes en investeringsvehikels in een poging de blootstelling aan een enkel activum of risico te beperken. De grondgedachte achter deze techniek is dat een portefeuille die is opgebouwd uit verschillende soorten activa, gemiddeld een hoger rendement op lange termijn oplevert en het risico van een individuele deelneming of waarde verkleint.
De basisprincipes van diversificatie
Diversificatie streeft ernaar om onsystematische risicogebeurtenissen in een portefeuille glad te strijken, dus de positieve prestatie van sommige beleggingen neutraliseert de negatieve prestaties van andere. De voordelen van diversificatie gelden alleen als de effecten in de portefeuille niet perfect gecorreleerd zijn – dat wil zeggen, ze reageren anders, vaak op tegengestelde manieren, op marktinvloeden.
Studies en wiskundige modellen hebben aangetoond dat het aanhouden van een goed gediversifieerde portefeuille van 25 tot 30 aandelen het meest kosteneffectieve niveau van risicovermindering oplevert. Het beleggen in meer effecten levert verdere diversificatievoordelen op, zij het tegen een drastisch lager tarief.
Belangrijkste leerpunten
- Diversificatie is een strategie die een breed scala aan beleggingen binnen een portefeuille combineert.
- Portefeuilleposities kunnen worden gediversifieerd over activaklassen en binnen klassen, en ook geografisch – door te beleggen in zowel binnenlandse als buitenlandse markten.
- Diversificatie beperkt het portefeuillerisico, maar kan ook de prestaties temperen, althans op korte termijn.
Diversificatie per activaklasse
Fondsbeheerders en beleggers spreiden hun beleggingen vaak over activaklassen en bepalen welke percentages van de portefeuille aan elk moeten worden toegewezen. De lessen kunnen zijn:
- Aandelen – aandelen of aandelen in een beursgenoteerd bedrijf
- Obligaties —overheid en vastrentende schuldinstrumenten van bedrijven
- Onroerend goed – land, gebouwen, natuurlijke hulpbronnen, landbouw, vee en water- en minerale afzettingen
- Exchange-traded funds (ETF’s): een verhandelbaar mandje met effecten die een index, grondstof of sector volgen
- Goederen basisgoederen die nodig zijn voor de productie van andere producten of diensten
- Geldmiddelen en kortlopende kasequivalenten (CCE): schatkistpapier, depositocertificaat (CD), geldmarktinstrumenten en andere kortlopende beleggingen met een laag risico
Ze zullen dan diversifiëren tussen beleggingen binnen de activaklassen, bijvoorbeeld door aandelen te selecteren uit verschillende sectoren die doorgaans een lage rendementscorrelatie hebben, of door aandelen te kiezen met verschillende marktkapitalisaties. In het geval van obligaties kunnen beleggers kiezen uit bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit, Amerikaanse staatsobligaties, staats- en gemeentelijke obligaties, hoogrentende obligaties en andere.
Buitenlandse diversificatie
Beleggers kunnen verdere diversificatievoordelen behalen door te beleggen in buitenlandse effecten, omdat deze doorgaans minder nauw gecorreleerd zijn met binnenlandse effecten. De krachten die de Amerikaanse economie onderdrukken, hebben bijvoorbeeld mogelijk niet dezelfde invloed op de Japanse economie. Daarom biedt het aanhouden van Japanse aandelen een belegger een kleine bescherming tegen verliezen tijdens een Amerikaanse economische neergang.
Diversificatie en de particuliere belegger
Tijds- en budgetbeperkingen kunnen het voor niet-institutionele beleggers, dwz individuen, moeilijk maken om een voldoende gediversifieerde portefeuille te creëren. Deze uitdaging is een belangrijke reden waarom beleggingsfondsen zo populair zijn bij particuliere beleggers. Het kopen van aandelen in een beleggingsfonds is een goedkope manier om beleggingen te diversifiëren.
Terwijl onderlinge fondsen diversificatie bieden over verschillende activaklassen, bieden exchange-traded funds (ETF’s) beleggers toegang tot beperkte markten, zoals grondstoffen en internationale spelen, die normaal gesproken moeilijk toegankelijk zijn. Een persoon met een portefeuille van $ 100.000 kan de investering zonder overlapping over ETF’s spreiden.
Nadelen van diversificatie
Minder risico, een volatiliteitsbuffer: de voordelen van diversificatie zijn talrijk. Er zijn echter ook nadelen. Hoe meer holdings een portefeuille heeft, hoe tijdrovender het beheer ervan kan zijn – en hoe duurder, aangezien het kopen en verkopen van veel verschillende holdings meer transactiekosten en makelaarscommissies met zich meebrengt. Meer fundamenteel is dat de spreidingsstrategie van diversificatie in beide richtingen werkt, waardoor zowel het risico als de beloning worden verminderd.
Stel dat u $ 120.000 gelijkelijk heeft geïnvesteerd in zes aandelen, en één aandeel verdubbelt in waarde. Uw oorspronkelijke inzet van $ 20.000 is nu $ 40.000 waard. Je hebt natuurlijk veel verdiend, maar niet zoveel als wanneer je hele $ 120.000 in dat ene bedrijf zou zijn geïnvesteerd. Door u aan de onderkant te beschermen, beperkt diversificatie u aan de bovenkant – althans op korte termijn. Op de lange termijn leveren gediversifieerde portefeuilles doorgaans hogere rendementen op (zie onderstaand voorbeeld).
Voordelen
-
Vermindert het portefeuillerisico
-
Dekt de marktvolatiliteit af
-
Biedt op lange termijn een hoger rendement