Levering versus betaling (DVP)
Wat is levering versus betaling (DVP)?
Levering tegen betaling (DVP) is een afwikkelingsmethode in de effectensector die garandeert dat de overdracht van effecten pas plaatsvindt nadat de betaling heeft plaatsgevonden. DVP bepaalt dat de contante betaling van effecten door de koper vóór of gelijktijdig met de levering van het effect dient te geschieden.
Levering tegen betaling is het afwikkelingsproces vanuit het perspectief van de koper; vanuit het perspectief van de verkoper wordt dit verrekeningssysteem ontvangen tegen betaling (RVP) genoemd. DVP / RVP-vereisten kwamen naar voren in de nasleep van het verbod voor instellingen om geld te betalen voor effecten voordat de effecten in verhandelbare vorm werden gehouden. DVP wordt ook wel levering tegen betaling (DAP), levering tegen betaling (DAC) en onder rembours genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Levering tegen betaling is een effectenafwikkelingsproces dat vereist dat de betaling plaatsvindt vóór of tegelijkertijd met de levering van de effecten.
- Het proces is bedoeld om het risico te verkleinen dat effecten kunnen worden geleverd zonder betaling of dat betalingen kunnen worden gedaan zonder de levering van effecten.
- Het systeem van levering versus betaling werd een wijdverbreide praktijk in de sector in de nasleep van de marktcrash in oktober 1987.
Inzicht in levering versus betaling (DVP)
Het afrekeningssysteem van levering tegen betaling zorgt ervoor dat levering alleen plaatsvindt als er wordt betaald. Het systeem fungeert als een link tussen een geldovermakingssysteem en een effectenoverdrachtsysteem. Vanuit een operationeel perspectief is DVP een verkooptransactie van verhandelbare effecten (in ruil voor contante betaling) die kan worden geïnstrueerd aan een vereffeningsagent met behulp van SWIFT-berichttype MT 543 (in de ISO15022-norm).
Het gebruik van dergelijke standaard berichttypen is bedoeld om het risico bij de afwikkeling van een financiële transactie te verminderen en automatische verwerking mogelijk te maken. Idealiter worden de eigendom van een actief en de betaling gelijktijdig uitgewisseld. Dit kan in veel gevallen mogelijk zijn, zoals in een centraal bewaarsysteem zoals de United States Depository Trust Corporation.
Hoe levering versus betaling werkt
Een belangrijke bron van kredietrisico bij de afwikkeling van effecten is het belangrijkste risico dat samenhangt met de afwikkelingsdatum. Het idee achter het RVP / DVP-systeem is dat een deel van dat risico kan worden weggenomen als de afwikkelingsprocedure vereist dat levering alleen plaatsvindt als er wordt betaald (met andere woorden: effecten worden niet geleverd voordat de betaling voor de effecten wordt uitgewisseld). Het systeem helpt ervoor te zorgen dat betalingen gepaard gaan met leveringen, waardoor het hoofdrisico wordt verkleind, de kans wordt beperkt dat leveringen of betalingen worden achtergehouden tijdens perioden van stress op de financiële markten en het liquiditeitsrisico wordt verkleind.
Volgens de wet zijn instellingen verplicht om activa van gelijke waarde te eisen in ruil voor de levering van effecten. De levering van de effecten vindt doorgaans plaats aan de bank van de kopende klant, terwijl de betaling gelijktijdig wordt gedaan via bankoverschrijving, cheque of directe creditering op een rekening.
Levering tegen betaling (DVP) is een vereffeningsmethode die vereist dat effecten pas aan een bepaalde ontvanger worden geleverd nadat de betaling heeft plaatsgevonden.
Speciale overwegingen
Na de wereldwijde daling van de aandelenkoersen in oktober 1987 werkten de centrale banken van de Group of Ten aan het versterken van de afwikkelingsprocedures en het elimineren van het risico dat een zekerheid kon worden geleverd zonder betaling, of dat een betaling zou kunnen worden gedaan zonder levering (bekend als hoofdsom). risico). De DVP-procedure vermindert of elimineert de blootstelling van de tegenpartijen aan dit voornaamste risico.