Economische integratie
Wat is economische integratie?
Economische integratie is een overeenkomst tussen landen die doorgaans de vermindering of opheffing van handelsbelemmeringen en de coördinatie van monetair en fiscaal beleid omvat. Economische integratie heeft tot doel de kosten voor zowel consumenten als producenten te verlagen en de handel tussen de bij de overeenkomst betrokken landen te vergroten.
Economische integratie wordt ook wel regionale integratie genoemd, omdat het vaak voorkomt in aangrenzende landen.
Economische integratie uitgelegd
Wanneer regionale economieën het eens worden over integratie, vallen handelsbarrières weg en neemt de economische en politieke coördinatie toe.
Specialisten op dit gebied definiëren zeven stadia van economische integratie: een preferentiële handelszone, een vrijhandelszone, een douane-unie, een gemeenschappelijke markt, een economische unie, een economische en monetaire unie en volledige economische integratie. De laatste fase vertegenwoordigt een totale harmonisatie van het fiscale beleid en een volledige monetaire unie.
Belangrijkste leerpunten
- Economische integratie, of regionale integratie, is een overeenkomst tussen landen om handelsbelemmeringen te verminderen of weg te nemen en overeenstemming te bereiken over fiscaal beleid.
- De Europese Unie vertegenwoordigt bijvoorbeeld een volledige economische integratie.
- Strikte nationalisten kunnen zich tegen economische integratie verzetten uit bezorgdheid over het verlies van soevereiniteit.
Voordelen van economische integratie
De voordelen van economische integratie vallen uiteen in drie categorieën: handelsvoordelen, werkgelegenheid en politieke samenwerking.
Meer in het bijzonder leidt economische integratie doorgaans tot een verlaging van de handelskosten, een betere beschikbaarheid van goederen en diensten en een ruimere selectie daarvan, en meer efficiëntie die leidt tot een grotere koopkracht.
Economische integratie kan de handelskosten verlagen, de beschikbaarheid van goederen en diensten verbeteren en de koopkracht van de consument in de lidstaten vergroten.
De werkgelegenheidskansen worden doorgaans beter omdat handelsliberalisering leidt tot marktuitbreiding, het delen van technologie en grensoverschrijdende investeringen.
De politieke samenwerking tussen landen kan ook verbeteren door sterkere economische banden, die een stimulans zijn om conflicten vreedzaam op te lossen en tot meer stabiliteit leiden.
De kosten van economische integratie
Ondanks de voordelen brengt economische integratie kosten met zich mee. Deze vallen in twee categorieën:
- Omleiding van handel. Dat wil zeggen, handel kan worden omgeleid van niet-leden naar leden, zelfs als dit economisch nadelig is voor de lidstaat.
- Erosie van nationale soevereiniteit. Leden van economische unies zijn doorgaans verplicht zich te houden aan de regels inzake handel, monetair beleid en fiscaal beleid die zijn opgesteld door een niet-gekozen extern beleidsorgaan.
Omdat economen en beleidsmakers menen dat economische integratie tot aanzienlijke voordelen leidt, proberen veel instellingen de mate van economische integratie tussen landen en regio’s te meten. De methodologie voor het meten van economische integratie omvat doorgaans meerdere economische indicatoren, waaronder handel in goederen en diensten, grensoverschrijdende kapitaalstromen, arbeidsmigratie en andere. De beoordeling van economische integratie omvat ook maatregelen van institutionele conformiteit, zoals lidmaatschap van vakbonden en de kracht van instellingen die de rechten van consumenten en investeerders beschermen.
Realistisch voorbeeld van economische integratie
De Europese Unie (EU) werd opgericht in 1993 en omvatte in 2019 28 lidstaten. Sinds 2002 hebben 19 van die landen de euro als gemeenschappelijke munteenheid aangenomen. Volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) was de EU goed voor 16,04% van het bruto binnenlands product van de wereld.
Het Verenigd Koninkrijk stemde in 2016 om de EU te verlaten. In januari 2020 stemden Britse wetgevers en het Europees Parlement voor de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk. Het doel is om de exit tegen januari 2021 af te ronden.