Economische cyclus
Wat is de economische cyclus?
De economische cyclus is de fluctuatie van de economie tussen perioden van expansie (groei) en krimp ( recessie ). Factoren zoals bruto binnenlands product ( bbp ), rentetarieven, totale werkgelegenheid en consumentenuitgaven kunnen helpen bij het bepalen van de huidige fase van de economische cyclus.
Hoe de economische cyclus werkt
De vier fasen van de economische cyclus worden ook wel de conjunctuurcyclus genoemd. Deze vier fasen zijn uitzetting, piek, samentrekking en dal.
Tijdens de expansiefase maakt de economie een relatief snelle groei door, zijn de rentetarieven vaak laag, stijgt de productie en neemt de inflatiedruk toe. Het hoogtepunt van een cyclus wordt bereikt wanneer de groei zijn maximale snelheid bereikt. Piekgroei zorgt doorgaans voor enkele onevenwichtigheden in de economie die moeten worden gecorrigeerd. Deze correctie vindt plaats tijdens een periode van krimp waarin de groei vertraagt, de werkgelegenheid daalt en de prijzen stagneren. Het dieptepunt van de cyclus wordt bereikt wanneer de economie een dieptepunt bereikt en de groei zich begint te herstellen.
Belangrijkste leerpunten
- Economische cyclus verwijst naar de algemene toestand van de economie die vier fasen doormaakt in een cyclisch patroon.
- Economische cycli zijn een belangrijk aandachtspunt van economisch onderzoek en beleid, maar de exacte oorzaken van een cyclus staan hoog in het vaandel bij de verschillende economische scholen.
- Inzicht in economische cycli kan zeer nuttig zijn voor bedrijven en investeerders.
Het National Bureau of Economic Research (NBER) is de definitieve bron voor het vaststellen van officiële data voor economische cycli in de VS. Vooral gemeten door veranderingen in het bruto binnenlands product (bbp), meet NBER de lengte van economische cycli van dal tot dal of piek tot piek. Vanaf de jaren vijftig tot heden hebben de economische cycli in de VS gemiddeld ongeveer vijf en een half jaar geduurd. Er is echter een grote variatie in de lengte van de cycli, variërend van slechts 18 maanden tijdens de piek-tot-piekcyclus in 1981-1982, tot de huidige recordlange expansie die begon in 2009.
Deze grote variatie in cycluslengte verjaagt de mythe dat economische cycli kunnen afsterven door ouderdom, of een regelmatig natuurlijk ritme van activiteit zijn, vergelijkbaar met fysieke golven of slingerbewegingen. Er is echter enige discussie over wat hun lengte bepaalt en waardoor cycli überhaupt ontstaan.
Voorbeelden van economische cycli
De monetaristische school van het economisch denken verbindt de economische cyclus met de kredietcyclus. Veranderingen in rentetarieven kunnen economische activiteit verminderen of stimuleren door het lenen van huishoudens, bedrijven en de overheid meer of minder duur te maken. Naast de complexiteit van het interpreteren van bedrijfscycli, voerde de beroemde econoom en proto-monetarist Irving Fisher aan dat er niet zoiets als evenwicht bestaat en daarom cycli bestaan omdat de economie van nature verschuift over een reeks van onevenwichtigheden, aangezien producenten voortdurend over- of onderinvesteren en te veel of te weinig produceren omdat ze proberen te voldoen aan de steeds veranderende eisen van de consument.
Bedrijven en investeerders moeten hun strategie ook over economische cycli beheren, niet zozeer om ze te beheersen, maar om ze te overleven en er misschien van te profiteren.
De keynesiaanse benadering stelt dat veranderingen in de totale vraag, aangespoord door inherente instabiliteit en volatiliteit in de investeringsvraag, verantwoordelijk zijn voor het genereren van cycli. Wanneer, om welke reden dan ook, het zakelijke sentiment somber wordt en de investeringen vertragen, kan een zichzelf vervullende cirkel van economische malaise het gevolg zijn.
Minder uitgaven betekent minder vraag, wat bedrijven ertoe aanzet om werknemers te ontslaan en nog verder te bezuinigen. Volgens de keynesianen betekenen werkloze werknemers minder consumentenuitgaven en is de hele economie zuur, zonder duidelijke oplossing dan overheidsingrijpen en economische stimuleringsmaatregelen.
Oostenrijkse economen stellen dat de manipulatie van krediet- en rentetarieven door de centrale bank onhoudbare verstoringen veroorzaakt in de structuur van relaties tussen industrieën en bedrijven, die tijdens een recessie worden gecorrigeerd.
Telkens wanneer de centrale bank de rente verlaagt tot onder wat de markt van nature zou bepalen, worden investeringen en bedrijven scheefgetrokken in de richting van industrieën en productieprocessen die het meest profiteren van lage tarieven. Maar tegelijkertijd wordt de werkelijke besparing die nodig is om deze investeringen te financieren, onderdrukt door de kunstmatig lage tarieven. Uiteindelijk gaan de niet-duurzame investeringen failliet door een reeks mislukkingen en dalende activaprijzen die resulteren in een economische neergang.
Speciale overwegingen
Overheden en grote financiële instellingen gebruiken verschillende middelen om het verloop en de effecten van economische cycli te beheersen. Een instrument waarover de overheid beschikt, is het fiscaal beleid. Om een einde te maken aan een recessie, kan de regering een expansief fiscaal beleid voeren, dat snelle tekortuitgaven met zich meebrengt. Omgekeerd kan het proberen om een samentrekkend fiscaal beleid te gebruiken om te voorkomen dat de economie tijdens uitbreidingen oververhit raakt, door belasting te heffen en een begrotingsoverschot aan te houden om de totale uitgaven te verminderen.
Centrale banken proberen monetair beleid te gebruiken om de economische cyclus te helpen beheersen en beheersen. Wanneer de cyclus op een neergang komt, kan een centrale bank de rentetarieven verlagen of een expansief monetair beleid voeren om de uitgaven en investeringen te stimuleren. Tijdens de expansie kan het een krimpend monetair beleid voeren door de rentetarieven te verhogen en de kredietstroom naar de economie te vertragen om de inflatoire druk en de noodzaak van een marktcorrectie te verminderen.
In tijden van expansie proberen investeerders bedrijven in technologie, kapitaalgoederen en basisenergie te kopen. In tijden van krimp willen beleggers bedrijven kopen die gedijen tijdens recessies, zoals nutsbedrijven, financiële dienstverlening en gezondheidszorg.
Bedrijven die de relatie tussen hun prestaties en bedrijfscycli in de loop van de tijd kunnen volgen, kunnen strategisch plannen om zichzelf te beschermen tegen naderende neergangen en zichzelf positioneren om maximaal te profiteren van economische uitbreidingen. Als uw algemene bedrijf bijvoorbeeld dezelfde economische cyclus volgt als de rest van de economie, suggereren waarschuwingssignalen van een op handen zijnde recessie dat het voor u geen goed moment is om uw bedrijf uit te breiden en dat u in plaats daarvan beter kunt worden bediend door het opbouwen van een kasreserve tegen de komende moeilijke tijden.
Veel Gestelde Vragen
Wat is een economische cyclus?
Een economische cyclus, ook wel conjunctuurcyclus genoemd, kent vier fasen: expansie, piek, krimp en dieptepunt. Sinds 1950 heeft de gemiddelde economische cyclus in de VS ongeveer vijf en een half jaar geduurd, hoewel deze cycli in lengte kunnen variëren. Factoren die worden gebruikt om de fasen in de economische cyclus aan te geven, zijn onder meer het bruto binnenlands product, consumentenbestedingen, rentetarieven en inflatie. Het National Bureau of Economic Research (NBER) is een toonaangevende bron voor het aangeven van de lengte van een cyclus, gemeten van piek tot piek of van dal tot dal.
Wat zijn de stadia van een economische cyclus?
Uitbreiding, piek, krimp en dal zijn de vier fasen van een economische cyclus. In de expansiefase ervaart de economie een groei gedurende twee of meer opeenvolgende kwartalen. Doorgaans zijn de rentetarieven lager, de werkgelegenheid stijgt en het consumentenvertrouwen versterkt. De piekfase treedt op wanneer de economie zijn maximale productieve output heeft bereikt, wat het einde van de expansie aangeeft. Na dit punt, zodra de werkgelegenheid en de huisvesting beginnen af te nemen, begint een samentrekkende fase. Het laagste punt in de conjunctuurcyclus is een dieptepunt, dat wordt gekenmerkt door hogere werkloosheid, lagere beschikbaarheid van krediet en dalende prijzen.
Wat veroorzaakt een economische cyclus?
De oorzaken van een economische cyclus worden breed bediscussieerd door verschillende economische stromingen. Monetaristen koppelen bijvoorbeeld de economische cyclus aan de kredietcyclus. Hier beïnvloeden rentetarieven, die de prijs van schulden nauw beïnvloeden, de consumentenbestedingen en de economische activiteit. Aan de andere kant suggereert een keynesiaanse benadering dat de economische cyclus wordt veroorzaakt door veranderingen in de volatiliteit of de investeringsvraag, die op hun beurt invloed hebben op de uitgaven en de werkgelegenheid.