Een dominante strategie-oplossing vergelijken met een Nash-evenwichtsoplossing
Dominante strategie-oplossing versus Nash-evenwichtsoplossing: een overzicht
Speltheorie is de wetenschap van strategische besluitvorming in situaties waarbij meer dan één actor betrokken is. Dit kunnen echte games zijn, of situaties uit het echte leven, zoals militaire veldslagen, zakelijke interacties of managementbeslissingen. Volgens de speltheorie kan de beste strategie voor een individu al dan niet dezelfde zijn, afhankelijk van de inzet van het spel en gezien de waarschijnlijke zet van de andere betrokken speler.
Soms is de beste strategie hetzelfde, ongeacht hoe andere spelers handelen. Dit staat bekend als de dominante strategie. Aan de andere kant bestaat er het zogenaamde Nash-evenwicht, dat niet per se een bepaalde strategie beschrijft, maar eerder een soort wederzijds begrip – elke speler begrijpt de optimale strategieën van de andere speler en houdt daar rekening mee bij het optimaliseren van zijn eigen strategie. strategie.
Belangrijkste leerpunten
- Volgens de speltheorie is de dominante strategie de optimale zet voor een individu, ongeacht hoe andere spelers handelen.
- Een Nash-evenwicht beschrijft de optimale staat van het spel waarin beide spelers optimale zetten maken, maar nu rekening houden met de zetten van hun tegenstander.
- Een bekend voorbeeld van waar het Nash-evenwicht zich afspeelt in de speltheorie is het prisoner’s dilemma.
Dominante strategie-oplossing
Het is mogelijk dat een dominante strategieoplossing zich ook in het Nash-evenwicht bevindt, hoewel de onderliggende principes van een dominante strategie de Nash-analyse enigszins overbodig maken. Met andere woorden, de prikkels voor kosten en baten veranderen niet op basis van andere actoren.
In de dominante strategie wordt de beste strategie van elke speler niet beïnvloed door de acties van andere spelers. Dit maakt de kritische aanname van het Nash-evenwicht – dat elke actor de optimale strategie van de andere spelers kent – mogelijk maar bijna zinloos.
Speltheorie is de wetenschap van strategie in situaties waarbij meer dan één actor betrokken is. Dit kunnen daadwerkelijke games, militaire veldslagen, zakelijke interacties of bedrijfseconomie zijn.
Nash-evenwichtsoplossing
Het Nash-evenwicht is vernoemd naar John Forbes Nash, Jr., die in 1950 een artikel van één pagina schreef (en een langere follow-up in 1951) waarin hij een evenwicht in een stabiele toestand beschrijft in een situatie met meerdere personen waarin geen deelnemer wint door een verandering in zijn strategie zolang de andere deelnemers ook ongewijzigd blijven.1
Met andere woorden, er vindt een Nash-evenwicht plaats wanneer elke speler in dezelfde positie blijft zolang geen enkele andere speler een andere actie zou ondernemen. Elke speler zou er slechter aan toe zijn en kiest er daarom voor om niet te bewegen.
Het leven van John Nash en de ontdekking van zijn evenwichtstoestand werden gedocumenteerd in de Hollywood-film uit 2001, A Beautiful Mind.
Het bekendste voorbeeld van Nash-evenwicht is hetprisoner’s dilemma. In het dilemma van de gevangene worden twee criminelen afzonderlijk opgepakt en verhoord. Hoewel ze het beste af zijn door niet samen te werken met de politie, verwachten ze dat de andere crimineel bekent en tot een schikking komt. Er is dus een conflict tussen groepsrationaliteit en individuele rationaliteit, en de kans is groot dat elke crimineel de andere zal verraden.
Dit voorbeeld heeft voor enige verwarring gezorgd over het Nash-evenwicht. De theorie wordt niet uitsluitend gebruikt voor situaties waarin er sprake is van een defecte partij; het Nash-evenwicht kan bestaan waar alle leden van een groep samenwerken of waar niemand dat doet. In feite kunnen veel games meerdere Nash-evenwichten hebben.