Elementen van verzekerbare risico’s: een beknopte handleiding
De meeste verzekeraars dekken alleen pure risico’s, of die risico’s die de meeste of alle belangrijke elementen van verzekerbare risico’s inhouden. Deze elementen zijn “toe te schrijven aan toeval”, bepaaldheid en meetbaarheid, statistische voorspelbaarheid, gebrek aan catastrofale blootstelling, willekeurige selectie en blootstelling aan grote verliezen.
Puur risico versus speculatief risico
Verzekeringsmaatschappijen puur risico omvat elke onzekere situatie waarin de kans op verlies aanwezig is en de kans op financieel gewin afwezig is.
Speculatieve risico’s zijn risico’s die winst of verlies kunnen opleveren, namelijk zakelijke ondernemingen of goktransacties. Speculatieve risico’s missen de kernelementen van verzekerbaarheid en zijn bijna nooit verzekerd.
Belangrijkste leerpunten
- Speculatieve risico’s worden bijna nooit verzekerd door verzekeringsmaatschappijen, in tegenstelling tot pure risico’s.
- Verzekeringsmaatschappijen eisen dat polishouders een bewijs van verlies overleggen (vaak via rekeningen) voordat ze akkoord gaan met het vergoeden van schadevergoeding.
- Verliezen die vaker voorkomen of een hoger vereiste uitkering hebben, hebben doorgaans een hogere premie.
Voorbeelden van pure risico’s zijn onder meer natuurlijke gebeurtenissen, zoals branden of overstromingen, of andere ongevallen, zoals een auto-ongeluk of een atleet die zijn of haar knie ernstig verwondt. De meeste pure risico’s kunnen worden onderverdeeld in drie categorieën: persoonlijke risico’s die het inkomensverdienvermogen van de verzekerde beïnvloeden, eigendomsrisico’s en aansprakelijkheidsrisico’s die verliezen dekken die voortvloeien uit sociale interacties. Niet alle pure risico’s worden gedekt door particuliere verzekeraars.
Vanwege toeval
Een verzekerbaar risico moet uitzicht hebben op onopzettelijk verlies, wat betekent dat het verlies het resultaat moet zijn van een onbedoelde handeling en onverwacht moet zijn wat betreft de exacte timing en impact ervan.
De verzekeringssector noemt dit normaal gesproken “door toeval”. Verzekeraars betalen alleen claims voor verliesgebeurtenissen die per ongeluk zijn veroorzaakt, hoewel deze definitie van staat tot staat kan verschillen. Het beschermt tegen opzettelijke daden van verlies, zoals een verhuurder die zijn of haar eigen gebouw platbrandt.
Definititeit en meetbaarheid
Om een verlies te dekken, moet de verzekeringnemer een definitief bewijs van verlies kunnen aantonen, normaal gesproken in de vorm van facturen voor een meetbaar bedrag. Als de omvang van de schade niet kan worden berekend of niet volledig kan worden vastgesteld, is deze niet verzekerd. Zonder deze informatie kan een verzekeringsmaatschappij geen redelijke uitkering of premiekosten opleveren.
Voor een verzekeringsmaatschappij is catastrofaal risico gewoon elk ernstig verlies dat te duur, alomtegenwoordig of onvoorspelbaar wordt geacht om redelijkerwijs door de verzekeringsmaatschappij te worden gedekt.
Statistisch voorspelbaar
Verzekeren is een spel van statistieken, en verzekeraars moeten kunnen inschatten hoe vaak een verlies kan voorkomen en hoe ernstig het verlies is. Levens- en ziektekostenverzekeraars vertrouwen bijvoorbeeld op actuariële wetenschap en mortaliteits- en morbiditeitstabellen om verliezen over de populaties te projecteren.
Niet catastrofaal
Een standaardverzekering beschermt niet tegen catastrofale gevaren. Het is misschien verrassend om een uitsluiting van rampen te zien als een van de kernelementen van een verzekerbaar risico, maar het is logisch gezien de definitie van catastrofaal door de verzekeringssector, vaak afgekort als ‘kat’.
Er zijn twee soorten catastrofale risico’s. De eerste is aanwezig wanneer alle of veel eenheden binnen een risicogroep, zoals de polishouders in die verzekeringsklasse, allemaal aan dezelfde gebeurtenis worden blootgesteld. Voorbeelden van dit soort catastrofale risico’s zijn onder meer nucleaire neerslag, orkanen of aardbevingen.
Het tweede soort catastrofaal risico betreft elk onvoorspelbaar groot waardeverlies dat noch door de verzekeraar noch door de verzekeringnemer wordt voorzien. Misschien wel het meest beruchte voorbeeld van dit soort catastrofale gebeurtenissen vond plaats tijdens de terroristische aanslagen op 11 september 2001.
Sommige verzekeringsmaatschappijen zijn gespecialiseerd in catastrofale verzekeringen, en veel verzekeringsmaatschappijen sluiten herverzekeringsovereenkomsten om zich te beschermen tegen catastrofale gebeurtenissen. Beleggers kunnen zelfs aan risico gekoppelde effecten kopen, “kattenobligaties” genaamd, die geld inzamelen voor catastrofale risico-overdrachten.
Willekeurig geselecteerde en blootstelling aan grote verliezen
Alle verzekeringen werken op basis van de wet van grote aantallen. Deze wet stelt dat er een voldoende groot aantal homogene blootstellingen aan een specifieke gebeurtenis moet zijn om een redelijke voorspelling te kunnen doen over het verlies dat verband houdt met een gebeurtenis.
Een tweede gerelateerde regel is dat het aantal blootstellingseenheden, of polishouders, ook groot genoeg moet zijn om een statistisch willekeurige steekproef van de totale populatie te omvatten. Dit is bedoeld om te voorkomen dat verzekeringsmaatschappijen het risico alleen spreiden over degenen die het meest waarschijnlijk een claim zullen genereren, zoals het geval zou kunnen zijn bij ongunstige selectie.
Het komt neer op
Er zijn andere, minder belangrijke of meer voor de hand liggende elementen van een verzekerbaar risico. Het risico moet bijvoorbeeld leiden tot economische tegenspoed. Waarom? Want als dat niet het geval is, is er geen reden om u tegen de schade te verzekeren. Het risico moet algemeen worden begrepen tussen elke partij, wat ook een van de basiselementen is van een geldig contract in de Verenigde Staten.