Euro borg

Wat is een storting in euro?

Een eurostorting is een storting van buitenlands geld bij een bank die opereert binnen het Europese banksysteem. Deze banken werken op de geconsolideerde Europese munteenheid – de euro. Wanneer een externe belegger vreemde valuta stort bij een van deze banken, wordt in feite in euro’s gestort. Door geld op een Europese bankrekening te storten, kan de rekeninghouder verwachten rente op te bouwen tegen de variabele rente die wordt bepaald door de Europese Centrale Bank (ECB).

Hoe een eurostorting werkt

Een storting in euro kan voor een buitenlandse burger of bedrijf een methode zijn om zijn geld te beschermen als zijn eigen valuta sterk aan waarde verliest. Banken kunnen minimumbedragen stellen voor deze buitenlandse deposito’s. Europese banken hebben klanten van oudsher royale rentetarieven betaald voor het ‘ parkeren ‘ van hun geld op deze rekeningen. Deze praktijk moedigt vermogende klanten en grote bedrijven aan om een ​​aanzienlijk groter bedrag op deze Europese rekeningen aan te houden.

In 2014 verlaagde de Europese Centrale Bank (ECB) de rentetarieven echter voor het eerst tot onder nul.  Het tarief is sindsdien gestaag gedaald, nu tegen het laagste tarief ooit – een negatieve 0,5% per 27 november 2020.

Deze lagere rente betekende dat deposito’s een negatieve rente kregen. Veel internationale banken deponeren hun geld bij de ECB. Toen de ECB de negatieve rentetarieven invoerde, begonnen die buitenlandse banken in wezen te betalen om geld bij de ECB te parkeren. Omdat negatieve rentetarieven resulteerden in een verlies aan inkomsten voor de banken, kozen velen ervoor om die kosten door te berekenen aan hun klanten.

Speciale overwegingen

Banken in de VS, zoals JPMorgan Chase en Bank of New York Mellon, zijn eerder dit decennium begonnen klanten in rekening te brengen voor deposito’s in euro.  Begin 2017 begon de Zwitserse bank UBS kosten in rekening te brengen voor deposito’s van meer dan een miljoen euro.

UBS zei dat de beweging een weerspiegeling was van “de stijgende kosten in de sector van het herinvesteren van contanten uit deposito’s op geld- en kapitaalmarkten, de aanhoudend buitengewoon lage (negatieve) rentetarieven in het eurogebied en toegenomen liquiditeitsregels.” 

Veel centrale banken over de hele wereld hebben de rente verlaagd tot onder nul. De Japanse centrale bank, de Bank of Japan (BoJ), besloot in 2016 om haar rentetarief te verlagen tot -0,1%, waar het staat vanaf oktober 2020.6  Hoewel Japanse banken aanvankelijk terughoudend waren om de kosten door te berekenen aan klanten hebben velen vergoedingen opgelegd aan grotere klanten om de krimpende winstmarges te compenseren.  Volgens de Japanse bank zouden klanten zonder hun toestemming geen kosten in rekening worden gebracht, maar de bank zou weigeren verdere stortingen toe te staan ​​als de klant weigerde de vergoeding te betalen.

Sommige banken hebben ervoor gekozen om de kosten van negatieve rentetarieven niet door te berekenen aan klanten. Sommigen hebben gezegd dat ze een terugslag van klanten vreesden, wat zou kunnen leiden tot verloren accounts.