Compensatieprogramma voor werkloosheid van de federale staat
Wat is het compensatieprogramma voor werkloosheid van de federale staat?
Het federale compensatieprogramma voor werkloosheid biedt tijdelijke financiële steun aan degenen die buiten hun schuld hun baan zijn kwijtgeraakt. De federale overheid helpt elke staat bij het financieren en implementeren van door de staat gesponsorde werkloosheidsuitkeringen.
Belangrijkste leerpunten
- Het federale compensatieprogramma voor werkloosheid helpt tijdelijk werklozen die hun baan buiten hun schuld hebben verloren.
- Het is beschikbaar voor mensen die zijn ontslagen als gevolg van herstructurering, inkrimping of stopzetting van de bedrijfsactiviteiten.
- Het werkloosheidscompensatieprogramma van de federale staat wordt federaal gefinancierd, maar elke staat heeft zijn eigen werkloosheidsprogramma met zijn eigen kwalificatierichtlijnen, uitkeringsbedragen en uitkeringsperioden, hoewel het nog steeds gebaseerd is op federale wetten.
Inzicht in het compensatieprogramma voor werkloosheid van de federale staat
Het werkloosheidscompensatieprogramma van de federale staat is een sociaal vangnet dat tijdelijke financiële steun biedt aan werknemers wier tewerkstelling is beëindigd wegens omstandigheden buiten hun controle. Het is meestal beschikbaar voor mensen die zijn ontslagen als gevolg van herstructurering, inkrimping of stopzetting van de bedrijfsactiviteiten.
Het werkloosheidscompensatieprogramma van de federale staat is een federaal fonds, maar elke staat heeft zijn eigen werkloosheidsprogramma met zijn eigen kwalificatierichtlijnen, uitkeringsbedragen en uitkeringsperiodes. De staatsprogramma’s werken op basis van federale wetten. Deze uitkeringen worden soms werkloosheid genoemd. Werkloosheidscompensatie wordt ook wel werkloosheidsverzekering genoemd en elke werknemer en werkgever stort in hun staatsfonds volgens de vereisten van hun staat.
Wanneer het dienstverband van een werknemer wordt beëindigd, moet hij bepalen of hij in aanmerking komt voor een werkloosheidsuitkering. In tijden van massaontslagen kan een werkgever een contactpersoon inschakelen om zijn werknemers te helpen bij het vinden van werkloosheidsaanvragen. Hoewel elke staat verschillende vereisten en methoden heeft, staan de meeste staten eisers toe om hun eerste claim online in te dienen. Ze zullen ook hun betalingen moeten instellen om rekening te houden met eventuele belastingverplichtingen die ze oplopen tijdens het ontvangen van uitkeringen, en bepalen hoe ze hun wekelijkse betalingen willen ontvangen.
Sommige staten staan directe stortingen toe, terwijl andere staten mogelijk vereisen dat een papieren cheque naar hun woonplaats wordt gestuurd.
Eerste claims
Elke week moeten eisers een nieuwe claim indienen. Er is een reeks vragen die werklozen moeten beantwoorden voordat ze een uitkering ontvangen, waaronder:
- Als ze een deel van de week hebben gewerkt
- Als ze actief op zoek waren naar werk
- Als ze beschikbaar waren voor enig werk dat hen werd aangeboden (dit is om rekening te houden met de tijd dat iemand niet beschikbaar zou zijn omdat hij de stad uit is of in het ziekenhuis is opgenomen. Een aanvrager komt mogelijk niet in aanmerking voor een uitkering tijdens die periode.)
De eerste week van elke nieuwe claimperiode wordt de wachtweek genoemd. Dit is een week waarin geen uitkering wordt uitgekeerd. Een individu ervaart één wachtweek per jaar. Een normaal tijdsbestek voor werkloosheid is 26 weken; het congres kan de werkloosheidsuitkering echter verlengen tot 73 weken, met kleine verschillen per staat.
De eerste aanvragen zijn een werkgelegenheidsrapport dat het aantal nieuwe werkloosheidsaanvragen meet dat is ingediend door personen die een werkloosheidsuitkering willen ontvangen. Het rapport, gepubliceerd sinds 1967, laat ook zien hoeveel werklozen in aanmerking komen voor en uitkeringen ontvangen in het kader van het federale compensatieprogramma voor werkloosheid.
Voorbeeld van een programma voor compensatie van werkloosheid in de federale staat
Kenny Jones heeft bijvoorbeeld drie jaar voor Money Bank Mortgage gewerkt. Hij was een voorbeeldige werknemer, maar helaas heeft Money Bank Mortgage besloten dat ze hun kantoren gaan consolideren en dat ze het filiaal waar Kenny werkt, sluiten. Kenny is ontslagen. Aangezien de beëindiging van de baan buiten zijn schuld plaatsvond, komt Kenny in aanmerking voor een werkloosheidsuitkering.
Denk nog eens aan Kenny Jones. Behalve deze keer heeft Kenny verschillende waarschuwingen ontvangen van zijn bazen bij Money Bank Mortgage over zijn constante traagheid. Na zijn laatste waarschuwing wordt Kenny’s functie bij het bedrijf beëindigd. Kenny komt niet in aanmerking voor werkloosheid omdat zijn functie is verloren gegaan door een inbreuk op het bedrijfsbeleid.