Federaal belastingrecht
Wat is een federaal belastingrecht?
Een federaal belastingrecht is het recht van de Amerikaanse overheid om iemands persoonlijke eigendommen te behouden of af te nemen totdat die persoon zorgt voor onbetaalde federale belastingen. De Internal Revenue Service stuurt een kennisgeving van federaal belastingrecht dat dient als een aanmaning tot betaling. Als belastingen echter onbetaald blijven, plaatst de IRS een federaal pandrecht op persoonlijke bezittingen.
Belangrijkste leerpunten
- Een federaal belastingrecht wordt gebruikt om het recht van de federale overheid te beschrijven om eigendommen in beslag te nemen in het geval van verschuldigde achterstallige belastingen.
- Alle activa die eigendom zijn van een persoon of bedrijf en die achterstallige belastingen verschuldigd zijn, kunnen op een federaal belastingrecht worden geplaatst, inclusief die welke tijdens het retentierecht zijn verworven.
- Ontheffing van eigendom, aanvraag tot intrekking en ondergeschiktheidsovereenkomsten zijn tijdelijke manieren om een federaal belastingrecht aan te pakken.
- De eenvoudigste manier om een federaal belastingrecht aan te pakken, is door het totale saldo aan achterstallige belastingen te betalen.
- Een federaal belastingrecht verschilt van een belastingheffing, de feitelijke handeling waarbij beslag wordt gelegd op het onroerend goed dat onder het pandrecht valt.
Hoe een federaal belastingrecht werkt
Er bestaat een federaal belastingrecht zodra de IRS de schuld van een belastingbetaler beoordeelt. Vervolgens sturen ze de belastingbetaler een rekening waarin staat hoeveel de belastingbetaler verschuldigd is. Dit staat bekend als een kennisgeving en een betalingsverplichting. Als de IRS ervoor kiest om dit te doen, zal de IRS een pandrecht op persoonlijke bezittingen eisen in het geval dat de belastingbetaler de schuld niet op tijd betaalt, hetzij door nalatigheid, hetzij door weigering.
Dit pandrecht is van toepassing op alle activa van een belastingbetaler, inclusief effecten, eigendommen en voertuigen. Alle activa die de belastingbetaler verwerft terwijl het retentierecht van kracht is, kunnen ook aan het pandrecht worden toegewezen. Het retentierecht is ook van toepassing op bedrijfseigendommen, rechten op bedrijfseigendommen en vorderingen voor een bedrijf. Als de belastingplichtige ervoor kiest om het faillissement aan te vragen, lopen het retentierecht en de belastingschuld vaak ook na het faillissement door. Dit is een opmerkelijke factor van een federaal belastingrecht, aangezien een faillissement anders iemands schuld teniet doet.1
Federale belastingrechten verschillen van belastingheffingen doordat ze alleen het recht van de overheid om eigendommen in beslag te nemen aanduiden, in tegenstelling tot de feitelijke inbeslagname ervan. De IRS zal vaak een fiscaal retentierecht “perfectioneren” door individuele staten en andere schuldeisers ervan op de hoogte te stellen dat zij als eerste de betaling voor de betreffende achterstallige belastingen zal ontvangen. Federale belastingrechten hebben de neiging om de kredietscore van een persoon aanzienlijk te verlagen en in veel gevallen moeten degenen met een belastingrecht volledig belasting betalen voordat ze weer in staat zijn om enige vorm van financiering te ontvangen.3
In de meeste gevallen zal de IRS een retentierecht vrijgeven binnen 30 dagen na ontvangst van de volledige betaling voor het saldo van de verschuldigde belastingen.
Speciale overwegingen
De eenvoudigste manier om van een federaal belastingrecht af te komen, is door alle verschuldigde belastingen tijdig te betalen. Als dit echter niet mogelijk is, zijn er andere manieren waarop een belastingbetaler met een pandrecht kan omgaan. De belastingplichtige kan bijvoorbeeldeen bepaald onroerend goed ontslaan. Dit betekent dat ze het retentierecht verwijderen van een specifiek stuk eigendom, zoals een huis. Niet alle belastingbetalers of eigendommen komen echter in aanmerking voor kwijting. In publicatie 783 wordt nader ingegaan op de regelgeving rondom de lozing van eigendommen in verband met de bestrijding van pandrecht.
Een ander voorbeeld van een poging die moet worden ondernomen tegen een federaal fiscaal retentierecht is een ondergeschiktheidsovereenkomst: onder een ondergeschiktheidsovereenkomst stemt de IRS ermee in om zichzelf in termen van prioriteit achter een andere schuldeiser te plaatsen. Hoewel achterstelling het pandrecht niet daadwerkelijk van enig onroerend goed verwijdert, maakt het het voor de belastingbetaler soms gemakkelijker om een andere hypotheek of lening te krijgen. Ten slotte kan een persoon met schulden bij de federale overheid een verzoek tot intrekking van zijn pandrecht indienen. Bij intrekking wordt de openbare kennisgeving van een federaal belastingrecht geschrapt. De belastingbetaler is nog steeds aansprakelijk voor de schuld, maar bij intrekking zal de IRS niet concurreren met andere schuldeisers voor het eigendom van de schuldenaar.6