Probleem met Free Rider
Wat is het probleem van de Free Rider?
Het freerider-probleem is de belasting van een gedeelde bron die wordt gecreëerd door het gebruik of overmatig gebruik ervan door mensen die er niet hun eerlijke deel voor betalen of helemaal niets betalen.
Het freerider-probleem kan in elke gemeenschap voorkomen, groot of klein. In een stedelijk gebied kan een gemeentebestuur discussiëren over de vraag of en hoe pendelaars in de voorsteden kunnen worden gedwongen om bij te dragen aan het onderhoud van de wegen en trottoirs of de bescherming van de politie en brandweer. Een openbare radio of omroep besteedt zendtijd aan fondsenwerving in de hoop donaties over te halen van luisteraars die niet bijdragen.
Belangrijkste leerpunten
- Free riding wordt beschouwd als een mislukking van het conventionele vrije marktsysteem.
- Het probleem doet zich voor wanneer sommige leden van een gemeenschap er niet in slagen om hun eerlijke aandeel in de kosten van een gedeelde bron bij te dragen.
- Doordat ze niet bijdragen, is de productie van de hulpbron economisch niet haalbaar.
Het probleem van Free Rider begrijpen
Het freeriderprobleem is een economisch probleem. Het wordt beschouwd als een voorbeeld van marktfalen. Dat wil zeggen, het is een inefficiënte distributie van goederen of diensten die plaatsvindt wanneer sommige individuen meer dan hun billijke deel van de gedeelde hulpbron mogen consumeren of minder dan hun billijke deel van de kosten mogen betalen.
Free riding verhindert de productie en consumptie van goederen en diensten via conventionele vrijemarktmethoden. Voor de freerider is er weinig stimulans om bij te dragen aan een collectieve hulpbron, aangezien ze van de voordelen kunnen genieten, zelfs als ze dat niet doen. Als gevolg hiervan kan de producent van de grondstof niet voldoende worden gecompenseerd. De gedeelde bron moet op een andere manier worden gesubsidieerd, anders komt deze niet tot stand.
Wanneer het probleem met de Free Rider zich voordoet
Het freeriderprobleem als economisch probleem doet zich alleen onder bepaalde voorwaarden voor:
- Wanneer iedereen een grondstof in onbeperkte hoeveelheden kan verbruiken.
- Als niemand de consumptie van iemand anders kan beperken.
- Wanneer iemand de grondstof moet produceren en onderhouden. Dat wil zeggen, het is geen natuurlijk meer, het is een zwembad, en iemand moest de aanleg en het onderhoud uitvoeren.
Economen wijzen erop dat geen enkel bedrijf onder deze voorwaarden vrijwillig goederen of diensten zou produceren. Wanneer het free rider-probleem opdoemt, trekken bedrijven zich terug. Ofwel wordt de gedeelde bron niet verstrekt, ofwel moet een overheidsinstantie deze verstrekken met middelen van de belastingbetaler.
Als economisch probleem doet het probleem zich voor wanneer iedereen een grondstof in onbeperkte hoeveelheden kan consumeren, niemand de consumptie van iemand anders kan beperken, maar iemand de grondstof moet produceren en onderhouden.
Aan de positieve kant zullen sommige mensen in elke gemeenschap laten zien dat ze de verantwoordelijkheid voelen om hun eerlijke deel te betalen. Een combinatie van een groot gevoel van vertrouwen, positieve wederkerigheid en een gevoel van collectieve plicht maakt hen bereid hun billijk aandeel te betalen.
Beyond Economics
Het free rider-probleem kan opduiken wanneer de bron door iedereen wordt gedeeld en voor iedereen gratis is. Net als lucht. Als een gemeenschap vrijwillige vervuilingsnormen vaststelt die alle inwoners aanmoedigen om te bezuinigen op koolstofhoudende brandstoffen, zullen velen positief reageren. Maar sommigen zullen weigeren enige verandering in hun gewoonten aan te brengen. Als de normen voldoende worden nageleefd, verbetert de luchtkwaliteit en profiteren alle bewoners in gelijke mate, ook de freeriders.
1:15
Oplossingen voor het probleem van vrij rijden
Gemeenschappen die te maken hebben met een freerideprobleem, kunnen verschillende oplossingen proberen.
- De overheid pakt het probleem aan door belastinggeld in te zamelen en te verdelen om openbare diensten te subsidiëren. Theoretisch zijn belastingen evenredig met het inkomen, dus een eerlijke kostendeling kan worden bereikt.
- Gemeenschappen kunnen hun openbare hulpbron omzetten in een privé- of clubhulpmiddel, door contributie in rekening te brengen om ervoor te zorgen dat iedereen die er gebruik van maakt, eraan bijdraagt.
- Gemeenschappen kunnen iedereen een kleine vergoeding opleggen. Dit zal overconsumptie beperken en kan na verloop van tijd zelfs altruïstisch gedrag stimuleren. Dat wil zeggen dat veel mensen het leuk vinden om een kleine bijdrage te leveren aan een hulpmiddel dat ze gebruiken.