Garnering
Wat is garnering?
Garnering, of loonbeslag, is wanneer geld wettelijk wordt ingehouden op uw salaris en naar een andere partij wordt gestuurd. Het verwijst naar een juridisch proces waarbij een derde partij wordt geïnstrueerd om betalingen rechtstreeks van het loon of de bankrekening van een schuldenaar af te trekken.
Doorgaans is de derde partij de werkgever van de schuldenaar en staat bekend als het garnituur. Federale wetgeving verbiedt werkgevers om een werknemer te ontslaan om te voorkomen dat een beslaglegging wordt verwerkt. Garnishments worden gebruikt voor schulden zoals onbetaalde belastingen, geldboetes, betalingen voor kinderbijslag en niet-terugbetaalde studieleningen.
Belangrijkste leerpunten
- Een beslaglegging is een bevel dat een derde opdracht geeft om beslag te leggen op activa, meestal loon uit arbeid of geld op een bankrekening, om een onbetaalde schuld te vereffenen.
- De belastingdienst kan loonbeslag nemen zonder gerechtelijk bevel.
- De wet op de consumentenkredietbescherming stelt de limieten vast voor datgene wat van het loon kan worden geconsumeerd, met uitzondering van onbetaalde belastingen, achterstallige kinderalimentatie, faillissementsbevelen, niet-terugbetaalde studieleningen en vrijwillige loontoewijzingen.
- De schuldenaar heeft mogelijk recht op compensatie als hij in financiële moeilijkheden verkeert.
Hoe garnering werkt
Om beslag te leggen op het loon van een schuldenaar, moet een schuldeiser doorgaans een gerechtelijk bevel verkrijgen waaruit blijkt dat de schuldenaar geld verschuldigd is en in gebreke is gebleven. Als de schuld eenheffing van de Internal Revenue Service (IRS) is, is een gerechtelijk bevel niet vereist. Als John Smith bijvoorbeeld $ 10.000 aan achterstallige, onbetaalde belastingen verschuldigd is, kan de IRS zijn toevlucht nemen tot beslaglegging op zijn loon.
De IRS zou dan de werkgever van Smith opdracht geven om gedurende een bepaalde tijd een deel van zijn salaris af te dragen totdat de belastingverplichting van Smith volledig is betaald. Omdat beslagleggingen meestal het laatste redmiddel zijn om schulden te innen en de ongunstige terugbetalingsgeschiedenis van een schuldenaar aantonen, kunnen ze de kredietwaardigheid van een persoon schaden.
Loonversiering
De wet op de consumentenkredietbescherming bepaalt het bedrag van het inkomen dat van iemands loon kan worden geconserveerd. Het beslagleggingsbedrag is het laagste van de volgende:
- Vijfentwintig procent van het wekelijkse besteedbare inkomen als het beschikbare inkomen van het individu hoger is dan $ 290.
- Elk bedrag dat hoger is dan 30 keer het minimumweekloon, dat is $ 217,50 ($ 7,25 x 30).
Personen met een besteedbaar inkomen van minder dan $ 217,50 per week ontvangen geen loonbeslag. Personen die een besteedbaar inkomen tussen $ 217,50 en $ 290 per week ontvangen, kunnen elk bedrag boven $ 217,50 laten garneren. Voor een wekelijks besteedbaar inkomen van meer dan $ 290 kan maximaal 25% worden gegarneerd.
Beschikbaar inkomen wordt gedefinieerd als bruto-inkomen minus wettelijk verplichte aftrekkingen, zoals federale, staats- en lokale belastingen en aftrekposten voor sociale zekerheid.
Speciale overwegingen
Garneringlimieten die zijn vastgesteld door de Consumer Credit Protection Act zijn niet van toepassing op onbetaalde belastingschulden, kinderalimentatie, faillissementsbevelen, studieleningen of vrijwillige loontoewijzingen. Federale agentschappen en houders van een federale studielening kunnen tot 15% van het loon van een persoon innen.1
Zestig procent van het loon kan worden gecorrigeerd voor kinderbijslagbetalingen als een persoon geen andere personen ten laste heeft om te onderhouden. Federale en nationale beslagleggingslimieten kunnen verschillen, in welk geval de lagere beslaglimiet van toepassing is. Als een persoon financiële problemen ondervindt als gevolg van loonbeslag, komt hij mogelijk in aanmerking om een claim in te dienen om het bedrag van de beslaglegging te verminderen.