Glijbaan
Wat is een glijpad?
Glijpad verwijst naar een formule die de asset-allocatiemix van een doeldatumfonds definieert op basis van het aantal jaren tot de streefdatum. Het glijpad zorgt voor een activaspreiding die doorgaans conservatiever wordt (dwz meer vastrentende activa en minder aandelen omvat) naarmate een fonds dichter bij de streefdatum komt.
Hoe het glijpad werkt
Een fonds met streefdatum is een fonds dat wordt aangeboden door een beleggingsmaatschappij en dat ernaar streeft activa over een bepaalde periode te laten groeien voor een bepaald doel (bijv. Pensionering), en wordt automatisch conservatiever naarmate de tijd verstrijkt. Elke familie van fondsen met een streefdatum heeft een ander glijpad, dat bepaalt hoe de activamix verandert naarmate de streefdatum nadert. Sommige hebben een zeer steil traject en worden slechts een paar jaar voor de streefdatum dramatisch conservatiever. Anderen volgen een meer geleidelijke aanpak.
De activamix op de streefdatum kan ook behoorlijk verschillen. Sommige fondsen met een streefdatum gaan ervan uit dat de belegger een hoge mate van veiligheid en liquiditeit wenst, omdat ze de fondsen zouden kunnen gebruiken om bij pensionering een lijfrente te kopen. Andere doeldatumfondsen gaan ervan uit dat de belegger de fondsen aanhoudt en daarom meer aandelen in de activamix opnemen, wat een langere tijdshorizon weerspiegelt.
Streefdatumfondsen zijn populair geworden onder degenen die sparen voor hun pensioen. Ze zijn gebaseerd op het simpele uitgangspunt dat hoe jonger de belegger, of hoe langer de tijdshorizon vóór pensionering, hoe groter het risico dat men kan lopen, waardoor het verwachte rendement dienovereenkomstig toeneemt. De portefeuille van een jonge belegger zou bijvoorbeeld voornamelijk aandelen moeten bevatten. Een oudere belegger zou daarentegen een meer conservatieve portefeuille hebben, met minder aandelen en meer vastrentende beleggingen.
Soorten glijpaden
Dalend glijpad
Een belegger die een dalend glijpad hanteert, verlaagt zijn aandelenallocatie geleidelijk aan elk jaar dat hij dichter bij zijn pensionering komt. Op 50-jarige leeftijd kan een belegger die 40% van de aandelen in een portefeuille houdt, zijn aandelenallocatie elk jaar met 1% verlagen. Ze zouden dan hun toewijzing van veiligere activa, zoals schatkistpapier, verhogen.
Statisch glijpad
Een portfolio dat een statisch glijpad gebruikt, behoudt dezelfde toewijzingen. Een belegger kan bijvoorbeeld 65% aandelen en 35% obligaties houden. Als deze allocaties afwijken als gevolg van prijsveranderingen in de activa, wordt de portefeuille opnieuw in evenwicht gebracht.
Stijgend glijpad
Portefeuilles die deze benadering gebruiken, hebben in eerste instantie een grotere allocatie van obligaties in vergelijking met aandelen. De aandelenallocatie neemt toe naarmate de obligaties vervallen, zolang de aandelen in de portefeuille niet in waarde dalen. De portefeuille van een belegger kan bijvoorbeeld beginnen met een allocatie van 70% obligaties en 30% aandelen. Nadat een groot deel van de obligaties is vervallen, kan de portefeuille 60% aandelen en 40% obligaties bevatten.