24 juni 2021 16:00
De acid-test ratio (ATR), ook algemeen bekend als de quick ratio, meet de liquiditeit van een bedrijf door te berekenen hoe goed vlottende activa de kortlopende verplichtingen kunnen dekken. De quick ratio gebruikt alleen de meest liquide vlottende activa die binnen 90 dagen of minder in contanten kunnen worden omgezet.
Belangrijkste leerpunten
- De acid-test, of quick ratio, houdt in dat de balans van een bedrijf wordt beoordeeld om te zien of het voldoende financiering bij de hand heeft om zijn huidige schuld te dekken.
- Het wordt als nuttiger beschouwd dan de vaak gebruikte stroomverhouding, aangezien de zuur-test inventaris uitsluit, die moeilijk snel te liquideren kan zijn.
- In het beste geval zou een bedrijf een ratio van 1 of meer moeten hebben, wat suggereert dat het bedrijf voldoende contanten heeft om zijn rekeningen te betalen.
- Een te lage ratio kan erop wijzen dat een bedrijf krap bij kas zit, maar in sommige gevallen betekent het gewoon dat een bedrijf afhankelijk is van voorraad, zoals detailhandelaren.
- Een te hoge ratio zou kunnen betekenen dat een bedrijf op contanten zit, maar in sommige gevallen is dat alleen branchespecifiek, zoals bij sommige technologiebedrijven.
De zuurtest
Alle informatie die nodig is om de zuur-testverhouding te berekenen, is te vinden op de balans van een bedrijf en omvat het volgende:
Vlottende activa of alle activa die binnen een jaar in contanten kunnen worden omgezet:
- Geldmiddelen en kasequivalenten
- Verhandelbare effecten
- Debiteuren
Kortlopende schulden of de schulden of verplichtingen van een bedrijf die binnen een jaar vervallen:
Berekening van de zuur-testverhouding
De quick ratio wordt berekend door het totaal van geldmiddelen en equivalenten, debiteuren en verhandelbare investeringen, en het totaal te delen door kortlopende verplichtingen, zoals hieronder weergegeven:
Idealiter zouden bedrijven een ratio van 1,0 of hoger moeten hebben, wat betekent dat het bedrijf voldoende vlottende activa heeft om hun kortlopende schuldverplichtingen of rekeningen te dekken. De zuur-testratio kan worden beïnvloed door andere factoren, zoals hoe lang het duurt voordat een bedrijf zijn debiteuren innen, de timing van de aankopen van activa en hoe de voorzieningen voor oninbare vorderingen worden beheerd. Bepaalde technologiebedrijven hebben mogelijk hoge zuur-testratio’s, wat niet noodzakelijk negatief is, maar in plaats daarvan aangeeft dat ze veel contant geld bij de hand hebben.
De acid-test-ratio is een meer conservatieve maatstaf voor liquiditeit omdat deze niet alle items omvat die in de huidige ratio worden gebruikt, ook wel bekend als de werkkapitaalratio. De huidige ratio meet bijvoorbeeld het vermogen van een bedrijf om kortlopende verplichtingen (schulden en schulden) te betalen met zijn kortetermijnactiva (contanten, inventaris, vorderingen). De zuur-testverhouding is conservatiever dan de huidige verhouding omdat deze geen voorraad omvat, wat langer kan duren om te liquideren.
1.0
De minimale zuur-testverhouding die een bedrijf zou moeten hebben. Bedrijven met een ratio van minder dan 1 hebben een tekort aan liquide middelen om hun huidige schuldverplichtingen of rekeningen te betalen en moeten daarom met voorzichtigheid worden behandeld.
Het komt neer op
Bij het analyseren van de financiële overzichten van een onderneming is geen enkele ratio in alle omstandigheden voldoende. Het is belangrijk om meerdere ratio’s in uw analyse op te nemen en elke ratio te vergelijken met bedrijven in dezelfde branche.