Hoe inherent risico wordt ingeschat

Het inherente risico is, naast het controlerisico, een factor die een auditor gebruikt om het risico van een afwijking van materieel belang in verband met een bepaalde post in de financiële overzichten of een bepaald controlegebied te beoordelen. CPA-kantoren gebruiken het ingeschatte risiconiveau van een afwijking van materieel belang om de controlewerkzaamheden op te zetten die op de bijbehorende rekeningen worden toegepast.

Het inherente risico wordt beschouwd als het niveau van gevoeligheid voor een afwijking van materieel belang dat zou bestaan ​​als er geen interne beheersingsmaatregelen zouden zijn getroffen. Het inherente risico wordt primair beoordeeld door de kennis en het oordeel van de auditor met betrekking tot de branche, de soorten transacties die plaatsvinden bij een bepaald bedrijf en de activa die het bedrijf bezit. Gewoonlijk beoordeelt een auditor elk auditgebied als een laag, gemiddeld of hoog inherent risico.

Voorbeelden van inherente risicofactoren

Financiële transacties die complexe berekeningen vereisen, hebben bijvoorbeeld inherent meer kans op een verkeerde voorstelling van zaken dan eenvoudige berekeningen. Contant geld is van nature gevoeliger voor diefstal dan een grote voorraad kolen. Snelle technologische ontwikkelingen in een bepaalde bedrijfstak kunnen een groter risico opleveren dat voorraden sneller verouderd raken dan in andere bedrijfstakken. Een bedrijf dat financieel worstelt, kan inherent een grotere prikkel hebben om financiële informatie verkeerd voor te stellen om aan bepaalde convenanten te voldoen. Een bedrijf dat in het verleden een bepaald saldo ten onrechte heeft gerapporteerd, kan inherent eerder een verkeerde voorstelling van zaken geven. Dit zijn de soorten factoren waarmee auditors rekening houden bij het beoordelen van inherente risico’s.

Het beoordelen van inherente risico’s is doorgaans een meer subjectief proces dan andere onderdelen van de controle. Er zijn echter vaak duidelijke en waarneembare factoren waarmee rekening moet worden gehouden, zoals de economie, de branche en eerder bekende afwijkingen die de auditor helpen om voor elk controlegebied tot een ingeschat niveau van inherent risico te komen.