Kinderbeleid in India

China staat bekend om een te hebben ingesteld één-kind-beleid terug in 1979. Terwijl het beleid effectief gevolg bevolkingsgroei was, critici beweren dat de bijwerkingen veel maatschappelijke problemen in China vandaag de dag hebben gecreëerd.

Ondanks de problemen die verband houden met het eenkindbeleid van China, werken sommige politieke leiders in India al jaren aan gelijkaardige wetgeving. In 2016 diende parlementslid Prahalad Singh Patel een wetsvoorstel in dat de indianen zou beperken tot twee kinderen. Over dit voorgestelde twee-kindbeleid werd echter niet eens gestemd.

Ontwikkelingen in 2020

Begin 2020 verklaarde Mohan Bhagwat, leider van de National Volunteer Organization (RSS), dat een beleid voor twee kinderen een van de hoofddoelen van de organisatie zou zijn. De steun van Bhagwat maakte het twee-kindbeleid controversiëler. Sommigen hebben het voorstel bekritiseerd als een poging om de groei van de Indiase moslimbevolking te beperken.

Historisch gezien was de RSS nauw verbonden met de regerende Indiase Volkspartij (BJP). Onder leiding van de Indiase premier Narendra Modi heeft de BJP afstand genomen van de RSS.

Lokaal beleid voor twee kinderen

Hoewel er begin 2020 geen nationaal beleid voor twee kinderen was in India, waren er wel lokale wetten. Deze wetten voor gezinsplanning zijn gericht op politici, zowel actueel als ambitieus. Volgens het beleid kunnen mensen die deelnemen aan panchayat (lokale overheid) verkiezingen worden gediskwalificeerd als ze het twee-kindbeleid niet hebben gerespecteerd. Het idee achter de wet is dat gewone burgers tegen hun lokale politici zullen opkijken en het voorbeeld van hun gezinsgrootte zullen volgen.

Sommige lokale overheden zijn nog een stap verder gegaan. Er zijn wetten in sommige staten die straffen opleggen aan gewone burgers voor het hebben van meer dan twee kinderen. Deze belemmeringen omvatten onder meer het ontzeggen van overheidsrechten aan kinderen die na het tweede kind zijn geboren. Ze kunnen ook door de staat verstrekte gezondheidszorg voor moeders en kinderen weigeren, inclusief voedingssupplementen voor zwangere vrouwen.

Voor vaders kunnen er boetes en gevangenisstraf gelden. De sancties omvatten ook een algemene vermindering van de sociale diensten voor grote gezinnen en beperkingen op werkgelegenheid en promoties bij de overheid.

Kritiek

Bijna vanaf het begin zijn deze wetten in twijfel getrokken. Mensen wijzen er snel op dat India een land is met een bloeiende technologie-industrie, een die afhankelijk is van jonge mensen. De vrees bestaat dat beperkingen op het krijgen van kinderen een tekort zullen veroorzaken aan de geschoolde jongeren die nodig zijn om de technologische revolutie in India voort te zetten.

Er zijn al goed gedocumenteerde problemen met het eenkindbeleid van China. Het ergste van alles is dat er een ongelijkheid tussen mannen en vrouwen is als gevolg van een sterke voorkeur voor jongens. Miljoenen kinderen zonder papieren werden ook geboren uit ouders die al één kind hadden. Deze problemen zouden in India kunnen komen bij de implementatie van een twee-kindbeleid.

Het belangrijkste is dat er steeds meer aanwijzingen zijn dat het geboortecijfer in India aan het vertragen is tot een duurzaam niveau. In 2000 was het vruchtbaarheidscijfer nog steeds een relatief hoog 3,3 kinderen per vrouw. In 2016 was dat aantal al gedaald tot 2,3 kinderen.  Bovendiengroeide de Indiase economie in de jaren tot 2019 met 6% per jaar, meer dan genoeg om een ​​bescheiden bevolkingsgroei te ondersteunen.

Sommige critici beweren ook dat een beleid voor twee kinderen een manier is om moslims te discrimineren. Aangezien moslims meer kans hebben op meer dan twee kinderen, is de kans ook groter dat zij uitgesloten worden van hun ambt. De vruchtbaarheidscijfers van moslims zijn iets hoger dan de vruchtbaarheidscijfers van hindoes in India, waardoor de vrees dat moslims het land zullen overnemen, overdreven is.  Sommigen zijn van mening dat de RSS de gezinsgrootte wil beperken om de huidige verhouding tussen hindoes en moslims in India te behouden.

Een laatste punt van kritiek op het twee-kindbeleid in India is dat de wetten in strijd zijn met de rechten van vrouwen. Mensenrechtenactivisten stellen dat de wetten vrouwen vanaf hun geboorte discrimineren door abortus of kindermoord van vrouwen aan te moedigen. Het beleid voor twee kinderen creëert ook prikkels voor mannen om van hun vrouw te scheiden en hun gezin in de steek te laten als ze zich kandidaat willen stellen voor een politiek ambt.

Bovendien zijn vrouwen in India vaak niet op de hoogte van het beleid voor twee kinderen. Er zijn gevallen geweest waarin vrouwen met veel kinderen probeerden zich kandidaat te stellen voor een politiek ambt, maar werden afgewezen vanwege wetten waarvan ze niet op de hoogte waren.

Het komt neer op

Veel Indiase lokale overheden hebben, wellicht geïnspireerd door China’s één-kindbeleid, wetten opgesteld die sancties opleggen voor het hebben van meer dan twee kinderen. De wetten worden zwaar bekritiseerd in India en in het buitenland. Hoewel ze minder streng zijn dan de Chinese eenkindpolitiek, worden de twee-kindwetten in India nog steeds als problematisch en discriminerend beschouwd.