Koolstofbelasting
Wat is een CO2-belasting?
Een CO2-belasting wordt betaald door bedrijven en industrieën die via hun activiteiten kooldioxide produceren. De belasting is bedoeld om de uitstoot van broeikasgassen en kooldioxide, een kleurloos en reukloos onbrandbaar gas, in de atmosfeer te verminderen. De belasting wordt geheven met het oog op milieubescherming.
Belangrijkste leerpunten
- Een CO2-belasting is een vergoeding die wordt opgelegd aan bedrijven en particulieren en die werkt als een soort “belasting op vervuiling”.
- De belasting is een vergoeding die wordt opgelegd aan bedrijven die op koolstof gebaseerde brandstoffen verbranden, waaronder kolen, olie, benzine en aardgas.
- Bij het verbranden van deze brandstoffen komen broeikasgassen vrij, zoals kooldioxide en methaan, die de atmosfeer opwarmen en het broeikaseffect veroorzaken.
- Een CO2-belasting wordt gezien als een vermindering van de uitstoot door het gebruik van koolstofhoudende brandstoffen duurder te maken, waardoor bedrijven een reden hebben om energie-efficiënter te worden en geld te besparen.
- Een CO2-belasting zou ook de kosten van benzine en elektriciteit verhogen, waardoor consumenten een reden hebben om over te schakelen op schone energie.
- Er is momenteel geen CO2-belasting in de Verenigde Staten.
Inzicht in de CO2-belasting
Een belasting die bedoeld is om de negatieve externe effecten van koolstofemissies te verzachten of weg te nemen, een koolstofbelasting is een soort Pigoviaanse belasting. Koolstof wordt aangetroffen in elke soort koolwaterstofbrandstof (inclusief steenkool, aardolie en aardgas) en komt vrij als het schadelijke toxine kooldioxide (CO 2 ) wanneer dit soort brandstof wordt verbrand. CO 2 is de verbinding die primair verantwoordelijk is voor het “broeikaseffect” van het vasthouden van warmte in de atmosfeer van de aarde, en is daarom een van de belangrijkste oorzaken van opwarming van de aarde.
Een CO2-belasting is een soort Pigoviaanse belasting, een belasting die bedrijven of individuen moeten betalen vanwege activiteiten die negatieve bijwerkingen hebben voor de samenleving.
Overheidsregulering
Een CO2-belasting wordt ook wel een vorm van CO2-beprijzing op de uitstoot van broeikasgassen genoemd, waarbij de overheid een vaste prijs stelt voor CO2-uitstoot in bepaalde sectoren. De prijs wordt doorberekend van bedrijven naar consumenten. Door de kosten van broeikasgasemissies te verhogen, hopen regeringen het verbruik te beteugelen, de vraag naar fossiele brandstoffen te verminderen en meer bedrijven ertoe aan te zetten milieuvriendelijke alternatieven te creëren. Een koolstofbelasting is een manier voor een staat om enige controle uit te oefenen op de koolstofemissies zonder zijn toevlucht te nemen tot de hefbomen van een commando-economie, waarmee de staat de productiemiddelen kan beheersen en de koolstofemissies handmatig kan stoppen.
Een CO2-belasting invoeren
Alle koolstof die wordt aangetroffen in vervaardigde producten zoals plastic dat niet wordt verbrand, wordt niet belast. Hetzelfde geldt voor alle CO 2 die permanent geïsoleerd is van de productie en niet in de atmosfeer terechtkomt. Maar de belasting wordt betaald tijdens het stroomopwaartse proces, of wanneer de brandstof of het gas uit de aarde wordt gewonnen. Producenten kunnen de belasting dan zoveel mogelijk aan de markt afwentelen. Dit geeft consumenten op zijn beurt de kans om hun eigen ecologische voetafdruk te verkleinen.
Voorbeelden van CO2-belastingen
Koolstofbelastingen zijn ingevoerd in een aantal landen over de hele wereld. Ze nemen verschillende vormen aan, maar de meeste komen neer op een eenvoudig belastingtarief per ton gebruikte koolwaterstofbrandstof. Het eerste land dat een koolstofbelasting invoerde, was Finland in 1990. Die heffing bedraagt momenteel $ 24,39 dollar per ton koolstof. De Finnen werden snel gevolgd door andere Scandinavische landen – Zweden en Noorwegen voerden beide hun eigen CO2-belasting in 1991 in. Vanaf $ 51 per ton CO 2 die in benzine wordt gebruikt (de belasting zou later aanzienlijk dalen), is de Noorse belasting een van de strengste ter wereld.
De Verenigde Staten voeren momenteel geen federale koolstofbelasting in.
Mislukte koolstofbelastingen
De meeste vormen van koolstofbelasting zijn met succes toegepast, maar de mislukte poging van Australië van 2012-2014 staat in schril contrast. De Groene minderheidspartij was in staat om de CO2-belasting te bemachtigen tijdens een periode van politieke stagnatie in 2011, maar de belasting kreeg nooit de steun van een van de belangrijkste partijen in Australië, de linkse Labour-partij (die met tegenzin instemde met de belasting om een regering vormen met de Groenen) en de centrumrechtse liberalen, wier leider Tony Abbott de leiding had bij de intrekking van 2014. Net als de meeste economische initiatieven om klimaatverandering tegen te gaan, blijven koolstofbelastingen zeer controversieel.